Kagib Weteninhethart

Alles keerde tot zichzelf in. De bomen zochten de beslotenheid van hun eigen wezen; de vogels trokken hun vleugels in om hun omzwermingen van die dag te overpeinzen; de rivier had haar glans verloren, en haar wateroppervlak danste niet meer, maar was in rust en ontoegankelijk. De bergen waren ver en onbenaderbaar, en de mensen hadden zich in hun huizen teruggetrokken. Het was nacht geworden en er heerste de stilte van de afzondering. Er was geen gemeenschap; alles had zich afgesloten, losgemaakt. De bloem, het geluid, het gepraat - alles was bedekt en onaantastbaar. Er klonk gelach, maar het was iets op zichzelf staands en het kwam van ver; het gepraat was gedempt en binnenshuis. Alleen de sterren waren uitnodigend, open, en legden contact; maar ook zij waren heel ver weg. Denken is altijd een oppervlakkige reactie, het kan nooit een reacties vanuit de diepte zijn. Denken blijft op het uiterlijke vlak; een gedachte is altijd een gevolg en denken is gevolgen met elkaar proberen

De Kracht is de Liefde. De uitdaging  van het leven bestaat daaruit meer en meer ruimte te scheppen voor deze Kracht voor deze Energie. De zuivere pure Liefdesenergie. Energie die niet gekleurt is door bepaalde voor of afkeur, niet beladen of geladen is met emoties. Deze Kracht omvat het totale spel dat leven heet. Dus in deze Kracht ben je in waarlijk veilige handen. Je zult je gedragen weten, beschermd. In Verbinding zal deze Kracht je kunnen leiden, begeleiden van binnenuit. De ware Kracht in het hart. In deze Verbinding zullen er waarlijk harmonieuze verbindingen zijn om je heen, ware communicatie omdat jij er niet meer tussenin staat. De Kracht spreekt zich dan door jou heen uit, handelt door jou heen. Uiteindelijk ben je dan een instrument geworden van deze Kracht, een instrument van de Liefde. Het gaat om overgave, je uiteindelijk meer en meer overgeven aan deze Kracht. Dan hoef je nog slechts te volgen, de Stroom van binnenuit, elk moment proevend wat wil. Het ego staa

"Welke regering is de beste? Die regering die ons leert onszelf te regeren." Goethe Mbt het woord regeren, ja daar zou ik eventueel een ander woord voor gebruiken. Maar het principe ben ik helemaal mee eens. Dat wil ik ook al meer dan de helft van mijn leven, dat het fundament van leven dit zou zijn, voor iedereen, dat we samen leren onszelf te regeren. Dat binnenin voeling komt met iets wat echt Weet, wat ons van binnenuit kan gaan leiden en inspireren. Wat aanwezig is in het hart. Wat ik dan noem het Weten in het hart. Geen regeltjes, bepalingen, normen en waarden opgelegd van buitenaf maar echt verantwoordelijkheid nemen voor ons leven van binnenuit. Dat zou mooi zijn als de regering hier ruimte aan gaf, dat dit geïntegreerd was in alle geledingen van de maatschappij. Dat het begint vanaf de geboorte, het schoolsysteem, wat van belang geacht wordt binnen de cultuur. Ja, dat zou de beste regering zijn, dan zou ieder zich tot zijn/haar volle potentie kunnen ontplooien

Onder alle bezit op aarde is een eigen hart het kostbaarste, want onder duizenden hebben nauwelijks twee er een." Goethe Ja, een eigen hart, wat is dat een eigen hart. Wat zou hij hier nu mee bedoelen, we hebben toch allemaal een hart en dat is van ons, dat is ons leven. Maar is dit wel zo? Fysiek natuurlijk wel. Maar voor de rest van waaruit wij leven, wat ons hart bv sneller doet kloppen zijn wij dat? Worden we niet vaker geleefd door zoveel? Waar ons hart vol mee zit, met anderen, met het verleden. Echt ruimte voor onze eigenheid is daarin niet meer. Of, zoals hij hier zegt er is geen voeling mee, er zijn eigenlijk minimaal mensen die echt uit hun hart leven. Je kunt pas uit je hart leven als je je hart opent. Dan vallen al heeeeel veel mensen af al zitten ze vol emoties gevoed door t denken. Maar hierin is bijna altijd geen hart aanwezig. Pas door een open hart kun je voeling krijgen met jouw eigenheid. Wie jij werkelijk Bent. Wat jij in Essentie bent. Is heel kwetsbaar

Als je verbinding met de Liefde hebt wordt je daardoor gedragen en is alles Licht dat is gewoon Waarheid. Daar wordt je door vervuld, daarin vindt je rust, vrede, daar wordt je door beZield. Als dit niet zo is, je jezelf hiervoor afsluit, raakt je leven verkrampt wordt t een vechten, een overleven, een strijd, sluit je jezelf op. Als iemand defensief is, bazig, altijd maar aan t vechten is, willen winnen, is deze persoon echt niet gelukkig. Het is uiteindelijk een vechten tegen zichzelf, en dat is uitputtend. Dat maakt uiteindelijk ook weer ziek. Bang voor de liefde, want liefde maakt kwetsbaar, je hart durven openen. Kwetsbaar zijn betekent pijn gedaan kunnen worden. Zo hebben we allemaal die dubbele boodschappen waardoor zoveel verwarring ontstaat. Niets eenvoudig, omdat we gespleten zijn. Zo zal er nooit een ervaren kunnen komen van een waarlijk onafhankelijk geluk, dat je gewoon Bent. Tuurlijk hoeft het niet te betekenen als je relatie stukloopt of werk fout loopt dat je die

Och, dat wij zozeer verleren om de reine, stille wenk van het hart te volgen." Goethe Ja, verleren.... het wordt niet geleerd, het wordt niet aangereikt, niet voorgeleefd, niet gestimuleerd, gesteund, bekrachtigt. Het krijgt geen ruimte in deze wereld. Het wordt van geen belang geacht. Er wordt eerder gezegd, gebruik je verstand. Het verstand is aan de macht. De mens zou heropgevoed moeten worden. Dat het juist begint met het hart. Het Hart in het hart. Dat daar een geheel eigen Bron van Weten is. Weten wat goed is voor jou en alles en iedereen. Alles verbonden met elkaar. Ja, daaruit, daarin bestaat de ware verbondenheid. Laten we daarmee beginnen, met het hart. lieve warme groet Kagib

De eenzame boom in het brede groene grasperk vormde het middelpunt van de kleine wereld die het bos, het huis en het meertje omvatte; het was of heel het omliggende gebied naar die hoge boom met zijn brede kroon toe stroomde. Hij moet al heel oud geweest zijn, maar hij was zo fris alsof hij pas was opgekomen; er zaten haast geen dode takken aan en zijn bladeren waren smetteloos en glinsterden in het ochtendlicht. Omdat hij alleen stond, leek alles op hem af te komen. Herten en fazanten, konijnen en runderen verzamelden zich in zijn schaduw, vooral midden op de dag. De symmetrische schoonheid van die boom gaf vorm aan de lucht, en in het vroege morgenlicht leek het alsof de boom het enige was dat leefde. Van het bos af gezien leek de boom ver weg, maar vanaf de boom leken het bos, het huis en zelfs de lucht dichtbij - je had vaak het idee dat je voorbij drijvende wolken kon aanraken. Het doel van meditatie is gelegen in het mediteren zelf. Iets nastreven door middel van meditatie