Kagib Weteninhethart

Herinnert ge u de plaats in het evangelie waar Johannes spreekt: "Indien deze dingen één voor één beschreven werden, dan zou naar ik meen de wereld zelf de boeken die geschreven werden niet kunnen bevatten"? Hoe verklaart ge, eerwaarde, dat volgens uw geloof wel de bijbel in overeenstemming met de wil van God tot op onze tijd heeft bestaan, maar de overlevering van "die andere dingen" niet tot ons kwam? Is die verloren gegaan, zoals een jongen een zakmes verliest? Ik zeg u dat "die andere dingen" thans nog leven en altijd geleefd hebben en altijd levend zullen blijven, al zouden ook alle monden die ervan spreken en alle oren waarin ze zouden kunnen worden gesproken sterven. De Geest zal ze altijd weer het leven influisteren en nieuwe kunstenaarshersens verwekken die trillen, als hij het wil, en zich nieuwe handen bouwen die schrijven, zoals hij het beveelt. Gustav Meyrink

Nederigheid heeft niets met vernedering te maken. Het is een kernaspect van het spirituele Pad. Daarin kun je ook her-kennen waar werkelijk de Liefde vrijgekomen is. Omdat hierbij nooit meer sprake kan zijn van opgeblazenheid van de energie van hier ben ik, kijk mij s wat ik kan. Dit is in totale tegenspraak met nederigheid. Een totale overgave, buigen, in een beleven hoe groot hoe groots God het Goddelijke in jou is. Hoe dieper je dit mag voelen/ervaren hoemeer je niets liever wil dan je hoofd buigen en nog dieper buigen en nog nederiger worden en nog meer omdat je keer op keer mag ervaren hoe ontzagwekkend Gods Plan Gods schepping is. In een alles overgeven zul je meer ontvangen dan je zelf ooit had kunnen voorstellen. Het Sleutelwoord is Liefde. Die komt vrij, die mag je meer en meer ervaren, en zo wordt je heel natuurlijk heel heel nederig. Dit heeft tuurlijk niks te maken met dat God zich zo groot voelt. Het heeft te maken met ruimte scheppen, ruimte maken. Als wij

Ik zou bang zijn om een kind zo rond te laten drijven als een schip zonder roer (de baron voedt Christoffel thuis op): ik geloof dat het móét stranden. Alsof de meeste mensen niet in werkelijkheid stranden, riep de baron opgewonden uit. Is een mens misschien niet mislukt - gezien vanuit een hoger levensstandpunt - als hij, na zijn jeugd achter schoolvensters te hebben vertreurd, als hij laten wij zeggen rechtsgeleerde is geworden, trouwt om zijn zurigheid door kinderen te laten erven, dan ziek wordt en sterft? Gelooft gij, dat zijn ziel zich voor zulk een doel dat gecompliceerde toestel, menselijk lichaam genoemd, heeft toegeëigend? Waar zou dat op uitlopen, als alle mensen zo dachten als gij? zei de kapelaan. Tot de gezegendste en schoonste toestand van het menselijke geslacht die men zich maar kan denken. Ieder zou anders opgroeien, niemand zou gelijk zijn aan anderen, iedereen zou een kristal zijn en in andere kleuren en vormen denken en voelen, zou anders liefhebben en

Dus gij gelooft dan toch in satan of in een duivel baron? Ik geloof aan de duivel, zoals ik geloof aan de verdelgende kracht van de noordenwind.! Wie kan mij echter de plaats in het heelal aanwijzen waar de koude ontstaat? Daar zou de duivel moeten wonen. Het koude loopt alleen het warme achterna, want het wil ook warm worden. De duivel wil tot God komen, de ijzige dood tot het vuur des levens: dat is de oorsprong van alle wisseling. Gustav Meyrink

Het gaat er eigenlijk om dat God het Goddelijke door ons heen weer op kan staan, zich door ons heen kan openbaren uitdrukken, uitstralen. In alles, in ons hele zijn, handelen, spreken noem maar op. Dat er meer en meer ruimte in ons komt hiervoor omdat wij verdwijnen, alles waar wij vol van zijn. Dan ook een meer en meer ervaren in jezelf wat Eeuwig is wat onveranderlijk is niet te verwoesten is, wat je in Essentie eigenlijk bent. Wat overblijft als t ego verdwenen is. Dan nog blijft er een eigenheid omdat jij een geheel unieke persoonlijkheid bent waar t Goddelijke gebruik van kan maken, eigen kwaliteiten en mogelijkheden. We worden geen eenheidsworst alleen onze Essentie is één, één Bewustzijn. Meer en meer kan dit ervaren in je opstaan, het ervaren van dat Andere van God van je Essentie, helderder en helderder, krachtiger en krachtiger. Minder en minder kan vat op je krijgen, kan je hier nog uithalen, uit deze Verbinding halen, wat er ook om je heen gebeurd. Het is d

Je behoeft me niet te houden voor een bijzonder wijs man, m'n jongen, omdat mijn dubbelganger je vannacht zoveel verteld heeft dat je misschien wonderlijk voorkomt. Ik heb het nog niet zover gebracht dat ik durf te beweren dat hij en ik een en dezelfde persoon zijn. Wel ben ik in dat dromenland wat beter thuis dan zoveel anderen - ik ben om zo te zeggen daarboven zichtbaar en blijvend geworden, maar ik moet hier nog altijd de ogen sluiten als ik ze daarginds wil opendoen, en omgekeerd. Er bestaan mensen die dat niet meer nodig hebben, ofschoon er maar zeer, zeer weinig zijn. Die dat kan bouwt zich in het dromenland een tweede lichaam op, dat later zelfs voor anderen waar te nemen is, hoe vreemd dat nu ook in je oren mag klinken. Het gindse rijk is precies zo werkelijk - of onwerkelijk - als het aardse. Ieder op zichzelf is maar een helft en alleen de twee samen vormen een geheel. Eigenlijk is het gindse leven veel meer werkelijkheid dan dat hier. Het ene is een afspiege

De scheppende wil, het Goddelijke erfdeel in de mens, is een zuigende kracht; dit zuigen moet een ledige ruimte veroorzaken in de ruimte van de oorzaken, wanneer tenminste op de uiting van de wil niet de vervulling volgt. Kijk eens, daar is iemand ziek, maar hij wil gezond worden. Zolang hij nu zijn toevlucht neemt tot medicijnen, zolang verlamt hij iedere kracht van de geest, die sneller en beter gezond maakt dan alle medicijnen. Alles wat in ons leven gebeurt heeft zijn doel; zinloos is er niets; een ziekte die een mens aangrijpt stelt hem voor deze taak: verdrijf mij door de kracht van de geest, opdat de kracht van uw geest sterker worde en weer zal gaan heersen over de stoffelijkheid, zoals zij dat gedaan heeft voor de 'zondeval'. Gustav Meyrink