Kagib Weteninhethart

Het was een koude winter en de bomen waren kaal; hun onbeschutte takken waren blootgesteld aan het klimaat. Er stonden maar heel weinig altijdgroene bomen en zelfs die hadden te lijden onder de koude wind en vriesnachten. De hoge bergen in de verte waren bedekt met een zware sneeuwlaag en er hingen omstuimige witte wolken boven. Het gras was bruin, want er was al maandenlang geen regen gevallen en de lenteregen was nog ver. De braakliggende aarde verkeerde in een slaaptoestand. Er was nu geen vrolijk bewegen van nestelende vogels in groene heggen en de paden waren hard en met stof bedekt. Op het meer onderbraken een paar eenden hun tocht naar het zuiden. De bergen beloofden een nieuwe lente en de aarde droomde ervan. Wat zou er gebeuren als de slaap ons werd onthouden? Zouden we meer tijd hebben om te vechten, te intrigeren en onheil te stichten? Zouden we nog wreder en harder zijn? Zou er meer tijd zijn voor nederigheid, intens medegevoel en soberheid? Zouden we cre...

De kern van het Niets zijn is, dit waarlijk beleven in jezelf, dat er dan ook geen verwarring meer is mbt tot het leven om je heen. Dat voegt zich daarnaar. Juist als je tot dit Niets gekomen bent zal die verwarring er niet meer zijn mbt de maatschappij. Je doet wat binnen je mogelijkheden ligt, en als t niet werkt laat je weer los. Juist als je in het Niets bent, jezelf als Niets ervaart is er een grote innerlijke Kracht waar je vanuit leeft. Je doet gewoon wat t moment vraagt. Als je tot Niets geworden bent is de afhankelijkheid verdwenen. Je kunt niet meer klein gemaakt worden, maar ook niet meer groot. Je bent gewoon die je Bent. Je kunt ontvangen zonder je verheven te voelen als mensen blij zijn in wat je doet of bent. Daar zit dan geen dualiteit meer in. Want als je tot Niets geworden bent kan de ander je geen pijn meer doen. Als je tot Niets geworden bent, wat betekent dat t ego verdwenen is dan doe je in t moment wat nodig is, wat past, wat dat moment vraagt. Of...

Beter een hart zonder woorden, dan woorden zonder hart auteur onbekend Die is ook wel mooi. Als je echt voeling hebt met je Hart heb je voeling met je omgeving. Dan heb je voeling met de mens om je heen. Dan heb je voeling met alles. Dan voel je ook wanneer er iets gezegd wil worden en wanneer stilte het enig juiste is. Dan zegt dat meer dan duizend woorden. Komt eropneer dan spreek jij je niet uit dan kan het Hart wat waarlijk Liefde is zich uitspreken, open-baren. Het Hart dat Weet. Maar als het hart hiervoor gesloten is dan is die afstemming er helemaal niet. Dan wordt vaak veel geforceerd en harde woorden gesproken. Dan kunnen woorden heel koud zijn, gevoelloos en zal het die kilte achterlaten. Dan wil je alleen maar je gelijk en luistert helemaal niet naar een eventueel antwoord. Ja, dan ben je echt harteloos als je hart gesloten is. Als je dit in jezelf signaleert, kom terug naar jezelf, dieper in jezelf. Open je hart voor jezelf en daarbij ook voor de ander. ...

Als je van mening verschilt, zorg er dan voor dat het geen meningsverschil wordt. auteur onbekend Is wel beetje vreemd he, is toch het zelfde als je het letterlijk bekijkt. Maar volgens mij begrijp ik wel wat hij bedoeld. Een meningsverschil hebben, verschil van mening hebben is vaak beladen he. Het wordt vaak een vechten om gelijk. Strijd, ik weet het, en jij moet naar me luisteren. Een strijden om gelijk, om gelijk hebben, maar wie heeft er dan gelijk? Als er is hierin strijd, vechten om dat gelijk. Waarom vechten om dat gelijk, waarom niet luisteren naar elkaar. Echt luisteren naar de mening van de ander, open, het echt binnen laten. Het echt toelaten. Niets ertussenin. Niet jouw idee, jouw mening die er tussenin blijft staan. Eerst echt luisteren, echt in de schoenen van de ander proberen te staan. Echt naar die ander luisteren, zonder er iets tussenin. Dan blijft er misschien nog een verschil van mening. Maar dan zal er geen gevecht zijn, geen strijd, geen vec...

Wel een heel belangrijk thema waar we misschien vaker aan voorbij gaan. De uitwerking van onze gedachten, van de woorden die we uitspreken. Het kan goed zijn om jezelf hierover te bezinnen, hier bij stil te staan. Stil staan bij wat je uitspreekt, van waaruit je spreekt, waarom je spreekt. Wat wil je ermee? Ook je gedachten, wat je denkt, hier bij stilstaan. Wat de gevolgen zijn, vooral als je lang achter elkaar hetzelfde blijft denken, in een patroon. Dan zet t zich vast, wordt t een levend wezen waar jij door geleefd wordt. Dan ben je niet meer vrij. Dan raak je hierin gevangen, door bevangen. Onderdrukken werkt natuurlijk niet, in wat je denkt, of wat je zegt. Maar t draait uiteindelijk om bewustzijn, om hierin bewust aanwezig te zijn. Stil te staan bij je gedachten, de betekenis daarvan, wat ze je willen zeggen, wat ze zeggen. Stil te staan bij wat jij zegt, al die woorden die je uitspreekt. Van waaruit? Alles is energie, alles heeft gevolg. Is er een grote behoef...

De hemel was open en wijd. De grote vogels, die met hun brede vlucht zo moeiteloos van het ene dal naar het andere zweven, waren er niet; er dreef zelfs geen wolk voorbij. De bomen stonden onbeweeglijk en de bochtige inhammen van de heuvels waren heel schaduwrijk. Een omstuimig hert, dat - een en al nieuwsgierigheid - naar ons stond te kijken, stoof bij onze nadering plotseling weg. Een gehoornde pad, in dezelfde kleuren als de grond, zat met heldere ogen en zonder zich te bewegen onder een struik. Naar het westen toe tekenden de bergen zich scherp en duidelijk af tegen de ondergaande zon. Ver beneden ons stond een groot huis; er was een zwembad bij, waar mensen in baadden. Om het huis lag een prachtige tuin; de woning zag er welvarend en besloten uit, met die zo heel eigen sfeer van de welgestelden. Wat verderop, aan een stoffige weg, stond een kleine hut in een dor veld. Armoede, ellende en gezwoeg waren zelfs op die afstand zichtbaar. Van deze hoogte af gezien stonde...