Kagib Weteninhethart

Sja, alles illusie, ook mooi.Als je tegen een boom aanrijdt voelt het toch echt niet als illusie om een cliché aan te halen.Dat doet pijn.Mmm maar de illusie is dan misschien wel wat dit behalve de fysieke pijn in je opwekt.Wat hierdoor wakker wordt aan verdere emoties.En is dit in het verdere leven ook niet zo?De materie is hard.Maar verder is alles niet zo hard. Wat er bv tussen mensen speelt, al kun je jezelf er hard aan stoten, waarom?En daarin ligt het illusiespel.In alle emoties die in interactie opgeroepen worden.Als naar binnen gekeken wordt waarom dit in je getriggerd wordt, ben je al een stuk vrijer, losser van de illusie.Het wil je altijd iets zeggen.Wat het ook is.Als je Ziet, waarlijk jezelf en de ander Ziet zal geen emotie meer geraakt worden. Je ziet wat is en doet eventueel wat nodig is of juist niets. Een andere heel belangrijke illusie is dat je het geluk kunt vinden buiten jezelf.De oplossing ligt binnenin.Daar ligt de vervulling.En van daaruit wordt alles vervuld bu...

Het Licht wil ons altijd raken, raakt ons ook altijd, verwarmt ons, spreekt tot ons, maar de Stem is zo stil. Niet nadrukkelijk, niet dwingend, gewoon wat Is. En als er zoveel andere stemmen zijn, wat dan?Dan is het erg moeilijk die ene Stem te horen, want die andere stemmen zijn veel nadrukkelijker, overstemmen. Ze zijn misschien schijnbaar veel mooier, vaker makkelijker om naar te luisteren. Je hoeft jezelf dan niet te zien, want dat kan soms pijn doen die confrontatie. Daarom is het zo belangrijk om die Kindstatus weer te hervinden. Het Kind dat in Liefde zichzelf over gegeven heeft. Het Kind dat vervuld is door die Liefde, en spontaan luistert en doet wat Wil, zonder er iets tussenin te zetten. Zonder het denken te weten, zonder jamaars, gewoon eenvoudig doen en de Stroom volgen.Een heel helder bewustzijn. Stil geworden zijn. Niet meer door zoveel opgewonden raken, uit je evenwicht raken, van slag zijn.De ziel geslepen door het leven tot een schitterende diamant. Jezelf meer en mee...