Kagib Weteninhethart

lieve jij, De laatste dagen van het jaar tikken weg, vervluchtigen in het niets. Bij vele nog vol verwachting bij de wisseling vol kleur en knal het jaar uitluiden zoals dat dan genoemd wordt. Zoveel dat in rook op gaat, wat tot niets wordt een moment wauw en dan as. Een rode substantie die over blijft dagen nog langs de straten zichtbaar is als aandenken. We willen zo graag leven, voelen dat we leven, dus daarom voor velen dat verlangen naar kicks opwinding, even wakker worden een schok en dan weer in slaap kukelen. Terug in de routine terug in de tred van wat gevraagd wordt wat in is wat past. Zoveel dat plaatsgevonden heeft het afgelopen jaar, en toch als je er naar kijkt wat is er van overgebleven? Wat is er nog over? Dat waar je zozeer door in opwinding geraakte door bevangen was, heen en weer door gegooid bent, vol van was, intense emoties van vreugde en dan weer verdriet boosheid, frustratie, stress, liefde in een of andere vorm, wat is blijven hangen, wat draag je nu nog

Stil maar wacht maar, alles wordt nieuw de hemel en de aarde Een katholiek liedje, misschien bij velen bekend. Maar hebben deze paar zinnetjes niet heel veel inhoud? Stil maar wacht maar... De stilte is voorwaarde voor de nieuwe hemel en aarde. En vanuit de stilte het geduldig wachten zonder verlangen, zonder verwachtingen. Wachten op, dat alles nieuw mag en zal worden. Dat alle stemmen binnenin gaan zwijgen. Stemmen die door elkaar heen praten, elk een andere richting uit wijzen, die je steeds weer uit de stilte brengen die in het Eeuwige nu is. De stilte is de voorwaarde. En wil deze stilte zich kunnen openbaren dan zal jij leeg moeten worden van jezelf. Dat waar je vol van bent geworden, zo vol van bent, gevuld mee bent. Vol met beelden en ideeen over het leven. Jou gegeven door je opvoeding, je ouders, de maatschappij, en zelfs zat je al vol voordat je hier kwam, met beelden en ideeen en talenten en krachten, helemaal vol. En daardoor kan de stilte niet spreken

Jij bent kostbaar, zo kostbaar. Je weet het misschien niet, je voelt het misschien niet, en toch is het waar. Want ook jij bent mogelijkheid, kans. Mogelijkheid tot een oplichten van een stralend Liefdelicht van binnenuit. Mogelijkheid tot het laten stromen van een levende heldere sprankelende Bron in jou van levend water. Dus ja, jij bent kostbaar. Kostbaar in het leven dat je leidt, het pad dat je gaat, de keuzes die je maakt. In jouw hart is deze Liefde altijd aanwezig, overal waar jij gaat zachtjes stralend. Het ziet, Weet wat je doet en zal doen, waar je gaat, waar je heen zal gaan. Het straalt in jou en probeert je te raken., te beroeren, eventueel te ontroeren. Je te laten realiseren hoe kostbaar je bent. Dat in potentie, in jou zoveel mogelijk is, zou kunnen opbloeien. Voel het in je hart. Voel het in je hart, die Liefde die ook nu aanwezig is terwijl je dit leest. Dat binnenin jou brandt, er is voor jou als een dierbare vriend/in die altijd voor je k

Het is zo subtiel, wat wel of geen ego is. Het is eigenlijk jezelf in de gaten krijgen. In de gaten krijgen waar je ertussenin springt. Waar je associeert, reageert vanuit jouw bestaande denkwereld hoe mooi die denkwereld ook is. Hoe goed je t ook bedoeld, uiteindelijk is t dan jouw wereld. Dan wordt t heel moeilijk nog te proeven wat werkelijk is, en van daaruit wat werkelijk nodig is. Hoe hoogstaand je idealen ook zijn, als t een patroon is, een automatisme sla je misschien soms of vaker helemaal de plank mis. Het ego springt er zo snel tussen. Jouw achtergrond, jouw idee, dat wat je geleerd is, dat wat je goed vindt of niet goed, dat wat behoort te gebeuren, dat wat je als een ideale wereld ervaart, dat wat hoogstaand is, dat wat je denkt dat iemand nodig heeft.. Het is jouw verleden, jouw achtergrond, jouw beleven, jouw wereld. En juist daardoor kan de Essentie niet meer reageren. Jouw Kern, dat wat alles omvat. Dat wat precies Weet wat nodig is in dat moment. Dat en niets ande

