Kagib Weteninhethart

De popfase is de allermoeilijkste maar ook de meest belofterijke fase. Want na de pop komt de vlinder. Bijna iedereen is nog een rups. Vol van zichzelf op wat voor manier dan ook, met wat dan ook gevuld. Van daaruit geven we het leven vorm of beter gezegd dat waar we vol van zijn geeft zich door ons heen vorm. Hier is niks mis mee, er wil nog veel ervaren worden. Maar eens komt de popfase, de verpopping. En die is heel moeilijk voor het ego. Juist omdat je dan niet zoveel meer kunt doen, alles doorzien is. Je niet meer voor zoveel vol kan gaan, alles illusie. Zoveel leeg geworden waar je eerst vol van was. En juist dan komen de mogelijkheden, als er een stuk van verstilling binnenin komt. Overgave aan het niets, alles overgeven, loslaten. Dan kan er binnenin een transformatie een omzettingsproces plaatsvinden. Aan dat proces kunnen we verder niet zoveel actief bijdragen, en dat vind t ego juist het allermoeilijkste. Het ego wil doen, van alles doen, das veilig, dat...

Vervuld zijn, een zijn. Een werkelijk overstromen van Liefde voor die ander. Totaal geen fysieke behoefte, vanuit gemis, vanuit bv ik heb zin in je. Nee het is een algeheel andere laag. Als die Liefde wakker geworden is, dan doet t lichaam er bijna niet meer toe. Dan is er nog slechts Liefde, en in elke aanraking, in elke streling in elke blik is dan Liefde. Als de ander die Liefde kan ontvangen dan kun je elkaar meenemen in die Liefdesstroom, van dimensie tot dimensie, in een spiraal. Het is niet in eerste instantie een lichamelijke behoefte. Het is meer het verbinden van het lichamelijke met de Liefde die er al is. Het gevoelen van een zijn. Die Liefde die alleen Liefde is willen delen. Niet uit compensatie, maar juist vanuit het vervuld zijn. Iemand anders daarmee iets willen geven. De Liefde doorgeven, de Liefde delen die toch een eenheid is. De Liefde die alleen Liefde is in de ander opwekken, daar de verbinding mee maken. Hierin is de meest pure uitdrukking van Lief...