Kagib Weteninhethart

lieve jij, Ik heb net mijn agenda doorgebladerd, even door het jaar heen gebladerd. Het was een heel wonderlijk jaar voor mij. Eerst de naweeen dat er gewoon helemaal niets gebeurde eind 2012. Geen grote ramp, geen grote verandering. Ik kon het niet bevatten. Een heel jaar trouw mijn gevoel/intuïtie gevolgd, en er gebeurt niets. Alles gaat gewoon door. Hoe kan dit? Het is me nog steeds een raadsel hoor. Maar gelukkig is er ingegrepen, want ik kon even de draad niet meer oppakken. Maar in de nacht is al die energie weggehaald mbt eindtijd etc. echt alles. Alles helemaal leeg gemaakt, geneutraliseerd. Ik was/ben hier wel heel blij. Dan wordt weer zo zichtbaar dat je niet alleen bent, dat on-zichtbaar alle steun en begeleiding er is. En ja daarna is t eigenlijk een heel licht jaar geweest, heel relaxt, gewoon mijn ding doen. dit jaar voelde als een 0 Jaar. Niet een jaar van nieuwe ontwikkelingen meer even een rustpauze een tussenfase. Voelde heel duidelijk. Heel tastb

Een staan aan de afgrond, wankelend. De ultieme afgrond. Eén stap en je stort naar beneden. Je reis hier op aarde is van t verleden. Juist dan komen de mogelijkheden. Er is en blijft een oplossing, de Verlossing. Een brug die over de afgrond gebouwd kan worden. Maar die brug kun je niet buiten jezelf bouwen, door van alles te doen. Die brug kan alleen binnenin gebouwd worden Beter gezegd, er kunnen stepping stones komen, een voor een. Als er overgave gekomen is. Een volledig overgeven.. Als het gevecht gestaakt is, alle wapens uit je handen geslagen zijn. Als je niets of niemand meer kunt bevechten. Voor niets meer kunt vechten, je machteloos in elkaar gezakt bent. Totaal wanhopig. Dat vanuit deze ultieme wanhoop een kreet tot hulp/inzicht/begrip weerklinkt. Dan rijst vanuit het niets, voor je, de eerste steppingstone, de eerste steen omhoog waar je in alle eenvoud op kunt stappen. Een eerste vonk van inzicht/begrip, in deze inkeer. Nog niet te vatten. Een stuk van

Als je woorden uit je hart komen, komt de kracht vanzelf. Als er iets is dat je met je handen moet uitdrukken, hoef jij niets te doen, je handen zullen ervoor zorgen. Als iets in je ogen tot uitdrukking komt, gebeurt dat ook. Jij hoeft er niet voor te zorgen, anders wordt het allemaal schijnheiligheid. Riskant leven betekent: je leven laten gebeuren, en ga er dan in mee zonder je er druk om te maken of je op de hoofdweg zit of niet, zonder je erom te bekommeren waar je terecht komt. Maar heel weinig mensen leven echt. Negenennegentig komaa negen procent van de mensen plegen alleen maar langzaam zelfmoord. Even een laatste punt om te onthouden - want dat is zo absoluut essentieel dat het onvergeeflijk zou zijn als ik het vergeet: leef waamzaam! Osho Ja, wat hij hier beschrijft zijn eigenlijk twee stadia. Het eerste stadium is inderdaad heel waakzaam zijn in een puur en eerlijk zijn, geen schijn. Heel dichtbij jezelf blijven, voeling blijven houden met jezelf. Wat in je omgaat, hoe je

Dromen, visioenen, van een nieuwe wereld. Het is soms zo moeilijk om deze droom tot een realiteit te maken. De harde realiteit, waarin dat je overkomt waar je niet op gerekend had. Niets is meer zeker. Alles staat op losse schroeven. Je hele innerlijke wereld wordt binnenste buiten gekeerd. Alle woede, angst, verdriet, pijn. Alles wat nog in je leeft, wordt naar boven gehaald. Maar het is een mogelijkheid. Mogelijkheid om in contact te treden met wat hieronder zit. Je wil in voortdurende harmonie verblijven. Maar zolang die er innerlijk niet is, wordt je hier bruut uit weggeslagen. Of je slaat jezelf eruit weg. De wortels van angst, woede en verdriet, schieten steeds weer uit in de buitenwereld. DE BUITENWERELD IS STEEDS EEN WEERSPIEGELING VAN JE BINNENWERELD. Jij geeft de lading aan dat wat je overkomt. Als je aangeraakt wordt door woede, minachting, haat, dan leeft deze nog steeds in jezelf. Je wordt onaanraakbaar, onaantastbaar, als je slechts Liefde en begrip terug