De ware verantwoordelijkheid. Niet die verantwoordelijkheid leggen in de handen van onzichtbare wezens. Of wezens die een stem gekregen hebben, maar ons eigen antwoord. Waar antwoorden we op en waarom? We Weten t antwoord zelf, maar willen we t weten? Waar reageert dat denken? Het is zo veilig volgens de gebaande paden je voort te bewegen. Vanuit dit denken, vanuit het verleden. Duidelijk, geen onzekerheid, maar zo ook nooit waarlijke vrijheid vinden. Waarlijk Liefde en vervulling. Omdat dit denken altijd verweven is met angst. Zien wat is. Voelen wat is. Brrrrrr. Niets om je aan vast te houden? Dit betekent dus ook pijn voelen ja, en onmacht, en wanhoop. Maar juist door t toe te laten, verdwijnt t, dat is t wonderlijke. Door t toe te laten, wat t ook is, zonder er iets anders van te maken, kan t ontmaskert worden. En t blijkt niets te zijn. Het lijkt heel angstig je over te geven aan de Stroom, echt de Stroom. Durven je gevoel te volgen. Wat je nu voelt, wat nu

Een staan aan de afgrond, wankelend. De ultieme afgrond. Eén stap en je stort naar beneden. Je reis hier op aarde is van t verleden. Juist dan komen de mogelijkheden. Er is en blijft een oplossing, de Verlossing. Een brug die over de afgrond gebouwd kan worden. Maar die brug kun je niet buiten jezelf bouwen, door van alles te doen. Die brug kan alleen binnenin gebouwd worden Beter gezegd, er kunnen stepping stones komen, een voor een. Als er overgave gekomen is. Een volledig overgeven.. Als het gevecht gestaakt is, alle wapens uit je handen geslagen zijn. Als je niets of niemand meer kunt bevechten. Voor niets meer kunt vechten, je machteloos in elkaar gezakt bent. Totaal wanhopig. Dat vanuit deze ultieme wanhoop een kreet tot hulp/inzicht/begrip weerklinkt. Dan rijst vanuit het niets, voor je, de eerste steppingstone, de eerste steen omhoog waar je in alle eenvoud op kunt stappen. Een eerste vonk van inzicht/begrip, in deze inkeer. Nog niet te vatten. Een stuk van

Het ligt niet in niets doen, het niet doen. Als er niet-doen is bruis je over van energie ook al doe je niks. Je doet niks overtolligs, niks om de tijd op te vullen. Het ergens geen zin in hebben speelt dan ook helemaal geen rol. Je doet gewoon wat het moment vraagt, wat echt nodig is, dat is het niet-doen. Dat niet-doen kun je dus ook toepassen in je dagelijkse werk, in alles wat je doet. Maar dan bruis je ook van energie. En je bruist ook van energie als je gewoon in je stoel zit, gewoon Bent. Als je lui bent zit de energie verstopt. Misschien is er wel een deel van je wat allerlei wil doen, maar om wat voor reden dan ook, het komt er maar niet van. Je stopt het weg, duwt het weg, of je bent r bang voor. Zo zak je weg in een spiraal omlaag en kom je tot niets meer, raakt afgestompt, verveeld. Niets kan je meer boeien, tot leven brengen. Alle vitaliteit verdwijnt, altijd moe. Dus ja, dan is r werk aan de winkel, wat is hier aan de hand, hoe ben ik hierin terecht gekomen?

Het Licht heeft een grote verbinding met onthechting, onthecht zijn. Dan kun je licht en vrij zijn, ongedwongen en zonder angst. En dit Licht, dit inzicht, dit doorzicht, is niet afhankelijk van de tijd. Dit kan aangaan elk moment. Maar onthechting kun je niet erop leggen. Onthechting komt juist vrij door ervaring, door t bewustzijn, begrip. Onthechting gaat uiteindelijk heel, heel ver. Onthecht van je uiterlijk, onthecht van je baan, zelfs onthecht van je kinderen, van je vrouw/vriendin, vriend/man. Onthecht van bezittingen, onthecht van je familie, je lichaam in het algemeen. En juist dan ben je vrij, totaal vrij. Juist dan kan de Stroom vrij stromen. Het Licht vrij stralen en je van binnenuit leiden. Juist dan kun je paradoxaal genoeg het allermeeste betekenen voor je medemens, voor je kind, voor je man/vrouw, in je baan. Juist dan kun je alles geven wat je hebt, wat maar nodig is, kun je in het moment het enig juiste doen. Omdat er dan geen angst is. Dus je klemt je n

Het draait om bewustzijn. Maar eer dat hierin werkelijk iets gaat prikkelen wat bewustzijn zou kunnen zijn gaat veel aan vooraf. De gemiddelde mens die midden in t leven staat, werk, vrouw, kinderen, hobbys, is echt niet bezig met bewustzijn. Die leeft gewoon zijn/haar leven en dat is gewoon helemaal goed. Want echt going with the flow, het echt mee gaan met de Stroom omvat zoveel. Dit kun je pas als je heel veel van jezelf doorzien hebt. Als alles wat relatiever geworden is, je niet meer vastzit in allerlei gewoonten, automatismes. Echt met de flow meegaan, de flow voelen kan pas als meer en meer jouw wil verstild is. Hoe kun je de Stroom ervaren als je helemaal vol van jezelf zit? Dus jij wil links, de Stroom zou eigenlijk rechts willen gaan, maar ja je wil links dus je gaat links en hebt zo je ervaringen. De Stroom Weet de meest harmonieuze weg naar de Oceaan, naar de uiteindelijke eenwording. Het Weet alles wat hierin nodig is, wat je hierin nodig hebt. Maar als er nog een

