Kagib Weteninhethart

Laat hij die zoekt, niet ophouden te zoeken totdat hij vindt en wanneer hij vindt, zal hij zich ontzetten en wanneer hij zich ontzet heeft, zal hij zich verwonderen en hij zal heersen over het Al. Wat zal hij zoeken? Wanneer en waar zal hij zoeken? Een koorddanser zal op het koord zijn evenwicht zoeken. Het is niet enkel een lichamelijk evenwicht, want ook zijn gemoed zal hij een geconcentreerde richting moeten geven. Ziel en lichaam zijn een. Zo zal de mens innerlijk het zwaartepunt van zijn lichaam zoeken en dit verbinden met het innerlijk evenwichtsgevoel. Hij zal niet over de wereld zoeken. Niet uit zijn huis gaan om te zoeken. Hij zal het zoeken moeten leren zoals men met een ontvangapparaat een bepaalde golflengte zoekt. Het is niet een intellectuele bezigheid. Het is een innerlijke bezigheid waarvan het doende zijn zich in de grootst mogelijke stilte en rust voltrekt. Het is een zoeken in zich, een innerlijk uitzien naar een subtiele stroom, aanvankelijk zo teer als het dwarrele

Je hart ontlasten van iedere wens of wil, behalve de wil tot inzicht.Zo kom je het meest puur in het leven te staan. Zien wat is, wat nu is. Het proeven, het door je heen laten gaan. Vaker spreken dan juist al die wensen en de wil. Je hebt het niet, iets niet, en je baalt hiervan, je wil het wel hebben, je bent gespleten, en vergeten.... vergeten het nu. Of je had het, en het is je weer ontnomen, en je voelt verdriet, woede, grrr had ik maar, en hoe had ie dat kunnen doen... en je bent vergeten het nu.Je wil zoveel, en om dit willen, al die wensen draait je leven. Veel wordt je misschien gegeven, maar als t gegeven is, gevonden is, is het al snel niet meer aantrekkelijk, gaat weer iets anders trekken. Zo blijven we gespleten, onrustig. Hé waarom schijnt de zon nou niet, plensbui op mijn kop, mijn plezier wel goed vergalt, en het nu, het nu.... Pas als de zon weer zou schijnen zou alles weer goed zijn. Maar de zon schijnt altijd. Alleen die wolkjes willen niet altijd meespelen, gaan

De Liefde is de sleutel voor alles.Zonder de Liefde is er niets. Dan is er geen wezenlijke verbinding met het Leven, ben je eigenlijk afgesloten van het Al. Dan heb je, je eigen wereld gemaakt.Maar deze Liefde kun je niet opleggen, niet als een jasje aantrekken.Voor deze Liefde kun je jezelf slechts openen, door je hart ervoor te openen, je hele wezen.Door je eigenwilligheid, het beter denken te weten, los te laten.Door stil te worden, en diep in jezelf te voelen, de werkelijke betekenis van het leven.Door in die stilte, de Liefde die altijd is te proeven/ervaren.Dat er een diep begrip mag vrij komen, dat wij het doen. Dat wij alles zelf doen, verantwoordelijk zijn voor alles wat in deze wereld tot uitdrukking komt.Dat dit niet de schuld is van de Liefde, van de Bron.Juist omdat we niet willen luisteren, naar zoveel andere stemmen luisteren, wordt zichtbaar wat is in deze wereld.Geen nederigheid, geen overgave, geen niet mijn wil maar Uw Wil geschiede.En zolang dit niet zo is, zal niet

Niet het lichaam lost op, maar de voorstelling in het lichaam dat de mens enkel iets lichamelijks zou zijn, alleen uiterlijke gedaante. In het licht van het woord is er geen gehechtheid aan het lichamelijke. Als de kraan geopend is, stroomt het water door de kraan. Het water laat zich niet binden door de kraan, komt alleen maar in de speciale vorm van de leiding tevoorschijn. De uitmonding is rond, vierkant, sproeiend, fijn, vol geweld enz. Zoals het licht in een donkere kamer valt of er helemaal doorheen kan schijnen. Het woord wordt uitdrukking en gestalte van het innerlijke woord. Achter het gesproken woord woont het ongesproken woord. Achter het geopenbaarde licht, het ongeopenbaarde licht. Woord achter woord, licht achter licht, hart achter hart. Er is teveel dood in de mens dan dat hij het rechtstreekse licht uit de oer-bron zou kunnen verdragen. Daarom moet hij de dood geleidelijk leren vernietigen opdat zijn ziel, die de zin van het lichaam is, hem uit de centrale kracht verhel