Kagib Weteninhethart

Het heeft uiteindelijk allemaal met elkaar verband. Omdat we vast willen houden aan van alles en nog wat, kunnen we nooit echt vriendjes worden met iedereen. Zullen we altijd afhankelijk blijven van bekrachtiging van beeldjes, van ideeën, van gedachten, instemming krijgen etc. etc. Je gaat in gevecht met andere die andere beeldjes hebben. Je moet je verdedigen, gaat aanvallen, tegen alle vormen, ideeën.Je legt de schuld bij t verleden, je ouders, je opvoeding. Zij hebben van alles gedaan en daarom is je leven nu zo ellendig. Maar zitten we niet allemaal in hetzelfde schuitje? Zaten je ouders ook niet verstrikt in allerlei beelden, zo moest het en niet anders. Dat waar ze aan moesten beantwoorden? En zo zitten we aan elkaar vast in de dans van liefde en haat om t maar heel algemeen te stellen. Ik hou van jou, want..... je bevestigd mijn beelden, mijn ideeën, mijn idealen, mijn emoties. Ik haat je want je ontkracht mijn beelden, je ziet me niet, je oordeelt over me....etc. etc. Maar de L...

Zoveel dat zich achter gesloten deuren afspeelt. Door de situatie, door dat wat gebeurd is zijn er gesloten harten ontstaan waardoor niemand er vanaf weet. Wie nog in vertrouwen te nemen, alles zo kwetsbaar, teveel pijn om nog toe te kunnen laten. Er is teveel gebeurd. Voor jou die dit leest, realiteit? Meestal komen we niet zomaar op het spirituele pad. Meestal gaat er heel veel aan vooraf. Diepe wonden die geslagen zijn, zoveel pijn. En daardoor zo verwrongen dat leven geworden, een overleven. Zoveel dat opgesloten is geraakt. De onbevangenheid, het gewoon zijn, het gewoon mogen zijn die we zijn. Open het leven, de ander ontvangen. Er is vaak teveel gebeurd. Er is moed voor nodig het open te maken, beetje bij beetje. Niet teveel want dan wordt t overstelpend. Dan verdrink je erin. En ondertussen draait de aardbol gewoon door. Ondertussen doet iedereen net alsof ze heel gelukkig zijn. De massamedia doet hier hard aan mee om dit beeld hoog te houden. En waarschijnlijk zijn er heus ook ...