De Liefde is uiteindelijk de enige realiteit. Dat wat overblijft als de rest verdwenen is, als wij verdwenen zijn. Als dat verdwenen is waar we nu zo vol van zijn. Dit diep in jezelf voelen, toelaten, wat is nu werkelijk, werkelijk belangrijk? Alles wat je leven nu bevat, omvat? Wat vervluchtigt niet in de tijd? Wat kun je meenemen als je hier weg gaat, als de dood je begroet? Het gaat er niet om, dat je je leven verwaarloost. Nee, helemaal niet, maar dat je jezelf hierin niet verliest, hierin niet verdrinkt. Alleen dit nog maar ziet en dat eeuwige perspectief uit het oog verliest. Want uiteindelijk gaat het niet om jou. Uiteindelijk gaat het erom dat jij verdwijnt en ruimte schept voor die Liefde. Dat dit vroeg of laat mag gebeuren. En tuurlijk dit kun je niet forceren, het mag een groeiproces zijn. Het mag een ervaren worden, goh er is iets in mij wat werkelijk Weet, alles Weet. Er is iets in mij wat onvoorwaardelijk van mij houdt. Er is iets in mij dat onvoorwaardelijk steunt en bes

In de Liefde zijn. Het mooie is, je kunt het niet doen. Je bent het, je hebt het, of je bent t of hebt t niet. Het blijft over. Juist omdat alles doorzien is met/door het bewustzijn. Juist doordat dit bewustzijn van binnenuit meer en meer heeft mogen groeien, de ruimte hiervoor gekregen heeft. De Kern heeft van binnenuit mogelijkheid gekregen zich door jou heen te openbaren. De Essentie. En die Essentie heeft geen enkele behoefte zich te bewijzen, zich op te blazen. Wat valt er op te blazen? Je komt in de wereld van paradoxen terecht. Je bent niets, je hoeft niets. En daarom ben je alles, en kun je alles. Wat maar nodig is, wat maar gevraagd wordt, wat maar in het moment opgeroepen wordt. Je stroomt in alle eenvoud mee. Totaal onbevangen als een kind. Je vertoont dan veel eigenschappen van een puur kind. Je geeft jezelf geen houding, geen masker geen muur, niets groot houden, een totaal geven wat is. Totale overgave. Er is zo'n groot verschil tussen zelfbewustzijn en bewustzijn. Al

De popfase is de allermoeilijkste maar ook de meest belofterijke fase. Want na de pop komt de vlinder. Bijna iedereen is nog een rups. Vol van zichzelf op wat voor manier dan ook, met wat dan ook gevuld. Van daaruit geven we het leven vorm of beter gezegd dat waar we vol van zijn geeft zich door ons heen vorm. Hier is niks mis mee, er wil nog veel ervaren worden. Maar eens komt de popfase, de verpopping. En die is heel moeilijk voor het ego. Juist omdat je dan niet zoveel meer kunt doen, alles doorzien is. Je niet meer voor zoveel vol kan gaan, alles illusie. Zoveel leeg geworden waar je eerst vol van was. En juist dan komen de mogelijkheden, als er een stuk van verstilling binnenin komt. Overgave aan het niets, alles overgeven, loslaten. Dan kan er binnenin een transformatie een omzettingsproces plaatsvinden. Aan dat proces kunnen we verder niet zoveel actief bijdragen, en dat vind t ego juist het allermoeilijkste. Het ego wil doen, van alles doen, das veilig, dat kent ie. Maar niets

Het leven draait om bewustzijn. Niet om het verstand. Dat is zo beperkt en sluit bijna altijd juist het bewustzijn af. Het kleurt alles in, zet alles vast in beeldjes, in denkbeelden, verstart, dood het leven. Het kan heel praktisch zijn in het hanteren van het wereldse leven maar heeft geen enkele betekenis voor t Eeuwige leven.Nee bewustzijn is uiteindelijk God. En t gaat erom dat we meer en meer van God kunnen bevatten, omvatten, indrinken, uitleven, uitstralen. Dat het bewustzijn groter en groter, ruimer en ruimer wordt. Meer en meer omvattend, totdat het alles omvat. Dan zijn we weer een in alles met God.Maar bijna altijd verliezen we onszelf in wat we buiten ons zelf zien. Leggen daar de prioriteit, geven dat ons vertrouwen. In wat we zien, in ons verstand, in wat we denken te weten, in wat we geleerd hebben. Gevangen in de tegenstellingen, het eindeloze spel van de dualiteit van zwart en wit van haat en liefde. Een groot gevecht. Tussendoor willen we dan verdrinken in elkaar, ev

