Kagib Weteninhethart

Het was een heerlijke avond, de hemel was helder en ondanks het licht van de stad waren de sterren stralend. Hoewel de toren van alle kanten door schijnwerpers werd belicht, kon je de verre horizon zien en in de diepte waren er plekjes licht op de rivier; al klonk er het eeuwigdurende geraas van het verkeer, toch was het een vredige avond. Meditatie kwam over je als een golf die over het zand spoelt. Naarmate ze in beweging kwam werd alles erin opgenomen, de sterren, het lawaai, de rust en de watervlakte. Maar er was geen mediterende; de mediterende, de waarnemer, moet verdwijnen wil meditatie zich kunnen voordoen. Het was heel vroeg in de morgen. Het geraas van de stad was gekalmeerd en op dat uur waren er in geen enkel raam lichten; er stond een aangename, koele bries. In totale aandacht vindt geen ervaren plaats. Bij gebrek aan aandacht wel; het is deze onoplettendheid die ervaringen verzamelt, herinneringen vermenigvuldigt en muren van verzet optrekt; het is dit gebrek aa...

Meestal gaat aan het alles overgeven heel veel vooraf. De Rozenkruisers noemen dit ervaringsvol. Eerst heb je op allerhande manieren geprobeerd t buiten te vinden, het te doen, ervoor te vechten, vasthouden, verdedigen, aanvallen. Totdat alles vergeefs blijkt, alles krachteloos wordt, geen kracht meer krijgt. Dat je met lege handen staat. En dan kan die overgave komen. Het overgeven, alles overgeven. Echt gaan luisteren naar je diepste binnenste. Het verborgen Licht. De Liefde die alleen maar Liefde is. En die was er altijd al, op de achtergrond. Een zachte straling die je liet doen, alles wat je wilde doen, alles wat je verlangde. En je plukte weer de vruchten hiervan. De energie die je in gang gezet had. De Liefde bleef aanwezig voor jou, voor ieder, altijd. Zonder oordeel, zonder op te dringen. Een stille Kracht. En uiteindelijk de allergrootste Kracht. De allergrootste Kracht in het hart. Die je dan kan verstillen, als die overgave gekomen is. Het ankerpunt in jezelf gekomen ...

Accepteer jezelf in al je totalileit. Je ontloopt niets van jezelf, je laat niets van jezelf in het duister. Je zet jezelf in het licht en beziet jezelf met de ogen van een vriend - want dat is jouw energie en dat is de energie waar je het mee moet doen. Als je het tegemoet treedt als een vriend, komt het jou ook als een vriend tegemoet. En een vriend zijn voor jezelf is één van de grootste dingen die een mens in het leven kan overkomen. Osho Dat sluit bij voorgaande aan. Dicht bij jezelf blijven, durven voelen wat is. Maar niet jezelf daardoor slecht voelen maar met mededogen naar jezelf blijven kijken. Wat ook is. Maar wel eerlijk. Niet het ontkennen, niet het zo laten. Maar in dat mededogen voelen wat het je wil zeggen, waarom die emotie, waarom dat verwijt, waarom die boosheid etc. etc. Het zijn tekentjes die gezien willen worden en als het gezien, doorZien is zal het verdwijnen. lieve warme groet Kagib 

Jezus zegt: 'Heb je vijanden lief zoals jij jezelf lief hebt.' Maar hij vergeet volledig dat niemand zichzelf liefheeft - hoe kan hij de vijand liefhebben? En een zelfs nog moeilijker uitspraak... hij zegt: 'Heb je naaste lief als jezelf.' Dat is nog moeilijker. Je kunt van de vijand houden omdat hij ver weg is, maar de naaste die gewoon op je deur bonst - hoe kun je die naaste liefhebben? - en net als jezelf. Nee, ik zou tegen je willen zeggen dat je nooit jezelf hebt liefgehad. Vergeet de vijand en vergeet de naaste - heb eerst jezelf lief. Osho Ja, dit heb ik lang de wereld ingebracht, je kunt pas de mens om je heen liefhebben als je jezelf liefhebt. Toch vond hierin nog n belangrijke verandering plaats, want het begint met heb God lief.... Als je dat echt kunt voelen, beleven, de betekenis daarvan. Hoe wijs en waarlijk Liefdevol is het Goddelijke Plan. Je gedragen Weten. Dan valt de rest op zijn plek. Dit stroomt dan in alle eenvoud door naar dat je ook jezelf ...