    Het leven draagt, het leven verdraagt alles. Elke stap, elke daad, elke keuze waar je voor staat. De weg die jij gaat. Het leven draagt alles.   De verwarring en de pijn, maar ook de momenten van zonneschijn. De begroeting en het afscheid, de afstand en de nabijheid. Kleur aan het leven geven. Wegzakken in grijsheid. De afkeer, het verweer, het open gaan, het verstaan. Het leven verstaan. Het leven draagt alles. Kagib De uitgesproken woorden: http://www.mijnbestand.nl/Bestand-UBI8MMX7HCDK.mp3

Is t mogelijk zonder verlangens te zijn? Zekers is dit mogelijk. Is verlangen niet uiteindelijk het denken? Als je diep tot je door laat dringen is niet denken, verlangen? En is t niet daarom dat we steeds weer vallen, in het rad van avontuur zitten? Waar we nooit uit zullen komen, zolang we ons beet laten nemen door dit denken. Echt, we zijn veel en veel meer dan dit denken. Het bewustzijn ligt juist onder t denken. Het denken, gedachten, zijn slechts spelletjes. Nooit tevreden dat denken, altijd maar meer willen dat denken, altijd anders willen dat denken, nooit in het nu het denken. Op alle mogelijke manieren wordt je zo heen en weer gegooid. Als je ernaar kunt kijken, kijk r s naar. Kijk s naar wat dat denken met je doet, hoe t je gevangen neemt. En probeer dan te voelen, het zijn allemaal spelletjes die met me gespeeld worden. Ik ben meer dan dat. Je bent veeeeeeeeel meer dan dat. En van daaruit helemaal totaal het nu, absorberen. Gewoon wat nu is, da

Deze tijd van het jaar, tegen het einde van het jaar is het een waar feest van licht. Juist omdat er zoveel duisternis is, de dagen zo kort geworden zijn is er overal licht, feestverlichting. Fleurig, kleurig, sprookjesachtig. Zoveel lichtjes, kaarsen die branden. Lampjes overal, die in de donkerte oplichten. Mensen worden er een beetje blij van, iets warms wordt aangeraakt van binnen. Maar er zijn zoveel lichten in deze wereld. Allerlei lichten waardoor we ons laten verblinden. Zoveel mooie kleuren die voor onze ogen oplichten, die voeding geven aan onze verlangens waardoor we dit licht willen volgen, een willen worden met dit licht, hier vol van willen worden, vol van deze kleur, dit verlangen. En steeds weer licht er een nieuw licht op, gaat er een nieuw licht op, waar weer vol verlangen achteraan gegaan wordt, naar geleefd wordt, en het licht verlangt steeds meer, is nooit tevreden. Het is een spel van licht, maar we raken gevangen door dit spel. bevangen door al

Als ik dit intik is t heel duister om me heen. In afwachting van het Licht dat Eeuwig is. Waar is dat Licht? Willen we dat Licht wel? Of liever ander licht, eindeloze dwaal verdwaal-lichtjes. Voor elk wat wils, zolang het buiten gezocht wordt. Ieder zijn eigen lichtje. En vaker gunt men dan het licht niet in de ogen van de ander. Zien we elkaar wel? Of worden we verblind door ons licht, wat licht schijnt te zijn. Maar t schijnt vaak alleen voor onszelf, is maar n klein lichtje. Een geisoleerd lichtje dat snel uit gaat. Dit lichtje is maar schijn. Daarom moet t schijnbaar beschermd worden, afgeschermd. Er moet voor gevochten worden. Het kan zo uit gaan, of er wordt weer n nieuw licht gevonden. Voor elk wat wils dus. Wat wil jij dan? Wat wil jij werkelijk? In deze zee van mogelijkheden en kansen. Het woord is aan jou. Alle ruimte hieraan gegeven. Aan jouw antwoord. Waar jij aan wil beantwoorden. Maar wil je jezelf wel werkelijk verantwoorden. Verantwoordelijk stelle