Het is eigenlijk het principe van, vindt het Koninkrijk Gods en de rest zal u gegeven worden. Het Koninkrijk Gods is Essentie.De paradox is dan, hoemeer, hoe dieper je met Essentie versmelt, hoe minder je nodig hebt. En toch krijg je alles wat je maar nodig hebt. Je krijgt wat je echt nodig hebt, wat echt nodig is. Dit kan buiten/boven verwachting zijn op het materiële vlak want Essentie heeft uiteindelijk alle touwtjes in handen ook die van de materie.Maar eigenlijk is t overbodig.Als je de Essentie hebt gevonden, dan heb je alles, dan wordt de rest bijzaak. Is het leven niet heel erg vluchtig?Als we tussendoor van die kicks hebben, hoogtepunten, wauw een superauto, wauw dit, wauw dat, kun je dat toch niet vasthouden en kukel je weer naar beneden en verlang je weer naar n volgend hoogtepunt. Essentie is eigenlijk één groot hoogtepunt. Hoemeer je echt diep erin verankerd raakt hoe moeilijker je er nog ooit uit kunt kukelen.Het is allemaal heel stil. Helemaal niet opwindend, extatisch.

Zijn we daar niet n heel leven mee bezig, als je die intentie hebt, om echt vrij te worden? Maar ja, alles is meegenomen. Elk stapje, elk stukje meer ruimte, alles waarin de Essentie meer vrij kan komen. Het zou de bedoeling moeten/mogen zijn om nog wel op de aarde te zijn maar niet meer van de aarde. Dan zijn we vrij. Dan leven we vanuit onze Essentie. Maar we leven bijna altijd andersom. We zijn van de wereld. De wereld heeft bezit van ons genomen. We worden geleefd door zo ontzettend veel, zijn daar vol van, vullen van daaruit ons leven in. Dit is wat normaal is, zegt men. Maar is dit wel normaal? Ieder mag natuurlijk doen wat hij/zij wil. We zijn nu eenmaal zo geprogrammeerd. We weten niet anders, het is met de paplepel ingegoten. En dat is weer t mooie van Essentie, die heeft daar dus ook echt alle, alle begrip voor. Maar toch Weet de Essentie ook dat zo nooit het ware geluk gevonden kan worden. Diep binnenin Weet jij dat ook, maar er iets mee gaan doen is nog n andere zaak. Dat h

We denken dat we een meer zijn. Maar we zijn een oceaan diep binnenin, al houden we vast dat we n meer zijn. En dat meer droogt uit als t geen nieuwe voeding krijgt. Dus we hebben meer en meer nodig om ons meer in stand te houden. En dat meer moeten we ook nog verdedigen want anderen willen ook meer van jouw meer, want hun meer willen ze ook in stand houden. En de ene heeft een groter meer, en vind zich dan geweldig. Maar ja dan komt weer angst om de hoek kijken, moet hij dat meer dus weer verdedigen. Voor anderen is t ook heel verleidelijk dat meer aan te vallen, zo opgeblazen. En andere meertjes zijn heel klein, voelen zich ook heel klein en drogen meer en meer uit. Ze verpieteren helemaal, hebben moeite zich in stand te houden.En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ondertussen zijn we dus die grote oceaan. Maar ja als we vasthouden aan dat meer zullen we nooit die oceaan kunnen ervaren. Nooit gevuld, vervuld zijn, altijd afhankelijk. Binnenin is die Eeuwige Levende vervullende Bron. Al

Wanneer weet je nu wat je ziet en ervaart en van waaruit je reageert, dat dit het oorspronkelijke antwoord is, je Ziele-antwoord? Daar gaat vaak wel een hele weg aan vooraf. Maar heel belangrijk is je intentie. Binnen een bepaald moment hoef je nog niet de Waarheid te weten. Maar als je puur en oprecht bent binnen jouw waarheid van nu, jouw ervaren van nu, en open blijft voor alles om je heen, dan mag je die zichtbaar maken en delen. Misschien wordt later duidelijk dat t anders is, maar dan ben je toch eerlijk geweest en integreer je gewoon dat nieuwe stuk in je zijn. Nouja dan is dat gewoon geïntegreerd. Toch, na verloop van tijd, hoe zuiverder je geworden bent in dit proces, hoe leger van jezelf, van je ego, hoemeer de eigenwilligheid verdwenen is, Weet je gewoon heel veel, zie je heel veel. De splinter en de balk. Als je de balk uit je eigen ogen gehaald hebt kun je echt de splinter uit die van een ander halen. Voor alles is een juist moment, en dat juiste moment Weet je dan ook, om

