Kagib Weteninhethart

'en als ge bidt zult ge veroordeeld worden als ge aalmoezen geeft zult ge kwaad doen aan uw geesten' En we we willen zo graag goed doen en het liefst geregeld bidden. En nu komt dit woord en slaat beide weg. Het is zo goed goed te willen zijn. Zou het? Het is wel een bijzondere zelftevredenheid wanneer wij ons werpen op het goed doen. Nee, pa heeft geen tijd, hij is druk met zijn goede werken. Pa heeft nooit tijd, hij is altijd maar druk. Dat wat goed in een mens wil doen zal zeker niet goed zijn. Anders zou het niet goed willen doen. Het is nu eenmaal zo dat tal van mensen op de vlucht zijn voor zich zelf. Ze hebben het altijd over anderen en zijn altijd aan het bedillen hoe anderen moeten leven. In werkelijkheid zijn ze zelf rusteloos en vol tegenstrijdigheden terwijl ze de oorzaken daarvan niet in het gelaat durven zien. Toch is het een bittere zaak zo te moeten leven. Er zijn een heleboel deugden die men op zich zelf moet toepassen. Geduld, hoop, geloof en liefde om maar in

Is dit niet de kern waar het hele leven om draait, dat we zo eenzaam zijn? Maar dat de vervulling kan komen in het all-een worden. Zijn er uiteindelijk niet heel, heel veel mensen eenzaam, maar wordt dit niet zo snel zichtbaar omdat we vol zitten met een heleboel doen, vol zitten met activiteiten? In het eenzaam zijn verlangen we naar een antwoord op iets wat in ons is, wat nog niet vervuld is, een leegte. Maar die proberen we dan op te vullen. We proberen het antwoord te vinden buiten onszelf. Maar dit zal altijd een afhankelijk antwoord zijn, een antwoord van zoveel afhankelijk. Een antwoord dat steeds weer veranderd. Wat we vast moeten/willen zetten, wat aan voorwaarden moet voldoen, en vaker hieraan niet voldoet. Daarom zijn we nooit werkelijk voldaan of slechts een korte tijd. Wat ons heen en weer gooit, verwart, waar we verstrikt in raken. En we doen zoveel bewust of onbewust om niet eenzaam te zijn, en verliezen daardoor dat waardoor we nooit meer eenzaam zullen zijn. De ommekee

Welke stem willen we volgen? Zijn r niet een heleboel stemmen waar we voor kunnen gaan? Waarvan we in de ban zijn. Waar we ons door laten leiden... Dus ja, is er dan ook nog een echte innerlijke Afstemming die Weet, die verbinding heeft met de Waarheid. Dat wat werkelijk past op jouw levenspad, in harmonie is met jouw innerlijke ontvouwing? Mijn antwoord is ja. Maar die Stem kan pas werkelijk gaan spreken als enig verlangen, fixatie op het geluk vinden buiten jezelf, in de wereld. Of algemeen het geluk vinden in iets doen, al is t maar zelfverlichting door meditatie/yoga, allerlei technieken, wat dan ook, verdwenen is, gedoofd is. Als het diepe verlangen gegroeid is om naar Huis te gaan. Vervulling te vinden in jezelf, thuis te komen in je hart. Als eigenlijk niets meer buiten jezelf nog echt bevrediging schenkt. Dat het geen kracht meer krijgt, alles leeg is geworden. Eigenlijk kan pas dan werkelijk deze Stem gaan spreken, je van binnenuit gaan leiden. Als alle wegen doodgelopen zijn.