Posts

Posts uit juli 15, 2018 tonen

Licht en duisternis

Afbeelding
Durven toelaten wat is. De mogelijkheden liggen juist in de duisternis. Daar liggen de kansen, de aanreikingen, het werkveld. Om via de duisternis, via alles wat nog duister is in het Licht te komen. Dit in het Licht te brengen, in het Licht op te lossen door het Licht erop te laten schijnen. Dat is het spel van de dualiteit. Als we slechts een kant willen zien, het zogenaamd goede, alleen het lichte willen volhouden en het duister onderdrukken, naar onderen drukken, dan kan het Licht nooit helpen, Zijn werking tonen. Dan blijven we gevangen in het spel van goed en kwaad van licht en duisternis. Het Licht oordeelt niet, onderdrukt ons niet, maar geeft ons wel n stuk verantwoordelijkheid. Dat we willen antwoorden op het Licht, het willen toelaten zodat het ons kan helpen, bevrijden, helen. Dit proces is de betekenis waarom we hier zijn, waarom we op aarde zijn. Om alles weer in het Licht te brengen, in de Liefde, alles hierin te laten oplossen. Zolang er oordeel is over een andere

een enkel ogenblik

Afbeelding
We doen het allemaal zelf. We hebben zelf het pakketje in elkaar gezet waarmee we in dit leven geconfronteerd worden. Maar hierin is geen enkel oordeel vanuit de Geest, onee, dat oordeel komt slechts van onszelf. Het enige verlangen vanuit de Geest, vanuit onze Essentie is, dat we ooit tot bezinning komen. Dat het verlangen groeit om weer naar Huis te gaan, de verloren zoon, de verloren dochter. Het onszelf open gaan stellen voor die Geest, voor de Essentie, in verbinding. Het kwetsbaar durven zijn. Het toelaten in ons hart van de werking van die tijdloze Geest van de Essentie. Durven het Licht hierop te laten schijnen. Dan kan alles daarin oplossen, als we dit toelaten. Het kan pijn doen deze confrontatie, deze loutering, het onder ogen zien, het doorzien, maar alles zal uiteindelijk oplossen in het Licht, in de Liefde. Het is de enige mogelijkheid tot bevrijding om dit Licht toe te laten, om zo uit het doolhof uit het labyrinth te geraken waar we in verstrikt zijn geraakt. Ond