Het ligt niet in niets doen, het niet doen. Als er niet-doen is bruis je over van energie ook al doe je niks. Je doet niks overtolligs, niks om de tijd op te vullen. Het ergens geen zin in hebben speelt dan ook helemaal geen rol. Je doet gewoon wat het moment vraagt, wat echt nodig is, dat is het niet-doen. Dat niet-doen kun je dus ook toepassen in je dagelijkse werk, in alles wat je doet. Maar dan bruis je ook van energie. En je bruist ook van energie als je gewoon in je stoel zit, gewoon Bent. Als je lui bent zit de energie verstopt. Misschien is er wel een deel van je wat allerlei wil doen, maar om wat voor reden dan ook, het komt er maar niet van. Je stopt het weg, duwt het weg, of je bent r bang voor. Zo zak je weg in een spiraal omlaag en kom je tot niets meer, raakt afgestompt, verveeld. Niets kan je meer boeien, tot leven brengen. Alle vitaliteit verdwijnt, altijd moe. Dus ja, dan is r werk aan de winkel, wat is hier aan de hand, hoe ben ik hierin terecht gekom

Na een schitterende dag pakten wolken zich samen; in de nacht zou het regenen. Van alle kanten naderden wolken de bergen en de bergstroom was erg luidruchtig. De weg was stoffig door de auto's en er lag een smalle houten brug over de stroom. We staken hem over en sloegen een met gras begroeid pad in; de groene helling was vol bloemen van alle denkbare kleuren. Het pad ging geleidelijk omhoog langs een koestal, maar die was leeg; het vee was naar veel hoger gelegen weiden gebracht. Het was rustig daarboven, zonder mensen, maar met het geluid van de vliedende stroom. Heel kalmpjes kwam het, zo zachtjes dat je het niet merkte, heel dicht bij de aarde, tussen de bloemen. Het verspreidde zich, bedekte de aarde en je werd erin opgenomen, niet als waarnemer, maar als een deel ervan. Er was geen denken en voelen, het brein was volkomen rustig. Plotseling was er ongereptheid, heel simpel, heel helder en teder. Het was een weide vol ongereptheid die alle genot en pijn en al

We volgden het pad omhoog langs een steile beboste bergwand en gingen na een poosje op een bank zitten. Plotseling, volkomen onverwachts, kwam die heilige zegening over ons. Zoals ze verschillende malen eerder een kamer vervulde, leek ze deze keer de bergwand te omvatten, over het wijde, uitgestrekte dal heen en voorbij de bergen. Ze was overal. Alle ruimte leek te verdwijnen; dat wat veraf lag, de wijde kloof, de verre met sneeuw bedekte toppen en degene die op de bank zat vervaagden langzaam. Er waren niet langer één, twee of velen aanwezig, maar alleen deze immensiteit. Het brein had al zijn antwoorden verloren.; het was niet meer dan een instrument tot waarneming; het zag, niet als het brein van een bepaalde persoon, maar als een brein dat niet geconditioneerd is door tijd-ruimte, als de essentie van alle verstand. Bij het ontwaken vanmorgen was er een beleving die misschien een minuut duurde, of een uur, of tijdloos was. Een beleving waarin de tijd een rol gaat

Het draait om bewustzijn. Maar eer dat hierin werkelijk iets gaat prikkelen wat bewustzijn zou kunnen zijn gaat veel aan vooraf. De gemiddelde mens die midden in t leven staat, werk, vrouw, kinderen, hobbys, is echt niet bezig met bewustzijn. Die leeft gewoon zijn/haar leven en dat is gewoon helemaal goed. Want echt going with the flow, het echt mee gaan met de Stroom omvat zoveel. Dit kun je pas als je heel veel van jezelf doorzien hebt. Als alles wat relatiever geworden is, je niet meer vastzit in allerlei gewoonten, automatismes. Echt met de flow meegaan, de flow voelen kan pas als meer en meer jouw wil verstild is. Hoe kun je de Stroom ervaren als je helemaal vol van jezelf zit? Dus jij wil links, de Stroom zou eigenlijk rechts willen gaan, maar ja je wil links dus je gaat links en hebt zo je ervaringen. De Stroom Weet de meest harmonieuze weg naar de Oceaan, naar de uiteindelijke eenwording. Het Weet alles wat hierin nodig is, wat je hierin nodig hebt. Maar als er

