Kagib Weteninhethart

De meeste kennen het verhaal wel van de rijke jongeling. De jongeman aan wie gevraagd wordt om al zijn bezittingen af te geven, zijn rijkdom. Meestal wordt dit geïnterpreteerd als dat hij veel uiterlijke bezittingen had, en dat hij die niet wilde/kon afgeven. Maar het gaat veel verder. We zijn allemaal rijke jongelingen die niet af, over, kunnen/willen geven wat we hebben. Uiterlijke of schijnbaar innerlijke bezittingen. Als we werkelijk het Pad willen gaan, zullen we alles over moeten geven als het moment, als het Leven het vraagt. En dit kan dus alles zijn, ons uiterlijke en innerlijke bezit. Ja, geld, bezittingen zijn gebruiksvoorwerpen. We kunnen er iets mee betekenen, iets mee doen, en we mogen ook best genieten van wat we met geld kunnen kopen. Waar het om gaat, zitten we vast aan dit geld, aan deze bezittingen. Ontlenen we er een bepaalde waarde aan, bouwen van hieruit ons leven op. Zien we de zin van het leven in meer en meer geld en bezittingen te krijgen, om

Leven naar het oorspronkelijke Antwoord. Leef jij naar jouw oorspronkelijke Antwoord? Jij Weet dit. Als ik jou vraag, ben je op dit moment in volledige harmonie met jouw Levensessentie, jouw Ziel? Antwoord je, luister je, beantwoord je aan je Ziel aan je Essentie? In je handelen? in je keuzes? in je relaties? in je werk? Dan krijg je antwoord. Dan Weet je het antwoord. Dan voel je het antwoord. Dan kan het ikje eventueel nog sputteren, maar dan kijk je door t sputteren heen naar het oorspronkelijke antwoord. Het ikje kan nog onzeker zijn, twijfelen, maar dieper binnenin Weet je. Jij Weet het, maar het is aan jou of je wil luisteren, of je wil antwoorden. Het is jouw ver-antwoorde-lijkheid. Als je eenmaal de Verbinding gemaakt hebt, de Zielestem gehoord hebt, je Essentie ervaren hebt, dan kun je er niet meer omheen. Dan zal het blijven spreken in alles wat je doet, in het pad dat je gaat. Daarin ligt juist ook je Vrijheid omdat je dan onafhankelijk bent van de buiten

Men kan de vraag stellen: moet de mens zich oefenen in boetedoeningen en verzuimt hij iets als hij die nalaat? Daarover een kort woord. Alle boetedoeningen, of het nu vasten, waken, bidden, knielen, zelfkastijding of wat ook is, zijn uitgedacht omdat het vlees tegen de geest in verzet komt. Vaak is het vlees de geest te machtig: er woedt een niet-aflatende strijd tussen deze twee. Het vlees is hierbij sterk, het heeft de wereld als bondgenoot, de aarde is zijn vaderland. Maar de geest van de mens is zwak, hij heeft de wereld tegen zich, zijn vaderland is de hemel. Daarom moeten de boetedoeningen ertoe dienen de geest te laten zegevieren over het vlees. En toch: als men de strijd tussen vlees en geest wil beslechten, slaagt men daarin sneller met behulp van de liefde. En met niets anders loert God zozeer op ons. Het is met de liefde als met de angel van een visser. Zolang de vis alleen maar naar het aas hapt, kan hij niet in de macht van de visser komen. Maar klemt de vis zich in de an

