Kagib Weteninhethart

Jij bent altijd van waarde. In ieder die je ontmoet. In alles wat je doet, wat je zegt. Altijd ben jij van waarde. Altijd ben jij waardevol, want jij bent voor de ander een spiegel. Jij ontmoet de ander, en de ander jou. En de ander ziet zichzelf in jou en jij jezelf in de ander. Je speelt jouw rol. En in die rol ben je altijd van betekenis. Je bent altijd een teken in het leven. En al ben je getekend door dit leven, het teken blijft. Elke relatie met de ander is van betekenis. Elke verbinding, elk kontakt. Het is aan jou welke betekenis je eraan geeft, wat het je doet, wat je ermee doet. Of je jezelf er tegen verzet, of durft te zien het teken dat de ander jou geeft. Dus ja, je bent altijd waardevol, al vindt je jezelf waardeloos. Voel je jezelf minderwaardig, klein en onzeker. Kwetsbaar. Is je waarde onderuit gehaald, vermorzeld door het leven, door wat op je pad gekomen is. Door wat mensen je aangedaan hebben. De ouders, de maatschappij. Waardoor je versplinterd b...

Welke stem wil je volgen? Zijn r niet een heleboel stemmen waar je voor kunt gaan? Waarvan je in de ban bent. Waar je jezelf door laat leiden. Dus ja, is er dan ook nog een echte innerlijke Afstemming die Weet, die verbinding heeft met de Waarheid. Dat wat werkelijk past op jouw levenspad, in harmonie is met jouw innerlijke ontvouwing? Mijn antwoord is ja. Maar die Stem kan pas werkelijk gaan spreken als enig verlangen, fixatie op het geluk vinden buiten jezelf, in de wereld. Of algemeen het geluk vinden in iets doen, al is t maar zelfverlichting door meditatie/yoga, allerlei technieken, wat dan ook, verdwenen is, gedoofd is. Als het diepe verlangen gegroeid is om naar Huis te gaan. Vervulling te vinden in jezelf, thuis te komen in je hart. Als eigenlijk niets meer buiten jezelf nog echt bevrediging schenkt. Dat het geen kracht meer krijgt, alles leeg is geworden. Eigenlijk kan pas dan werkelijk deze Stem gaan spreken, je van binnenuit gaan leiden. Als alle wegen doodgelopen zijn....

Geen ongeluk is zonder geluk, geen verlies alleen maar verlies. God en de natuur staan niet toe dat er een puur kwaad bestaat." Hihihi ja zo kan ik wel lekker stromen met die korte stukjes die zoveel zeggen en vaker toch wel n toelichting nodig hebben. Mbt bovenstaande, als je die intentie hebt dan is bovenstaande waar. Juist door on-geluk, inzicht te krijgen in de betekenis ervan kan bevrijding komen, heling, het ware geluk. Juist door iets of iemand te verliezen kan door dit proces iets gevonden worden wat eerst verborgen was. En ja of r geen puur kwaad bestaat..... Een psychopaat is nog wel heel lastig te bereiken, heeft zich zo afgesloten van alles dat pijn kan doen wat kan raken dat iemand dan gewetenloos geworden is. Maar ik Weet zeker als deze persoon geconfronteerd zou worden, in contact zou komen met iemand die volledig Vrij is, dat dit zal raken, dat dit door het pantser heen zou kunnen dringen. "Het is voor de natuur eenvoudigweg onmogelijk een wezen t...

