Kagib Weteninhethart

  apartheid 03-02-22 Hi, Misschien een vreemde titel apartheid. Ik zal proberen uit te leggen wat ik hiermee bedoel. Lang lang geleden, ongeveer 35 jaar geleden las ik een boek wat grote indruk maakte. Het heette Een droog wit seizoen van Andre Brink. Het ging over een blanke in Zuid-Afrika waar apartheid toen nog de normaalste zaak van de wereld was. Door een bepaald voorval werd hij geconfronteerd met hoe de situatie in zijn land echt was. Hij had zich tot dat moment helemaal niet gerealiseerd hoe verschrikkelijk hoe afschuwelijk en mensonterend dat apartheidsregime was, de maatschappij waarin hij leefde. Dat een gekleurde mens totaal vernederend behandeld werd, gediscrimineerd en erger. Hij werd als het ware wakker. Dit had grote gevolgen want iedereen om hem heen sliep nog. Hij werd toen verstoten door zijn eigen familie, vrienden. Hij is toen het land uit gevlucht, mede doordat hij dat boek wilde uitgeven. Het gevolg van het lezen van zijn boek was dat ik ook als het ware wakk...

Je hoort wel s mensen die zeggen, je moet me maar nemen zoals ik ben. Als t daarbij blijft verandert er natuurlijk niks. Dan blijf je blind en doof voor wat het leven je wil zeggen. Maar als je jezelf als werkmateriaal ziet, dan wordt t al heel anders. Dan kan t leven een avontuur worden, een ont-dekkingstocht. Gewoon onder ogen zien wat is, wat in je is, wat daar leeft. Wat wakker wordt door het leven om je heen. Wat dit ook is. Niet alleen de mooie verheven gevoelens, maar zonder schuldgevoel of oordeel ook de minder mooie gevoelens. Je woede, je verwijt, je verzet, je angst, je twijfel, je vooroordelen, je verdriet. Alles wat maar in jezelf zit, wat het spel door je heen speelt. Dit is het materiaal, jouw materiaal om mee te werken. Om naar te kijken. Om te proeven, te doorvoelen. Wat het wil zeggen, wat het je wil zeggen. Hier je Bewustzijn op laten schijnen. Niets is slecht, niemand is slecht. Alles en iedereen is materiaal tot zien, tot inzien, tot begrip. Hoe jij op iemand reage...

Is uiteindelijk niet alles angst wat ons tegenhoudt om Vrij te zijn? Is uiteindelijk het ego niet hetzelfde als angst? En waar t ego verdwenen is komt de Liefde vrij? Waar zijn we bang voor? Waarom? Wat kan werkelijk van ons afgepakt worden? Ons lichaam? Onze waarde? Zolang er op wat voor manier dan ook afhankelijkheid is van iets van buiten zal er angst zijn. Afhankelijkheid van materie, van mensen, van geld, van bezittingen, van een bepaalde presentatie. Hoe mensen je zien, of ze je wel of niet zien wel of niet gezien wordt. Zolang zal er angst zijn. En zolang je bang bent om iets verkeerd te doen, iets verkeerd te zeggen, helemaal gefixeerd bent op wat andere mensen van jou zeggen. Zolang zal er angst zijn. Maar binnenin is iets wat totaal niet gevoelig is voor angst. Dat wat is, wat er altijd is. Wat niemand van je af kan pakken, niemand kleiner kan maken maar ook niet groter. Het is wat het is. Dat wat uiteindelijk werkelijk Liefde is. Dat wat werkelijk Vrijheid is. En dit beteken...