Kagib Weteninhethart

Als we een intieme relatie aangaan, is onze grootste fout te verwachten dat onze partner van ons houdt. Het geheim van blijvende liefde is dat we een intieme relatie in de eerste plaats aangaan om te geven, niet om te ontvangen. Idealiter zouden we, voordat we een huwelijk aangaan, volledig voor onszelf moeten kunnen zorgen. Als we al een rijk leven hebben en van onszelf houden, zijn we niet afhankelijk van een partner. Als we dan liefde van de ander krijgen, is dat een extra geschenk. In plaats van van onze partner de liefde die we nodig hebben te verwachten, moeten we voor onszelf zorgen. JOHN GRAY Ja, wat hij hier aanduidt is eigenlijk het eindpunt. Op zich is het geen probleem als je daar nog niet bent, en daar gaat het ook niet om. In een ware relatie gaat het erom dat er wederzijds openheid respect en gelijkwaardigheid is. Dat er een intentie bestaat om samen tot dat punt te komen. Durven kwetsbaar te zijn, durven je zwakke plekken onder ogen te zien, je pijnlijk...

Waarom hebben mensen moeite met"niets"? Ligt de kern er niet in dat de mens zo geprogrammeerd is? Dat het ons met de paplepel ingegoten is dat je iets moet zijn? Vanaf de geboorte en dan verder en verder, van generatie op generatie. Dat we gewoon in eerste instantie niet beter weten? En juist omdat we altijd iets moeten zijn, moeten doen, behoren te doen, wordt niets iets heel gevaarlijks, confronterends, want we associeren niets met leegte. Dat is toch de accu waar deze wereld op, om draait het iets zijn. Wat dit dan ook is, waar je dit dan ook in vindt. Liefste dat het past. Dat je past in/binnen het spel dat de anderen spelen. Maar och de tegenbeweging vervuld ook wel al is t dan soms wat onzekerder. Ook daarmee kun je helemaal vol zijn. Al die programma's willen niet verdwijnen daar komt het op neer. Al die programma's die om voorrang vechten in ons denken. Omdat we Het nog niet gevonden hebben, kunnen die programma's hun programma uitzenden...

Wanneer gij blijde zijt, schouwt dan diep in uw hart, en gij zult zien dat enkel wat u smart gegeven heeft, ook vreugde brengt. Wanneer gij verdrietig zijt, blikt dan opnieuw in uw hart en gij zult zien dat ge weent om wat u vreugde schonk. (...) Voorwaar, als een weegschaal hangt ge tussen uw smart en uw vreugde. Alleen wanneer ge ledig zijt, staat gij stil en zijt in evenwicht. Kahlil Gibran Het is natuurlijk niet zo zwart/wit zoals hij het hier aanduidt. Maar het is wel zo dat veruit de meeste mensen steeds weer heen en weer gegooid worden, op en nee, heen en weer, blij en verdrietig, verwachtingsvol en weer teleurgesteld, liefde en haat enz. Het houdt niet op. Het houdt nooit op, zolang we dit als vanzelfsprekend achten. Zolang we blijven denken dat dit het leven is. Er geen ruimte is voor meer. En er is ruimte voor veeeel meer, als jij hier ruimte voor maakt. Voeling krijgen met iets in jou wat niet meedoet aan al dat heen en weer gegooi. Het blijft wel aanwezig ...