Het heeft eigenlijk met Vuur te maken, aandacht. Het Vuur dat er altijd is, het innerlijke Vuur. Maar in eerste instantie kan t nog niet veel uitwerking hebben. Het is het Licht in de duisternis. Als alles nog duister is, of er nog veel schijnlichten zijn dan is t erg moeilijk het Licht nog te ervaren. Maar als door ervaring er toch een stukje voor dat Vuur vrijgekomen is, vaak door loutering, dan kan meer en meer die aandacht krachtiger worden, helderder. Het is Energie, pure Lichtenergie. En pure Lichtenergie werkt heel confronterend voor t ego, ontmaskerend, al wordt het gedragen door de Liefde. Als het begin gemaakt is, echt gemaakt, dan is er geen weg meer terug. Dan doorzie je jezelf meer en meer. Dan kun je niet meer voor jezelf vluchten. Het Geweten spreekt, het Licht schijnt op dat wat is, het Vuur brandt alles weg wat illusie is. Maar het is een louterend vuur. Het is een bevrijdend vuur. De enig ware Vrijheid kan zich zo vrijmaken, openbaren. Het is niet van de ti...

Zien is niet denken. De zon gaat daar op; als je erover nadenkt, loop je het mis, want terwijl je erover nadenkt, ga je erbij vandaan. Tijdens het denken kun je mijlen ver gaan; en gedachten gaan sneller dan wat dan ook. Denken wordt een sluier voor de ogen. Het geeft zijn eigen kleur, zijn eigen voorstelling aan de werkelijkheid. Het staat niet toe dat de werkelijkheid jou bereikt, het legt zichzelf op aan de werkelijkheid; het is een afwijking van de werkelijkheid. Zien is een totaal ander proces; het is een nevenproduct van meditatie. Osho Hier maakt hij goed zichtbaar het verschil tussen de mind en het Bewustzijn. Bv als ik naar buiten kijk, is daar een boom. Met mijn bewustzijn kan ik eindeloos van die boom genieten, de dans van de blaadjes, het spelen van het zonlicht met de schaduw, eindeloze beweging en verandering. Ik heb t ook gefilmd. Maar als mijn denken ervoor zou schieten, zou alle leven eruit verdwijnen, dan zie ik dat de blaadjes groen zijn, eventueel gekleurd, ja z...

Twee duiven hebben onder het leien dak aan de andere kant van de binnenplaats hun nest gebouwd. Het wijfje gaat eerst naar binnen en dan volgt, langzaam, met grote waardigheid, het mannetje; ze brengen er de nacht door. Vanmorgen vroeg kwamen ze naar buiten, eerst het mannetje en toen de andere. Ze strekten hun vleugels, streken hun veren glad en gingen plat op het koude dak liggen. De hemel was bedekt, er waren zware wolken vol licht en een lange streep blauwe lucht aan de horizon. Mediteren heeft geen begin en geen einde; het kent geen succes en geen mislukking, geen vergaren en geen afstand doen; het is een beweging zonder doelgerichtheid en daarmee buiten en boven tijd en ruimte. De grondslag voor zuiver mediteren is het passieve gewaar-zijn, dat volkomen vrij zijn van gezag en eerzucht, van afgunst en angst inhoudt. Zonder deze vrijheid, zonder zelfkennis, heeft mediteren geen zin, geen enkele betekenis zolang er keuze is, is er geen zelfkennis. Keuze impliceert conflic...