Kagib Weteninhethart

Een kleine jongen met een rood broekje en een rood jasje speelde heel alleen onder een grote breed vertakte boom. Er was niemand bij hem in de buurt, hij was alleen, verzonken in zijn eigen wereldje. Hij moet vijf of zes jaar geweest zijn en had een blij, rond gezichtje. Zijn ogen had hij bijna dicht en hij liep eindeloos om de boom heen, in een steeds breder wordende kring, en praatte tegen zichzelf, met nu en dan een gebaartje. Plotseling hield hij halt, keek omhoog naar de boom, kwam met een paar stappen weer dicht bij de brede, ruwe stam en raakte die zachtjes aan, haast alsof hij hem liefkoosde, zette het op een lopen naar zijn huis, hield weer stil, keek nog eens om naar de boom, zwaaide er naar en verdween toen achter een poortje. De boom en de kleine jongen moeten grote vrienden van elkaar geweest zijn. Hij was er helemaal mee vertrouwd, hij was er volkomen gelukkig mee. Die grote boom met zijn donkere, glanzende bladeren en dat rode pakje waren mooi in het o

Het is een thema wat vaker terugkomt de Stroom. En wat wil die Stroom dan? Die Stroom die Weet. Die Weet precies wat nodig is. Die Stroom, die Rivier heeft n eindeloos geduld met ons. Laat ons doen. Laat ons doen wat we doen. Laat ons ook uit de Stroom vallen, maar laat ons dan niet vallen. Elk moment krijgen we de mogelijkheid om terug te keren in de Stroom. De Stroom naar meer en meer ruimte voor iets wat eigenlijk niet van deze wereld is. Wat waarlijk Liefde is, wat Weet. Dat we het meer en meer zelf zullen Weten. Als we tot die overgave kunnen komen dan zal dit proces meer en meer voortgang kunnen vinden. En tuurlijk we mogen onze eigen wegen banen, als we t zelf beter denken te weten, zelf te moeten doen. Als we ons verplicht voelen tot, tot zoveel, allerlei stemmen die in ons spreken volgen. Het mag allemaal. We mogen alle kanalen graven die we maar willen. Helemaal uit de Stroom raken, verder en verder weg, in een doolhof van eigen stroompjes. Eigenlijk zolan

Liefde is kleurenblind. auteur onbekend Zeker waar de Liefde is kleurenblind. Kleurt niet in. Geeft niet aan iets een eigen kleur. Het komt eropneer Liefde is het witte Licht. En het witte Licht omvat alle kleuren. Het witte Licht doorstraalt alle kleuren. Eigenlijk is dat ook de reis van het leven. Een reis door alle kleuren/inkleuringen. Dit beleven, dit doorvoelen, zodat kleur voor kleur weer in het witte Licht op kan gaan. Dit kan alleen maar onder leiding van dit Witte Licht. En het Witte Licht blijft over. En juist daarin kan dan een kleurig fleurig dansend leven zijn zonder inkleuring. lieve warme groet Kagib

Bestaat er zoiets als zekerheid? Is er wel een plek waar je kan zeggen, ik ben veilig? Krishnamurti Hihihi leuk een vraag van Krishnamurti, nou geef ik antwoord.  Volgens mij is ie wel eens met mijn antwoord. ;) Nee, er is geen plek waar je kunt zeggen, ik ben veilig, in ieder geval niet buiten jezelf. Binnenin is die plek, die is er altijd. Het is aan ons om die te vinden. Die plek is eigenlijk onafhankelijk van alles buiten jouzelf. Het zal algehele vervulling geven, alle afhankelijkheid van iets buiten jouzelf verdwenen. Het is als het ware thuiskomen in je hart. Maar dat kan pas als je je hart opent. En dan vallen heeeeel veel mensen af. Ten eerste de meeste hebben helemaal geen voeling met dat hart. Al zitten ze vol emoties. En een open hart is heel kwetsbaar, onzeker. Een open hart betekent ook dat het ware Weten kan spreken. Het Hart in het hart. Dan begint het. Dan begint een proces van zicht krijgen voeling krijgen met alles wat niet zeker is, zeker leek te zij

Gedachten vinden ergens hun voeding in, hun grond, zijn dienaren van dat wat meestal verborgen is, of wat we niet willen zien. Van daaruit krijgen de gedachten hun voeding, en vinden steeds weer mogelijkheden om hun meester te dienen. Steeds meer gedachten kunnen vanuit n bepaald thema ontstaan, en je kunt er helemaal in verstrikt raken. Dat je geleefd wordt door deze gedachten. T heeft geen zin ze te onderdrukken, dan worden ze alleen maar sterker. Of t in iets anders omzetten, het zogenaamde 'positieve denken' dan raak je slechts verdwaald in een illusie als je geen begrip hebt gekregen voor de betekenis van die gedachte. Nee, t gaat erom de wortel ervan te vinden, de wortel van waaruit bepaalde gedachten ontstaan, van waaruit ze hun voeding krijgen. Daar voeling mee krijgen, dat door je heen laten gaan. Wat wil dit je zeggen, wat spreekt hierin, wat is de grond hiervan? Durven voelen, dat wat onder alles zit. De naakte kern van een bepaald thema. Niet je v