Zo vaak willen we het zelf doen, de boel onder controle houden. In deze eigenwilligheid geven we geen mogelijkheid aan dat wat uiteindelijk boven onze verwachting de vervulling zou zijn en de oplossing voor alles.Daardoor zijn we verkrampt, houden we vast aan zoveel. Durven we ons niet te laten zien. Moeten we groot en sterk zijn, vechten om te overleven. Dan kan de ander, mag de ander niet gewoon zijn maar wordt ingepast in hokjes. Etiketten erop geplakt waar men zich niet aan kan ontworstelen, wat men ook doet.Jammer he.En met z'n allen houden we dit in stand. Bevestigen elkaar in deze illusies. Vechten vanuit deze illusies en beelden. We maken afscheidingen, clubjes, dat zijn de goeie, en dat zijn de kwaaie. We voelen ons beter, voelen ons zo veilig in het oordeel, de bevooroordeling van en over elkaar. En het Leven, de Essentie, laat ons doen, laat ons, ons spel spelen. Totdat we er geen zin meer in hebben, of t leven ons zo vaak om de oren geslagen heeft, dat we misschien will

Bovengenoemde uitspraak van Jezus is een der getuigenissen dat hij het Licht in de wereld gebracht heeft op een manier, waardoor de mens in staat gesteld wordt zich zelf te verlossen. Het licht is een onuitroeibare, goddelijke kracht. De aarde kan vergaan. Dit licht niet.Hoe lang was en is de mens niet overgeleverd aan de donkere nacht waaraan hij zo verslaafd geworden is. Werd hij niet de buit van allerlei fantastische voorstellingen en waandenkbeelden? Hij heeft zich met een rijkdom van kennis en wetenschap voorzien, waarvan hij niets kan meenemen. Na de dood blijft het brein niet functioneren. Is het niet een afschuwelijke waan dat de kennis van de kosmische ruimte en de verovering daarvan het welzijn van alle mensen op aarde zal bevorderen? De goddelijke kracht vindt men niet al doorzoekt men alle kosmische ruimten. Ook al doorlicht men het lichaam op alle mogelijke wijzen, men vindt ze niet. De grote en beroemde prof. Pavlow legde de mens op de operatietafel en hanteerde met genia

Verwacht ook niet dat u bij elke bocht een zedemeester tegenkomen zult. U wordt helemaal uw eigen zedemeester en u weet zelf wel wat u te doen en te laten hebt, naarmate u vorderingen maakt. Eén ding kan ik u wel zeggen: soms lijkt uw gang op een gang door een eindeloze woestijn, maar laat u niet verstrikken. De rotsbodem die u onder u gevoelt is de zekerheid van uw eigen vastbeslotenheid. De woestijn kan u niets doen. Er zullen kwellende voorstellingen komen en menig fata morgana zal u verleiden en verblinden. Men zal u schone glinsteringen aanbieden en als marktkooplui zal men u die aanpraten dmv allerlei verlokkingen. Ge zult er zeker wel eens voor bezwijken maar op uw weg naar het licht zult u onderscheiden leren wat echt en wat onecht is. In de woestijn kunt ge niets meenemen of aannemen. Waarom zult ge dat doen? En u zult zeker op uw hoede zijn voor allen die u willen bedreigen of angst willen aanjagen of hun uiterst geraffineerd en cynisch ongeloof in u uitspreken. Ge moet u inn

Je kunt ja zeggen tegen een nee, volledig. Dan is t de ja-stroom. Dan ga je er helemaal voor. Geen ja-maars, geen weerstanden. Een volledig jezelf hierin geven, aan overgeven.Misschien zeg je wel nee, maar de ander voelt ja, of je hart zegt ja, de Stroom zegt ja, dan vecht je tegen de Stroom. Dan raak je verkrampt, gespleten, of als je maar lang genoeg volhoudt heb je er helemaal geen voeling meer mee en sterft er een deel van je af.De ja-stroom betekent ja-zeggen tegen het leven. Dit betekent ook ja zeggen, toelaten, doorvoelen, waar je nee zegt en van waaruit je nee zegt, Daar weer helemaal ja tegen zeggen. Dat je hier inzicht en begrip in wil krijgen, want iets onderdrukken is ook niet de ja-stroom maar is de nee-stroom. En andersom natuurlijk, dat je ja zegt maar je innerlijk eigenlijk nee zegt. Dan is t een vals ja, gaat t tegen de ja-stroom in. Dan wordt t schijnspel, weer gespletenheid, verliezen van je ware Kracht. Niet volledig meer kunnen gaan voor wat je doet, omdat er altij

uit het Licht 2 Dit is niet gering. Vastbeslotenheid op deze weg is het enige wat u verder brengen kan. Het is helemaal niet gemakkelijk, noch iets oppervlakkigs. Maar ook niet van een wrange en duistere diepzinnigheid of treurigheid over het lot van u zelf en uw medemensen. Ge zult met treurigheid en droefenis het menselijk drama niet verlichten kunnen, noch met boosheid de boosheid der wereld verminderen. De weg tot het licht van uw afkomst is een zeer blijmoedige weg ook al wordt deze blijheid op de proef gesteld en zal soms de duisternis almachtig schijnen. Ge behoeft u voor tranen niet te generen maar u behoeft u er ook niet over te verwonderen als zij achteraf vreugdetranen worden. Indien ge uit een afgrond omhoog klimt - en het is best mogelijk dat er voor menigeen helemaal geen afgrond meer is - zult ge toch eindelijk het zigzagpad van het gebergte bestijgen dat u naar de top voert. Dwz de bron van het licht is als top onbereikbaar, maar gaande tot het licht zult ge tot lichtge