Gezondigd hebben is geen zonde, als het ons berouwt te hebben misdaan. Wie goed met God staat, dient zich steeds ervan bewust te zijn dat een getrouwe en liefdevolle Vader ons uit een zondig tot een goddelijk leven heeft gebracht, ons van vijanden tot vrienden van Hem heeft gemaakt. Dat is geweldiger dan een nieuwe aarde scheppen. Het besef hiervan zou een der sterkste beweegredenen moeten zijn om de mens geheel en al in God te doen opgaan, zichzelf totaal te verloochenen. Wie zich volkomen naar de wil van God schikt, moet niet willen dat de zonde waarin hij gevallen is, niet was bedreven. Weliswaar geenszins in zoverre zij tegen God inging, maar omdat men daardoor vernederd en verdeemoedigd tot vuriger liefde ontvlammen kan. Men dient het volste vertrouwen te hebben, dat God de zonde alleen heeft toegelaten voor ons eigen bestwil. Want als een mens volkomen uit de zonde opstaat en zich totaal ervan afkeert, handelt de getrouwe God alsof de mens nooit in zonden gevallen was. Geen mome

Er zijn bepaalde natuurwetten. We kunnen daar heel lang tegenin gaan maar vroeg of laat zal het zich corrigeren. Is het niet in dit leven, dan in een ander leven. Uiteindelijk zullen we toch oogsten wat we gezaaid hebben. Dit is zonder oordeel. Gewoon een stuk energie dat we wakker gemaakt hebben en weer terug krijgen. Aan de oppervlakte lijkt t misschien wel dat mensen zo gelukkig zijn in hun misstappen. In stappen zetten ten koste van mensen, van zoveel. In machtsmisbruik, in geweld, fysiek, psychisch. Maar er is altijd een deel wat huilt, een deel wat geen geluk hierin vindt, dat schreeuwt, luister naar mij. Dat uitreikt voor liefde, dat naar heling verlangt. Nooit zal er zo een volledige gelukservaring zijn. Er zal altijd gespletenheid zijn, of bv groot wantrouwen, angst, paranoia, afhankelijkheid. Of bv het niet kunnen slapen omdat nachtmerries je achtervolgen. Dus vroeg of laat zal er een stuk van bezinning komen, berouw. Het huidige leven niet meer volgehouden k

Wees ervan overtuigd, dat de goede wil nooit God verliezen kan. Wel gevoelen wij niet altijd Gods aanwezigheid en menen: Hij is van ons heengegaan. Wat dan te doen? Precies hetzelfde dat wij deden toen wij de grootste troost genoten, ons niet anders gedragen als bij het zwaarste lijden dat ons trof. De enige goede raad om God te vinden is Hem daar te zoeken waar men Hem verloren heeft. Maar zoals gezegd: de goede wil verliest of mist God nooit of te nimmer. Nu zeggen velen: 'Wij zijn van goede wil'. Evenwel hebben zij niet Gods wil; zij willen hun eigen wil volgen en als het ware onze Heer leren zus of zo te handelen. Maar dat is niet van goede wil zijn. Wij dienen ons af te vragen wat zijn allerliefste wil is. Het is Gods bedoeling dat wij in alle dingen aan onze eigen wil verzaken. Wij worden pas waarlijk mens door onze wil te leggen in Gods handen. Zien wij niet af van onze eigen wil in alle dingen, dan bereiken wij niets. Pas indien wij onze eigen wil volledig aan Gods wil

Het leven is energie. En waar de durf is te blijven veranderen, de beelden steeds weer los te laten, te laten vergruizelen, te doorzien. Als je steeds weer opnieuw durft te beginnen dan ligt er mogelijkheid tot ware groei en verandering. Zichtbaar worden van nieuwe dimensies, aanboren van nieuwe lagen van energie. Een nieuwe afstemming, nieuwe mogelijkheden, nieuwe krachten. Als je steeds weer opnieuw durft te beginnen. Steeds weer opnieuw durft te zien, herzien het leven. Steeds weer nieuw ervaren, proeven. Elke dag, elk moment weer nieuw. Steeds weer sterven, om als een nieuw mens op te staan. Is dit niet de zin van alles? Alles is energie. En uiteindelijk komt er rust. Een overzien, bezinning. Een doorzien. Een Kracht van binnenuit. Een Weten, een zien dat alles energie is. Dat het steeds onze keuze is waar we voeding aan geven. Wat we zichtbaar willen maken, waarop we willen bouwen. Onze keuze wat we willen zien en ervaren. En de wereld geeft z