Kagib Weteninhethart

Het Licht wil ons altijd raken, raakt ons ook altijd, verwarmt ons, spreekt tot ons. Maar de Stem is zo stil. Niet nadrukkelijk, niet dwingend, gewoon wat Is. En als er zoveel andere stemmen zijn, wat dan? Dan is het erg moeilijk die ene Stem te horen, want die andere stemmen zijn veel nadrukkelijker, overstemmen. Ze zijn misschien schijnbaar veel mooier, vaker makkelijker om naar te luisteren.  Je hoeft jezelf dan niet te zien, want dat kan soms pijn doen die confrontatie. Daarom is het zo belangrijk om de Kindstatus weer te hervinden. Het Kind dat in Liefde zichzelf over gegeven heeft. Het Kind dat vervuld is door die Liefde, en spontaan luistert en doet wat Wil, zonder er iets tussenin te zetten. Zonder het denken te weten, zonder jamaars, gewoon eenvoudig doen en de Stroom volgen. Een heel helder bewustzijn. Stil geworden zijn. Niet meer door zoveel opgewonden raken, uit je evenwicht raken, van slag zijn. De ziel geslepen door het leven tot een schitterende diamant. Jezelf meer en

De natuur spreekt tot mij, in deze soms zo gruwelijke dans van leven, die toch ook zoveel schoonheid openbaart. Gedragen door de wind, het prille groene gras, een nieuw begin, een nieuwe mogelijkheid. Vogels zingen hun lied in vrijheid. En zo zijn we allemaal op weg naar vrijheid, bevrijding. We gaan de weg die we gaan, waar uiteindelijk de dood niet meer zal bestaan, de haat en kilte is vergaan, waar de ogen open zijn gegaan. Waar de zon eeuwig mag en zal schijnen, meer en meer verwarmen, waardoor de wolken meer en meer zullen verdwijnen. Waarin de Eeuwige Liefde vanuit het hart zal mogen spreken. En we gaan verder. We doen wat we doen., wat ons beweegt, volgend onze stroom. De beweging van vernietiging naar opstanding, van gevangenschap, naar bevrijding, tot de uiteindelijke Bevrijding, het vrijmaken van dat wat alles zal vrij maken. De Vrijheid van, vanuit, het hart. De Vrijheid van de Liefdekracht. Onaantastbaar, niet meer aan te tasten door de haat, het kille hart, verkilde hart,

Licht. Het zonnelicht. Warm, verwarmend. Spel van licht met schaduw. Liederen uitbundig gezongen uit vogelborstjes. Dans van leven en beweging. Kleurenspel, pril groen, bladerdans. De natuur spreekt tot mij, beweegt mijn hart. Voortdurende verandering van en in de levensstroom. Leven en dood, sterven en weer opstaan. Pijn en heling. Zwakte en kracht. Opgegeten worden en nieuwe baring. De vergankelijkheid oplossend in de Eeuwigheid. De mens speelt zijn spel. Soms of vaker een onmenselijk spel. Onmenselijke taferelen die zich afgespeeld hebben en zich blijven afspelen. De Ziel machteloos roepend, elk moment zich uitsprekend. Maar als er geen ontvankelijk hart of luisterend oor is, dan speelt zonder mededogen de haat vanuit een blind zijn, zijn spel. In onmacht en verbijstering een schreeuw van pijn, een niet begrijpen hoe een mens tot zoiets in staat kan zijn De dood zonder opstanding. Het doden van de ziel, In het bloed gesmoord. Het verliezen van de verbinding met het Hart, waardoor me