Jezus zeide: Als zij tot u zeggen: Vanwaar zijt gij afkomstig?, zeg hun: Wij zijn afkomstig uit het Licht, waar het Licht uit zichzelf is ontstaan. Het stond en het openbaarde zich in hun beeld.Als zij u zeggen: Wie zijt gij? zeg: Wij zijn zonen en wij zijn de uitverkorenen van de Levende Vader. Als zij u vragen: Wat is het teken van uw Vader, dat in u is?, zeg hun: Het is een beweging en een rust. Het licht van uw afkomst is binnen in u. Dit is geen dogma, ook niet een gevolg van een of andere historische gebeurtenis. Het is eenvoudig een feit. Het licht van uw afkomst is met niets te vergelijken ofschoon op de weg erheen vele gelijkenissen ontstaan. Het is de bron van het eeuwige leven in u zelf en de lichtgestalte die ge er leert kennen is uw eigen lichtgestalte. Het is uw werkelijke oorsprong die u in staat stelt u uit u zelf op te richten en u te doen zijn wie en wat u bent. Het is goed te begrijpen dat er zovele mensen zijn die dit niet kunnen geloven. Gesteld dat het mogelijk wa

Leven naar het oorspronkelijke Antwoord.Leef jij naar jouw oorspronkelijke Antwoord?Jij Weet dit.Als ik jou vraag, ben je op dit moment in volledige harmonie met jouw Levensessentie, jouw Ziel? Antwoord je, luister je, beantwoord je aan je Ziel aan je Essentie?In je handelen? in je keuzes? in je relaties? in je werk?Dan krijg je antwoord. Dan Weet je het antwoord. Dan voel je het antwoord. Dan kan het ikje eventueel nog sputteren, maar dan kijk je door t sputteren heen naar het oorspronkelijke antwoord. Het ikje kan nog onzeker zijn, twijfelen, maar dieper binnenin Weet je.Jij Weet het, maar het is aan jou of je wil luisteren, of je wil antwoorden. Het is jouw ver-antwoorde-lijkheid. Als je eenmaal de Verbinding gemaakt hebt, de Zielestem gehoord hebt, je Essentie ervaren hebt, dan kun je er niet meer omheen. Dan zal het blijven spreken in alles wat je doet, in het pad dat je gaat. Daarin ligt juist ook je Vrijheid omdat je dan onafhankelijk bent van de buitenwereld. Je Weet het zelf,

Het zonder beelden zijn. Meestromen in het Eeuwige moment dat zich voegt in dat wat in dat moment, en dat moment alleen, nodig is. Een ander moment misschien weer iets anders. Geen inbeelding, geen bevooroordeling, geen vastzetten vastgezet hebben, maar echt meestromen met dat moment. En hoe vaak vindt dit plaats? Echt elkaar zien/voelen/ervaren, geen enkel beeld ertussen? Dat zijn de meest kostbare momenten in het leven, waarin je elkaar zoveel kunt geven. Dan ben je eigenlijk één Wezen, één Ziel en kunt elkaar hierin aanvullen, verrijken, inspireren, bekrachtigen. Wat maar nodig is. In communicatie. Wanneer is er niet sprake van vastgezette beelden? Is t slechts een gevecht tussen beelden. Een schimmenspel, maar werkelijk leven zit er niet in. Het leven bevroren in dat beeld. Alles wat daarna komt kleeft zich eraan vast, bevestigd t beeld. Of er moet gevochten worden om t beeld overeind te houden, het moet verdedigd worden. Op deze manier zullen we nooit tot elkaar komen. Pas als we

Is het niet zo dat bijna iedereen in eerste instantie de waarde probeert te vinden in iets buiten zichzelf, in wat je doet?En is dat niet uiteindelijk de grootste valstrik waardoor we onszelf verliezen, onze Essentie?En alles in het leven bekrachtigd dit dat hierin de waarde gevonden moet worden? De cultuur, de religie, waar ook ter wereld?Totdat we misschien tot bezinning mogen komen.Dat die waarde binnenin ligt.Dat wat werkelijk waardevol is, de grootste schat.In het puur, eerlijk, oprecht jezelf zijn. Durven voelen wat nu is, zonder je schuldig te voelen. Dit door je heen laten gaan, zonder verdringing. Kwetsbaar durven zijn, kwetsbaar mogen zijn.Niet groot hoeven zijn, niet sterk hoeven zijn, niet alles hoeven weten.Maar gewoon jezelf zijn.En in dit puur jezelf zijn, het vrijkomen van alle patronen, alles wat bovenop je gelegd is. Daarin liggen de mogelijkheden.Dan mag je in dit open zijn, meer en meer ervaren dat er iets in je is, dat er iets is in iedereen wat van onschatbare waa

