Kagib Weteninhethart

Jezus zeide: Waar er drie goden zijn, zijn zij goden; waar er twee zijn of een, ben ik met hen. Goden waren die mensen waaraan Gods woord was geschied. Dit is een gebeurtenis waarin de mens het stempel Gods ontvangt, geïmpregneerd wordt met de goddelijke naam, waardoor hij wordt tot een levende ziel. Dit brandmerk, eens ontvangen, kan hij nooit meer verliezen en stelt hem in staat het eeuwige leven van het vergankelijke te onderscheiden. De mens is geen god. Hij is nooit god en zal dit ook niet kunnen zijn. Ook indien de levende God in hem geboren is, is zijn leven toch een voortdurend 'stirb und werde' Hij leeft de dood en sterft het leven. Juist daaruit komt de onuitsprekelijke vreugde van het verlossende leven voort. Indien iemand zich als een god gevoelen zou, zou hij geen iemand meer zijn. Hij zou dus iets geworden zijn dat niet meer aanwijsbaar is. Dat betekent in de ogen van allen en iedereen dat hij niets meer is. Zo in de zin van Henoch: hij wandelde met God en was nie

Toch jammer, dat we niet allemaal als stromend water kunnen zijn. Het leven zou zo harmonieus zijn. Geen spraakverwarring, of minimaal. Open en onbevangen in het samen zijn, in het delen. Maar de realiteit is dat de meeste verstarren tot ijs.Waarom? Wat is het dat ons doet verstarren? Een vast willen houden wat we hebben ten koste van zoveel? Het leven is verdwenen, want niets of niemand kan meer werkelijk voeding geven. Angst. Angst waarvoor? Wat we kwijt zullen raken als we ons openen? Maar wat hebben we dan gevonden? Hebben we hierin waarlijk geluk gevonden,vervulling? Vrede, harmonie? Liefde die door niets of niemand af gepakt kan worden? Of zijn t slechts denkbeelden die we moeten verdedigen, waarachter we ons kunnen verschuilen. Waarin we naar bevestiging zoeken om ons heen. Dit ben ik, dit is mijn identiteit, mijn baan, mijn uiterlijk. De spullen die ik heb, de waarden en normen waarmee ik opgegroeid ben, of eventueel nieuwe jasjes die aangetrokken zijn. En dat is het dan. Dat w

Goh, niets, dat is niet veel hé. Betekent dat nou dat je niets waard bent? Dat je niets voorstelt?Hmmm nee toch niet. Iedereen is hartstikke veel waard. Maar t gaat er om, wat verbindt je hieraan,verbindt je hier iets aan? Er is een groot verschil tussen belangrijk zijn, en jezelf belangrijk voelen. Of onbelangrijk, dat is eigenlijk de andere kant. Verbindt je iets aan het belang dat je hebt in het geheel? Het is een soort paradox. Je kunt hartstikke belangrijk zijn, hartstikke waardevol, maar dit eigenlijk helemaal niet meer in de gaten hebben. Hier niet meer mee bezig zijn. Het heeft voor jou helemaal geen belang meer. Wat andere er voor belang aan hechten is hun zaak, wat ze van jou vinden. Je doet gewoon. Je doet gewoon wat gedaan wil worden, in het moment.Je bent niets. Je bent alles. Het maakt eigenlijk niet meer uit. Het heeft geen trilling meer. Er is hier geen voeling meer mee emotioneel, groot/klein, goed/slecht. Je hebt kwaliteiten, daarmee heb je iets te geven, maar je verb

Indien hij zich op weg begeeft naar het licht, omdat hij het wil, is er van een ommekeer sprake, een zich afwenden van de wijn der wereld; in ieder geval herkennen we wat de beneveling en de dronkenschap is. Er ontstaat een eigenaardig verlangen naar ledigheid en nuchterheid, alhoewel deze ledigheid in haar oorsprong slechts openheid is, een toestand 'gelijk de kinderkens'. De mens vreest de ruimte want hij acht zich veilig in beslotenheid. Hij wil dicht blijven en niet opengaan. Misschien uit primitieve angstgevoelens voor alles wat er aan dodelijks en wondends binnenkomen kan. Het is de hoogmoed van het verstand die de mens verarmt en egaliseert. De tegenwoordige psychologie en analyse gaan voort de mens te verklaren en hem uitneembaar te maken. Iedere houding, ieder gedrag, iedere psychische eigenaardigheid vindt een antwoord in het lichamelijke type. De fysiologie beroept zich op geldingsdriften en milieu-invloeden. Iedereen worden bepaalde motieven en bedoelingen toegeschr