Kagib Weteninhethart

Die geestelijke kwaliteit is altijd hetzelfde, verandert niet, blijft niet toe- of afnemen, maar behoort aan een wereld waarin we oorspronkelijk thuis horen, en die we vergeten zijn. Het is ons echte en waarachtige Ik dat ons daaraan vermag te herinneren en daarom is het van groot belang dit Ik te kiezen en te willen boven alles. Het is er altijd geweest en geworteld in een wereld die niet in dimensie van tijd en ruimte is aan te duiden. Een wereld die niet door onze lichamelijke zinnen geregistreerd kan worden, maar waarin de mensen geloven, al wordt dit geloof niet steeds vergezeld door een liefde boven alles uit. Als je iemand de keus laat, vragend wat zou je liever missen, je lichaam of je zelf dan zou hij daarop geen antwoord kunnen geven omdat hij er in de regel geen idee van heeft dat het zelf, het ware ik, iets anders is dan het lichaam. Ons lichaam is drager van een bewustzijn en in dat bewustzijn kan zich de oorsprong zelf bekend gemaakt hebben als een innerlijke zekerheid

O, er zijn eindeloze variaties van psychismen, van merkwaardige aandriften en impulsen die alle er om strijden om het stuur van ons bewustzijn als brein te veroveren. Popelen om aan het woord te komen, om ook eens flink wat te zeggen, om ons niet onbetuigd te laten, te veel om alles op te noemen en dat in ons te keer kan gaan van jewelste. Dit alles moet met enige humor doorzien worden, zodat we van onszelf niet een spookhuis behoeven te maken. Wilt u de tegenwoordigheid van geest leren kennen dan zijn we genoodzaakt om in iedere omstandigheid ons voornemen te herinneren dat we tot een heerschappij willen komen over al die scharen in ons, niet uit dwangmatigheid of machtsgevoel maar eenvoudig door de kracht der stilte in ons te versterken waardoor ons gehoor wordt gescherpt en onze ogen meer en meer opengaan. O het is verbazingwekkend wat zich in de schuilhoeken van ons innerlijk leven kan verbergen en plotseling naar de oppervlakte schieten in ons brein om het overhoop te halen. D

Het is een vreemde gedachte dat er miljarden mensen zijn en dat deze mensen ieder toch een eigen stem hebben. Dat ze er haast nooit aan toe komen haar te vernemen en er in te geloven. Een mens is altijd geneigd een ander eerder te geloven wat er op zou wijzen dat men in het algemeen weinig zelfvertrouwen heeft en vooral weinig uitgekeken heeft naar dat unieke innerlijke leven dat ons door en door vertrouwd kan worden. Het wil natuurlijk niet zeggen dat je niet vertrouwen hebben kunt in je medemensen. Tenslotte is wat in hen leeft eenzelfde speciale kwaliteit die ook in onszelf aan de orde kan zijn waaruit het naaste overeen kan stemmen met het allernaaste. Menig oor is vervuld van het verleden of de stemmen van de toekomst; van alles wat gebeurt in de wereld, het heeft allemaal een stem. En de psychologen beweren dat alles wat ooit tegen ons gezegd is, heeft bijgedragen tot onze vorming of misvorming en toch moet als een verborgen glans of klank temidden van dit vele een eigen stem we

Eigenlijk ligt een mens wel vaak overhoop met zijn lichaam. Het is zelden dat het deugt. Het is te mager of te dik, te onhandelbaar of te ziek, te angstig en te onvolmaakt, te hongerig of te oververzadigd. Haast geen mens weet waarvoor het lichaam dient. Het is een huisdier dat zich al te vaak als een tiran gedraagt. Je moet er altijd achterheen. Iedereen loopt zijn lichaam achterna. Het wil meer hebben, lekkerder eten, zich behaaglijker en mooier kleden, zich omhangen met mooie en lelijke dingen. Het lichaam speelt onmiddelijk op als er wat aan de hand is dat het niet zint en dan klaagt de eigenaar of de eigenares - wat op zichzelf een zeer betrekkelijke opvatting is - want je bewoont het tijdelijk steen en been. Het lichaam is heel wat anders dan je denkt. Je beseft niet welk een schoon en uiterst gevoelig instrument het is, maar het is heel gemakkelijk het te bederven. Een knoeier vermag niet een viool te spelen die voor een meester geschapen is. Je lichaam is geschapen en het is

Uiteindelijk wordt het leven een symfonie, een superklankenspel wat met alles om je heen resoneert. De basis is dan uiteindelijk binnenin gevonden. Daar begint de muziek, en iedereen die aan het stuk deel wil nemen is welkom. Samen fantastische harmonieën creeeren, klankcollages maken. Maar de afhankelijkheid verdwijnt dus alles wordt meer en meer een heel vrij stuk. Een vrij stuk muziek vol verrassingen en mogelijkheden. Tussendoor zijn er echt verbindingen die totaal meeresoneren. Geweldig om dan samen een stuk te spelen en misschien als kernstuk te gaan fungeren, het thema van het stuk uit te bouwen met allerlei zijlijnen. Maar het mag, het moet niet. Er is geen afhankelijkheid, want je hebt alles gevonden in jezelf wat je jezelf zou kunnen wensen. Het is vervuld in de Liefde en vanaf dat moment vindt er eigenlijk een ommekeer plaats. Je leven draait vanaf dan om geven, alles geven wat in je is, zonder afhankelijkheid, zonder iets terug te verlangen. Das natuurlijk wel beetj