Kagib Weteninhethart

De Liefde is niet alleen lief. De Liefde kan een intens louterend Vuur zijn wat heel erg kan confronteren. Als je dit proces toelaat zal het je ook bevrijden, waarlijk vrijmaken. Als er vijanden zijn, dan liggen daar kansen. Waarom is die ander een vijand, die persoon wil je iets zeggen? De Liefde zal hierin spreken over wat is, maar durf je dit toe te laten? Uiteindelijk kan er in verbinding met die Liefde een innerlijk begrip komen waardoor alle vijanden verdwijnen. Waardoor alle haat verdwijnt omdat er ook geen liefde meer is. Geen dualistische liefde. Want dualistische liefde betekent afhankelijkheid en van daaruit vaak strijd, afweer, vechten, jaloezie. Dat heeft niets met Liefde te maken. De Liefde legt open, maakt alles zichtbaar wat zichtbaar wil worden. De enige intentie van de Liefde is om alles te laten versmelten met deze Liefde. Geen schijn, geen troebel water. Alles zal helder gemaakt worden, gezuiverd worden. Als je dit wil toelaten. Alles zal in het Licht gebracht ...

Slechts dat kan ons raken, pijn doen, wat verbinding met ons heeft, wat nog gezien wil worden, zichtbaar wil worden, opgelost wil worden. Verdriet kan heel louterend zijn, als je het toelaat, al zijn er natuurlijk ook vele vormen van verdriet. Het kan ook wakker worden als het ego niet krijgt wat ie wil, teleurgesteld is, verwachtingen had etc. Maar hoe dan ook, verdriet onderdrukken heeft geen zin. Het gaat om bewust hierin te zijn. Het toelaten, tot je laten spreken, in het uiten, wat de grond, wat de wortel is van dit verdriet. Van waaruit is dit verdriet ontstaan, van waaruit wordt t wakker? Uiteindelijk kan t ongelooflijk bevrijdend worden, als er een intens verdriet komt om deze wereld. Dat je in niets meer kunt vluchten, alle vluchtwegen afgesloten zijn. Dan kun je eigenlijk in dit verdriet de uitkomst, de uitweg aanroepen, oproepen. Van daaruit tot overgave komen, in een het echt niet meer weten. Totaal machteloos en wanhopig in de situatie staan. Een oproepen van...