Kagib Weteninhethart

Met grote stappen ging een jongen voorbij, die zong onder het lopen. Hij glimlachte tegen elke voorbijganger, je zag aan hem dat hij veel vrienden had. Hij was armelijk gekleed, had een smoezelige lap om zijn hoofd geslagen, maar zijn gezicht straalde en hij had levendige ogen. Met zijn lange, snelle stappen haalde hij een dikke man in die een pet droeg. De dikke man, het hoofd omlaag, had een waggelende gang en tobde kennelijk over al zijn zorgen. Hij hoorde het zingen van de jongen niet, hij wierp zelfs geen zijdelingse blik op hem. Met flinke stappen ging de jongen verder, het grote hek door, langs het mooie park; toen nam hij de brug over de rivier en volgde een bocht van de weg in de richting van de zee, waar zich een paar kameraden bij hem voegden; terwijl het steeds donkerder werd, begonnen ze samen te zingen. De schijnwerpers van een auto verlichtten even hun gezichten en in hun ogen zag je een diepe, ongekende vreugde. Inmiddels was het hard gaan regenen en alles was drui

Conditionering, zo'n belangrijk aspect in het totale leven. Iedereen is weer in/tot iets anders geconditioneerd vastgezet, gevormd. Dat wat vastgezet gevormd is wil niet zo makkelijk weer loslaten, oplossen, zich weer omzetten, veranderen, tot iets anders komen, verruimen, verdiepen. Dat is t ego, conditionering, houden wat is, vasthouden aan wat is, hetzelfde blijven, het houden bij wat veilig is wat gekend wordt. De rest is onzeker en houdt t ego t liefste van zich af, houden we ver van ons vandaan. Wil dit veranderen, is voorwaarde, stilstaan bij onszelf, aandacht, aanwezig zijn. Durven  doorlicht te worden. Durven te zien waardoor we geconditioneerd zijn. Durven ons ego in het Licht te zetten, te doorlichten, het te laten belichten. Durven ons te laten inlichten wat t Licht hierin zegt, het Geweten, het Weten in het hart. Voorwaarde daarvoor is openheid, een open hart. Dat het leven echt binnen mag komen, mag raken, wat dan ook geraakt kan worden. Dat is het Andere, wat

Het Oertype is je ware Essentie. Van daaruit zou het ware ontvouwingsproces kunnen plaatsvinden. Maar bijna iedereen heeft deze Verbinding verloren waardoor ze steeds de corrigerende werking hiervan ondervinden. Want dit oertype is uiteindelijk ook de Oerkracht en alles wat niet met deze Kracht in harmonie is wordt gecorrigeerd. Als je wel met dit Oertype samenwerkt dan ben je in harmonie met de Kracht die boven alles staat. Dan kunnen er wonderen gebeuren, en kan je niets meer in de weg staan op het aardse vlak. Het gaat er dus in het leven om, de afstemming te vinden met je Oertype. Als hier nog niet echt verbinding gemaakt mee kan worden fungeert de Broederschap als een soort bemiddelaar van deze Kracht. Dus eerst ga je onder leiding van de Broederschap, Wezens die de weg al tot het einde gegaan zijn, maar als je er klaar voor bent dan neemt jouw Oertype het over, jouw Essentie. Dan kun je gaan van heerlijkheid tot heerlijkheid, van Kracht tot Kracht. Het bijzondere is ook dat elk O

Bij een kaars is er geen verlangen laat mij langer branden als hij bijna opgebrand is. Hij wordt ontstoken en weer uitgeblazen. De kaars geeft zich helemaal over aan het lot. Het heeft hierin geen voor of afkeur. Het maakt haar niet uit of ze mag branden of uitgeblazen wordt. En als de kaars dan helemaal opgebrand is, dan dooft de vlam zonder verzet, zonder strijd, uit. Het heeft zijn leven gegeven zonder hechting. Zo zou ons leven uiteindelijk kunnen zijn. Dat we er zijn voor iedereen. Dat er de mogelijkheid is dat we gebruikt worden in onze mogelijkheden. Maar dat hierin geen belangen zijn, geen verlangen, geen hechting, geen verwachtingen. Het gewoon trouw zijn aan wat zich in het moment wil ontvouwen. Dan kan men een waar dienaar zijn voor de mensheid en voor het Leven. Zoals de kaars, dat het zo zal zijn dat als we uiteindelijk opgebrand zijn en uit dit bestaansveld zullen verdwijnen. Dat het dan zelfs niet meer uit maakt waar we terecht zullen komen. Dat de betekenis hiervan zelf

We zeggen wel dat we volwassen worden maar eigenlijk komt er bijna niemand tot volledige wasdom. Eigenlijk blijven we geschonden, gekwetste kinderen met een jasje aan van nu ben ik groot en sterk. Nu weet ik het nu ben ik het. Nu moet ik staande blijven in deze grote wereld en mag geen kind meer zijn. Maar t gekwetste het verwonde, geschonden kind zal hier altijd doorheen stralen, zich uitspreken in alles. Totdat het gezien wordt en geheeld mag worden, het verleden. Wie kan er gewoon Zijn, gewoon leven, dat het  zo goed is, gewoon genieten van dat je leeft. Dat verliezen we, die onbevangenheid die ontvankelijkheid die ruimte voor het totale leven. Dit alles is ingekapseld door zoveel dat er in het verleden niet mocht zijn, waardoor je afgesplitst raakte van je pure kind zijn. Dat er laagjes overheen kwamen en meer en meer de verbinding verloor met puurheid. En omdat iedereen zo is, omdat we niet anders weten dan dat t zo is gaat het door........ totdat............ het niet meer

Als er een waarlijk niet-zijn, niet-doen is, dan is er de mogelijkheid om Het door jou heen te laten doen, waardoor Het door je heen kan handelen, zich openbaar maken. Als jij aan de kant gaat staan. Als alles neutraal gemaakt is, leegemaakt is. Als er geen hartstochten meer zijn, grote voor of afkeuren. Gewoon doen, niet-doen. Doen wat het moment wil zonder voor of afkeur. Gewoon de Stroom volgen. Dan kan Het zich door jou heen openbaren. Als dan eens het ware Scheppen mogelijk zal zijn, dan kan hierin niets fout gaan. Als er grote verantwoordelijkheden zijn in de zin van gevolgen van handelen die een grote uitwerking hebben. Dan zal daarin ook het juiste gebeuren omdat er geen voor of afkeur meer is. Geen hechting, persoonlijke betrokkenheid. Daardoor kan juist werkelijk gehandeld worden. Dan is alles goed, Vrijheid in handelen. Dan kan God door ons heen handelen. Dan zijn we weer een geworden met het Goddelijke Plan dat zich wil ontvouwen. Kagib