Wat je ook doet - lopen, zitten, eten, of als je niets doet, gewoon maar ademen, rusten, ontspannen in het gras - vergeet nooit dat je een waarnemer bent. Je vergeet het steeds weer. Je raakt verwikkeld in een bepaalde gedachte, een gevoel, een emotie, een sentiment - Van alles zal je afleiden van de waarnemer. Onthoud het, en keer terug naar je waarnemingscentrum. Waarnemen is niet iets doen. Net zoals je naar de zonsondergang kijkt of naar de wolken aan de hemel of naar de mensen op straat, kijk zo naar de gedachtestroom en naar dromen en nachtmerries - relevant, niet relevant, samenhangend, onsamenhangend, alles wat er gebeurt. En het is altijd spitsuur. Jij neemt gewoon waar; jij staat niet betrokken aan de kant. Osho Daar issie weer de waarnemer, de Getuige. Maar ja, wat niet is, dat is niet. Maar Het is er wel, altijd. Alleen veruit de meeste ervaren het niet. Als ie er nog niet is, is t enige wat mogelijk is, om de intentie te hebben steeds bewust aanwezig te zijn, bij al

Waarom word ik zo gevoelig? Waar komt het vandaan en is het mogelijk gevoeligheid te delen? Elk kind wordt sensitief geboren, uiterst gevoelig. De maatschappij wenst echter niet zoveel gevoelige mensen op de wereld; ze wil mensen met een dikke huid. Ze heeft arbeiders nodig, ze heeft soldaten nodig, ze heeft behoefte aan harde mensen die aan hun hart voorbij zijn gegaan. Ze heeft behoefte aan professoren, intellectuelen, ze heeft wetenschappers nodig. Dat zijn mensen die niets van hun eigen hart, van hun eigen sensitiviteit afweten. Vraag niet, waarom word ik zo gevoelig. Gevoelig word je geboren, het is je geboorterecht. Als je niet gevoelig bent, kun je de vraag stellen: "Waarom ben ik niet gevoelig?" Gevoeligheid is een van de mooiste hoedanigheden. Gevoeligheid kan op duizend en een manieren worden gedeeld. De meest elementaire manier is tederheid - geen liefdesrelatie, maar gewoon pure tederheid, volkomen onvoorwaardelijk, zonder er iets voor terug te vragen; alleen maar

De Liefde is uiteindelijk de enige realiteit. Dat wat overblijft als de rest verdwenen is, als wij verdwenen zijn. Als dat verdwenen is waar we nu zo vol van zijn. Dit diep in jezelf voelen, toelaten, wat is nu werkelijk, werkelijk belangrijk? Alles wat je leven nu bevat, omvat? Wat vervluchtigt niet in de tijd? Wat kun je meenemen als je hier weg gaat, als de dood je begroet? Het gaat er niet om dat je, je leven verwaarloost. Nee helemaal niet, maar dat je jezelf hierin niet verliest, hierin niet verdrinkt. Alleen dit nog maar ziet en dat Eeuwige perspectief uit het oog verliest. Want uiteindelijk gaat t niet om jou. Uiteindelijk gaat het erom dat jij verdwijnt en ruimte schept voor die Liefde. Dat dit vroeg of laat mag gebeuren. En tuurlijk dit kun je niet forceren, het mag een groeiproces zijn. Het mag een ervaren worden. Goh, er is iets in mij wat werkelijk Weet, alles Weet. Er is iets in mij wat onvoorwaardelijk van mij houdt. Er is iets in mij dat onvoorwaardelij

Een religie moet geen dode organisatie zijn, maar een soort religiositeit, een kwaliteit die tevens oprechtheid inhoudt en eerlijkheid, natuurlijkheid, een intens met de kosmos mee laten gaan, een liefdevol hart, vriendelijkheid jegens het geheel. Ware religiositeit heeft geen behoefte aan heilige boeken, aan kerken, pausen, priesters want religiositeit is het tot bloei komen van je hart. Het is het bereiken van de ware kern van je wezen. En op het ogenblik dat je de ware kern van je wezen bereikt, is er een explosie van schoonheid, van gelukzaligheid, van stilte van licht. Je begint een volstrekt ander mens te worden. Al wat in je leven duister was verdwijnt, en al wat in je leven verkeerd was verdwijnt eveneens. Alles wat je doet wordt gedaan met uiterste intensiteit en in volledig bewustzijn. Als zich over de gehele wereld religiositeit verspreidt, verdwijnen de godsdiensten geleidelijk. En het zal voor de mensheid een enorme zegen zijn wanneer de mens eenvoudigweg mens is, noch chr