Onze vooruitgang op de weg tot voleinding wordt des te merkwaardiger naarmate onze overgave aan de wil van de God in ons zich verbindt met een absoluut aanvaardende houding tegenover het leven. Het gaat erom het leven lief te hebben met al zijn openbaringen en altijd en overal het goede te zien en te verwerkelijken. Wie de onzichtbare ordening, harmonie en schoonheid achter alle verschijningsvormen van het leven aanvaardt en gewaar wordt, die leeft, hoewel in de schemer van alledag, in de klaarte van de eeuwige dag. Hem worden alle dingen heilvol, alle gebeurtenissen bevorderlijk, alle ervaringen nuttig, alle dagen heilig en alle mensen goddelijk. Eckhart geeft ons een voorbeeld van een dergelijke aanvaarding, in de gelijkenis van de geleerde, die lang vergeefs naar een mens zocht die hem de weg tot God zou kunnen wijzen, totdat een innerlijke stem hem op een nacht aanspoorde zich naar de kerk te begeven; daar zou hij voor de deur een mens aantrekken die kennis had omtre...

Je kunt het niet doen, nederig zijn. Je bent het, of je bent het niet. En dat is ook de kern waar het om draait, dat wij verdwijnen, oplossen in God. Dat we eigenlijk niet meer in de gaten hebben of we nederig zijn. Dat we gewoon Zijn, wat dit dan ook is. De dualiteit nederigheid/arrogantie, deemoed/hoogmoed verdwijnt dan. Iemand anders kan je dan misschien nog wel nederig vinden of juist arrogant, maar dat is dan zijn/haar spiegel. Jij Bent gewoon, stroomt gewoon uit, Bent die je bent, onbevangen, open. Je doet wat je doet, zonder houding, zonder pretentie. Zonder idee hoe goed t wel niet is wat je doet, of hoe goed je wel niet bent. Als je wel bewust bent van dat wat je bent, wat je doet, hoe goed je t wel niet doet of juist niet dan zijn dit juist allemaal tekentjes dat jij er nog bent. Je heel erg zelfbewust bent maar niet bewust. En juist dan kan God er niet meer zijn, sta je er zelf voor. Je bent uiteindelijk een uitstroom van de Goddelijke Stroom, als jij er niet meer bent. ...

E: De mens dient al zijn werken te verrichten naar de ordening van het Godsrijk in hem. Wanneer onze werken tot stand komen op de wijze van de mens, dan is er zeer spoedig onkruid en onvrede tussen; verricht de mens ze echter in Gods rijk, dan blijft de vrede in al zijn werken. En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed', zo staat er in het scheppingsverhaal. Hetzelfde zeg ik van de ziel: in zover zij al haar werken ziet in het Godsrijk en ze daarop richt, zijn zij volmaakt. Tot het volmaakt worden behoort ook dat iemand erop toeziet dat al zijn werken samengaan tot één werk. Ook dit uniforme richten van zijn werken moet van het Godsrijk uit geschieden, waar de mens God is. Daar antwoorden alle dingen hem naar goddelijke trant, daar heeft de mens ook de heerschappij over al zijn werken." Hoemeer deze bewuste gerichtheid van ons Zelf en van ons werken op God tot een gewoonte wordt, des te onafhankelijker worden wij van uiterlijke omstandigheden...

    Wat kan ons nog raken? wat kan ons nog aanraken? Wat kunnen, willen we nog werkelijk binnen laten? Als we ons wanen zo groot. Maar we zijn zo klein. Als we verblind zijn door de schijn. Wat kan ons nog raken? als we alleen maar willen het vluchtige. Als we voor onszelf blijven vluchten. Als we alleen maar op uiterlijke zekerheden willen bouwen, en alleen op dat wat zichtbaar is vertrouwen. Wat kan ons nog werkelijk raken, onze diepste ziel raken? Als we alleen maar alles mee willen maken. als we niet stil willen staan. Als we niet willen verstaan. Als we steeds maar aan het wonder voorbij gaan. Als we ons zelf alleen maar laten leven. En niet zelf leven. Wat kan ons dan nog werkelijk raken? Ons tot een ander mens maken? Als we verstrikt zitten in de eindeloze levensstrijd. En het niet echt uit maakt waar deze weg naartoe leidt. Wat kan ons dan nog werkelijk raken? Wat kan ons nog stil maken? Meer en meer laten verstillen...