Kagib Weteninhethart

Onthecht zijn. Het mooie is dat als je zo het leven kunt ondergaan, dat het dan juist een grote dynamiek krijgt. Ja, juist dan kun je genieten van de totale symfonie van het leven. De vibratie, de uitstraling, de uitdrukking die het werkelijk heeft en krijgt, niet wat jij ervan maakt. Jij geeft niet meer jouw kleur aan t leven, maar het Leven mag/kan je dan die kleur laten zien die het werkelijk heeft. Alle facetten daarvan, alle instrumenten. Alles roept iets op. Maar niet jouw ikje reageert dan maar die diepere Essentie in jou. Daar vindt de oproepende Kracht plaats. Die resoneert dan heel zuiver en afgestemd op het totale leven om je heen. Geen enkele wanklank, geen valse noten van jou. Je klinkt mee, vibreert mee met alles. Een mens kan dan heel diepe lagen in jou wakker maken, diepe klanken, diepe vibraties en een andere mens roept meer oppervlakkige lagen op. Jou maakt t niet uit, al is t altijd heerlijk om vanuit de Essentie samen met iemand te vibreren, uit te wisselen. Wan

Er is iets in ons wat de toekomst weet. Maar dat geeft die niet prijs. Het zal zich in volledige harmonie ontvouwen als we willen luisteren vanuit het moment, levend in het eeuwige moment. Uiteindelijk kunnen we niks versnellen of tegenhouden, al denken we dit vaak wel. In de grote lijnen bestaat toeval gewoon niet. Maar als we die Verbinding gemaakt hebben dan zijn we een harmonieus deeltje van het spel, en zal alles zich steeds precies op het juiste moment openbaren. Dan is er vaker sprake van synchroniteit. Dan hoeven we slechts mee te gaan, luisterend naar ons hart en voor alles wordt gezorgd. Van binnenuit voelen we ons gedragen. Zo kan het leven een groots, een geweldig avontuur worden, als er niks moet. Als je niks wil vasthouden, je nergens aan vastklampt. Dan kan het een ont-dekkingstocht worden en wordt t zeker nooit saai als elk moment gewoon vol leven is, vibrerend en stralend. Als steeds alles nieuw en in verandering is. Het gaat niet om buiten, het gaat om wat bi