Kagib Weteninhethart

Nederigheid heeft niets met vernedering te maken. Het is een kernaspect van het spirituele Pad. Daarin kun je ook her-kennen waar werkelijk de Liefde vrijgekomen is. Omdat hierbij nooit meer sprake kan zijn van opgeblazenheid, van de energie van hier ben ik, kijk mij s wat ik kan. Dit is in totale tegenspraak met nederigheid. Een totale overgave, buigen, in een beleven hoe groot hoe groots God het Goddelijke in jou is. Hoe dieper je dit mag voelen/ervaren hoemeer je niets liever wil dan je hoofd buigen en nog dieper buigen en nog nederiger worden en nog meer omdat je keer op keer mag ervaren hoe ontzagwekkend Gods Plan Gods schepping is. In een alles overgeven zul je meer ontvangen dan je zelf ooit had kunnen voorstellen. Het Sleutelwoord is Liefde. Die komt vrij, die mag je meer en meer ervaren, en zo wordt je heel natuurlijk heel heel nederig. Dit heeft tuurlijk niks te maken met dat God zich zo groot voelt. Het heeft te maken met ruimte scheppen, ruimte maken. Als wij er nog zijn st...

Dat is uiteindelijk de kern dat wij ruimer en ruimer en ruimer worden. Maar niet wij worden ruimer, wij ruimen het veld. Pas dan kan dat alomvattende de ruimte in ons laten ervaren. Meer en meer omvattend/bevattend worden, juist door te verdwijnen. Dit proces kan altijd voortgang vinden, houdt nooit op dit verruimen, als we er ruimte aan geven. Voorwaarde voor dit proces is nederigheid. Maar nederigheid kun je niet doen, het mag een ervaring worden waardoor je vanzelf nederig wordt. In een besef dat Tao dat de Kracht dat het Zijn, zo, zo wijs zo, zo Liefdevol zo vol compassie zo veel dimensies heeft. Zozeer alles Weet dat je niet anders meer kunt dan symbolisch je hoofd buigen en zeggen niet mijn wil geschiede. Neem me mee. Laat me meestromen met die Eeuwige stroom waar die ook heen gaat. En daarin voel je jezelf zo geborgen, zo beschermd, zo gedragen waardoor het leven licht en blij mag zijn. Waardoor dankbaarheid opwelt dat je leeft, dat je dit hebt mogen vinden in jezelf en in alles...

Je kunt het niet doen, nederig zijn. Je bent het, of je bent het niet. En dat is ook de kern waar het om draait, dat wij verdwijnen, oplossen in God. Dat we eigenlijk niet meer in de gaten hebben of we nederig zijn. Dat we gewoon Zijn, wat dit dan ook is. De dualiteit nederigheid/arrogantie, deemoed/hoogmoed verdwijnt dan. Iemand anders kan je dan misschien nog wel nederig vinden of juist arrogant, maar dat is dan zijn/haar spiegel. Jij Bent gewoon, stroomt gewoon uit, Bent die je bent, onbevangen, open. Je doet wat je doet, zonder houding, zonder pretentie. Zonder idee hoe goed t wel niet is wat je doet, of hoe goed je wel niet bent. Als je wel bewust bent van dat wat je bent, wat je doet, hoe goed je t wel niet doet of juist niet dan zijn dit juist allemaal tekentjes dat jij er nog bent. Je heel erg zelfbewust bent maar niet bewust.  En juist dan kan God er niet meer zijn, sta je er zelf voor. Je bent uiteindelijk een uitstroom van de Goddelijke Stroom, als jij er niet meer bent....