Kagib Weteninhethart

De Rozenkruisers noemen t eenheid van hart en hoofd. Voor mij is t eigenlijk het Bewustzijn. En dit Bewustzijn spreekt door het hart. Daarin bestaat de eenheid. Als t hart op zichzelf blijft zal er niks veranderen. Dan blijven we vol van zoveel emoties zoveel beelden over het leven. Als we niemand toelaten in dit hart. Dus hoe dan ook, het hart zal open moeten zijn voor informatie. Vanuit t denken, informatie die om ons heen op ons afkomt, wat we lezen, wat iemand zegt. Dan kan t hart geraakt worden door deze informatie en kan er verandering komen en begrip. Als t verstand op zichzelf blijft is t ook steriel, zal er ook niks veranderen, zijn het gewoon verstandelijke spelletjes. Dan kunnen we misschien een heleboel weten maar echt iets Weten doen we dan niet. Dan zitten we vol van kennis wat alles kleurt wat we zien. Het geïsoleerde verstand kan nooit bevrijding brengen. Dus er zal n bevruchting moeten plaatsvinden, wederzijds van hart en hoofd. Maar t begint in t hart. Wat voor inform...

Twee handen. De ene kant als symbool van t 'slechte' en dit in de meest ruime zin van t woord. Wat goed lijkt kan toch slecht zijn voor jou of de ander. Je zou kunnen zeggen in de ene hand alles wat nog niet opgegaan is in t Licht, in de Liefde tot begrip is geworden en doorleefd inzicht. En de andere hand als symbool van dat Licht, van de Liefde, van het Eeuwige Zijn. Als er dan geen bevruchting plaatsvindt van beide handen dan zal er nooit werkelijke verandering, bevrijding plaatsvinden. Als we ons helemaal ingekapseld hebben, helemaal vol zitten van ons ikje, geen ruimte voor het Licht. Maar t Licht, de Liefde blijft eigenlijk ook een beetje steriel als t niet bevrucht mag/kan worden door de duisternis, door dat wat nog in het duister is. Dus uiteindelijk is het ongelooflijk vruchtbaar voor beide kanten voor beide handen als er een openheid is, een open stroom. Dan kan er een transformatieproces plaatsvinden, een verruiming, een verdieping. Wat schijnbaar slecht was kan bevr...