Steeds komt hetzelfde thema in steeds weer andere bewoordingen terug. Je kunt het niet doen. Wat dit ook is. Het draait om bewustzijn. Het bewustzijn. Het toelaten van het bewustzijn, hoe het spreekt, kan de verandering bewerkstelligen. Zo mag er inzicht komen en begrip. Over jouw leven, de betekenis van het leven. Ondergronden/achtergronden van waaruit we leven. Waarom dingen gebeuren, waarom we dingen doen, waarom het leven is zoals het is. Waarom de wereld is zoals die is. Dit heeft niets met het verstand te maken. Het komt vrij en hoe meer t vrij mag/kan komen hoemeer je waarlijk vrij mag zijn en mag staan in het leven. Het leven zal meer en meer waarlijk een vrij, bevrijdend Spel mogen worden vanuit een innerlijk beleven en Zijn. Je zit niet meer vast. Aan niets of niemand. Afhankelijkheid verdwijnt. Je stroomt mee met de Stroom en die Stroom, het Bewustzijn vervult je binnenin. Alles wat overbodig is valt weg door waarlijk inzicht, door waarlijk begrip. Het verdwijnt. Je hoeft ni

De kracht van het kind is wonderbaarlijk en Jezus vraagt of wij zo willen worden. Indien u meent dat ge er geen contact meer mee hebt stoort u zich daaraan dan niet. Geloof erin en u zult tot de ontdekking komen, dat het er is. Het is volkomen echt, niets gekunstelds is daarin, niets naïevelijk of aanstellerig. Zoals een licht schijnt omdat het de zin van het licht is om zich te verspreiden. Zo verspreidt het kind om zich een licht en een stille glans. Het is niet druk als ge dat soms meent, het is niet lastig, het is blijde en verheugt zich in u dat ge er zijt en indien ge het bemerkt zult ge het nooit weg kunnen sturen of er geen tijd voor hebben. Ge zult het in u betrokken houden en ge zult het liefhebben. Ge zijt het in wezen zelf maar ge weet dat nog niet. Ge denkt als ge de zaken ingewikkeld maakt en druk en belangrijk of naar aardse maatstaf zeer waardevol, dat het kind daarin storend werken zal. In het geheel niet. Het zal lachen omdat het lacht, maar het lacht u nooit uit al z

Het kind in ons speelt en leeft en is blijde en verlangt naar ruimte en gelooft niet in de ellende en afschuwelijkheden van het dagelijks leven zoals er mensen zijn die zeggen dat dat het werkelijke bestaan is. Zodra het zich mede kan delen aan het bewustzijn heeft er een eigenaardig proces van onderwerping van al het andere plaats. Deze onderwerping van het dier waarin het kind verscholen leeft is niet onmiddelijk maar geleidelijk. Zijn invloed is onweerstaanbaar en brengt daardoor zoveel teweeg. Het weet niets van schuld en angst en zonde. Dit is niet aan het kind eigen. Als het in u wakker wordt ondergaat ge een grote verwondering. Dat dit nl echt is en ge er niet aan twijfelen kunt. Het kind is het dat tenslotte de eenheid bewerkstelligen zal, alle verdeeldheid zal opheffen waar het verschijnt. Het deelt zich vrijmoedig aan alles en allen mee. Het kan niet geschaad worden en geeft aan ons bewustzijn een ontwapenende vrijmoedigheid en blijheid. Het heeft geen behoefte om iets te wee

Jezus zeide: Van Adam tot Johannes de Doper is er onder hen, die van vrouwen geboren zijn, geen hoger dan Johannes de Doper, zodat zijn ogen niet zullen breken. Maar ik heb u gezegd, dat hij, die onder u zal worden als een kind, het Koninkrijk zal kennen, en hij zal hoger worden dan Johannes. Men hoort het van vele kanten: het is niet mogelijk uw woord te volbrengen, zonder ons ongelukkig en machteloos te gevoelen. Herinner ons niet aan die mogelijkheid. Worden gelijk de kinderkens. Ga maar eens luisteren naar de moderne toneelstukken. Zij vertolken u wat er in de mensen leeft. Verdorvenheid en verlorenheid, tirannie van alcohol en narcotica, armlijke zelfbegoochelingen en cynische verhoudingen in huwelijk en sexe. Kom maar eens kijken en luisteren achter de coulissen van de grote shows in hun klatergoud en weergaloze opmaak en ontdek dat het overal dezelfde problemen zijn waar de mensen onder lijden en die hun leven als in razernij beheersen. Nijd en afgunst brengen verbittering en ve

Begrip. Geen begrip vanuit een leefregel, een norm, een waarde. Vanuit liefdadigheid, vanuit iets erbovenop gelegd, maar waarlijk van binnenuit. Een doorleefd begrip waardoor het gevecht voorbij is. Het vechten tegen, het jezelf moeten bewijzen. Een waarlijk omvatten vanuit bewustzijn, vanuit Liefde, heel onpersoonlijk. Want het Bewustzijn omvat alles en iedereen met waarlijk begrip. Het Ziet, Weet, van waaruit we doen. En daar ligt de uitdaging dat het Bewustzijn meer en meer ruimte in ons krijgt. Dat meer en meer waarlijk alles en iedereen omvat wordt met begrip.Dan maakt het niet meer uit of de ander jou begrijpt maar jij begrijpt de ander. De ander kun je dan laten zijn wie hij/zij is, als een vanzelfsprekendheid. Hoemeer dit waarlijke begrip ruimte mag krijgen in de wereld hoemeer er waarlijk vrede en harmonie mag komen. Deze energie is niet gespleten, niet van de dualiteit. Het kan niet aangetast worden, hoeft niet te vechten, is heel helder, en doet wat nodig is. Het voegt zich

Als je de durf hebt gehad om jezelf open te stellen, kom je in een nieuwe dynamiek. Dan kun je ook echt de verbinding, en van daaruit de voeling en leiding ervaren, van het Leven. Van de Stroom, waaraan je jezelf dan misschien meer en meer kunt/durft over te geven. Eigenlijk kom je dan meer en meer tot leven, wordt je echt levend. De starheid verdwijnt. Je gaat stromen, meestromen.En dan kun je in een positieve spiraal terecht komen, waarin het Leven je keer op keer bekrachtigt dat t goed is om open te zijn. Al doet dit soms pijn, kan het confronterend zijn. Maar meer en meer voel je echt het leven in jezelf, durf je jezelf over te geven aan dat Leven. Waar t je ook heen brengt. Naarmate je de blokkades opruimt die de Stroom tegenhouden, de maskers afdoet, de muren omlaag haalt, zul je meer en meer genieten van gewoon er Zijn. Dat je leeft, blij om niets. Dit is het Licht in jezelf. Dan kan het leven een dans worden, een vreugdedans. Je omarmt dan alles wat op je pad komt. Je durft te

Als je werkelijk om jezelf geeft, kun je waarlijk een ander iets geven omdat er geen verlangen op zit, bewust of onbewust, om iets terug te ontvangen. Het is niet vanuit gemis dat je dan iets geeft, of vanuit een gevoel van verplichting. Er zit geen angst meer op om iets te verliezen, want wat kun je verliezen als je alles hebt, als je Bent? Het geluk, de vervulling zul je nooit buiten jezelf krijgen, maar alleen in jezelf. Als je het daar wezenlijk gevonden hebt zal het alles vervullen buiten jezelf. De voorwaarde hiervoor is, als dit ooit mag/kan gebeuren, is openstaan voor jezelf. Voor wat binnenin is, wat daar leeft, wat er in je omgaat. Je verlangens, je angsten, je beleven, alles wat daar maar leeft. Dit toelaten, dit ontvangen, dit door je heen laten gaan. Dan mag en kan t zijn werk doen, en mag er bevrijding en heling komen. Als je de durf hebt om open en kwetsbaar te zijn, kun je ook echt de ander ontvangen. Dan hoef je geen afweermechanismen te vertonen, kun je de ander toela

Het heeft uiteindelijk allemaal met elkaar verband. Omdat we vast willen houden aan van alles en nog wat, kunnen we nooit echt vriendjes worden met iedereen. Zullen we altijd afhankelijk blijven van bekrachtiging van beeldjes, van ideeën, van gedachten, instemming krijgen etc. etc. Je gaat in gevecht met andere die andere beeldjes hebben. Je moet je verdedigen, gaat aanvallen, tegen alle vormen, ideeën.Je legt de schuld bij t verleden, je ouders, je opvoeding. Zij hebben van alles gedaan en daarom is je leven nu zo ellendig. Maar zitten we niet allemaal in hetzelfde schuitje? Zaten je ouders ook niet verstrikt in allerlei beelden, zo moest het en niet anders. Dat waar ze aan moesten beantwoorden? En zo zitten we aan elkaar vast in de dans van liefde en haat om t maar heel algemeen te stellen. Ik hou van jou, want..... je bevestigd mijn beelden, mijn ideeën, mijn idealen, mijn emoties. Ik haat je want je ontkracht mijn beelden, je ziet me niet, je oordeelt over me....etc. etc. Maar de L