In de Liefde zijn. Het mooie is, je kunt het niet doen. Je bent het, je hebt het, of je bent t of hebt t niet. Het blijft over. Juist omdat alles doorzien is met/door het bewustzijn. Juist doordat dit bewustzijn van binnenuit meer en meer heeft mogen groeien, de ruimte hiervoor gekregen heeft. De Kern heeft van binnenuit mogelijkheid gekregen zich door jou heen te openbaren. De Essentie. En die Essentie heeft geen enkele behoefte zich te bewijzen, zich op te blazen. Wat valt er op te blazen? Je komt in de wereld van paradoxen terecht. Je bent niets, je hoeft niets. En daarom ben je alles, en kun je alles. Wat maar nodig is, wat maar gevraagd wordt, wat maar in het moment opgeroepen wordt. Je stroomt in alle eenvoud mee. Totaal onbevangen als een kind. Je vertoont dan veel eigenschappen van een puur kind. Je geeft jezelf geen houding, geen masker geen muur, niets groot houden, een totaal geven wat is. Totale overgave. Er is zo'n groot verschil tussen zelfbewustzij

Wat is werkelijke echte vriendschappelijkheid? Vriendschappelijkheid gaat alleen tot de mogelijkheden behoren als je echt bent, authentiek bent, en als je je volkomen van je wezen bewust bent. En wanneer er uit dit bewustzijn liefde omhoog komt, dan is het vriendschappelijkheid. Vriendschappelijkheid kan nooit in het tegendeel veranderen. Onthoud dit als maatstaf, dat de grootste waarden in het leven enkel die zijn welke niet in hun tegenovergestelde kunnen veranderen; feitelijk is er geen tegendeel. Er is een grote transformatie in je voor nodig, om een glimp van vriendschappelijkheid te ervaren. Zo als je bent, is vriendschappelijkheid een veraf staande ster. Je kunt wel naar die verre ster kijken, je kunt er een zeker verstandelijk begrip van krijgen, maar het zal enkel bij verstandelijk begrip blijven, geen existentiële ervaring. Tenzij je een existentiële ervaring van vriendschappelijkheid beleeft, is het erg moeilijk, is het welhaast onmogelijk onderscheid te maken tussen vriends

Wat is het geheim van de mystieke Roos? De mystieke Roos is een klassiek symbool van geweldig groot belang. Het symbool van de mystieke roos staat ervoor, dat als de mens zorg draagt voor het zaad waarmee hij geboren is, het de juiste grond verschaft, het de juiste atmosfeer en de juiste vibraties geeft, zich beweegt op een pad waar het zaad kan gaan groeien, dan wordt de ultieme groei gesymboliseerd als de mystieke roos... wanneer je wezen bloeit en al zijn blaadjes opent en de verrukkelijke geur vrijgeeft. Tenzij je opbloeit tot een mystieke roos, is je leven niets dan een oefening in volslagen nutteloosheid. Je wordt nodeloos geboren, je leeft nodeloos en je sterft nodeloos. Als je echter kunt bloeien en dat wat in je verborgen ligt kunt vrijmaken, heb je aan het verlangen van het bestaan voldaan. Dan heb je aan het bestaan de geur teruggegeven die in jouw zaad verborgen lag. Mystici hebben de mens nooit aanvaard als het uiteindelijke product. De mens is slechts een begin, en men zo

De popfase is de allermoeilijkste maar ook de meest belofterijke fase. Want na de pop komt de vlinder. Bijna iedereen is nog een rups. Vol van zichzelf op wat voor manier dan ook, met wat dan ook gevuld. Van daaruit geven we het leven vorm of beter gezegd dat waar we vol van zijn geeft zich door ons heen vorm. Hier is niks mis mee, er wil nog veel ervaren worden. Maar eens komt de popfase, de verpopping. En die is heel moeilijk voor het ego. Juist omdat je dan niet zoveel meer kunt doen, alles doorzien is. Je niet meer voor zoveel vol kan gaan, alles illusie. Zoveel leeg geworden waar je eerst vol van was. En juist dan komen de mogelijkheden, als er een stuk van verstilling binnenin komt. Overgave aan het niets, alles overgeven, loslaten. Dan kan er binnenin een transformatie een omzettingsproces plaatsvinden. Aan dat proces kunnen we verder niet zoveel actief bijdragen, en dat vind t ego juist het allermoeilijkste. Het ego wil doen, van alles doen, das veilig, dat k

Juist in communicatie in het praten met elkaar, luisteren naar elkaar overheerst vaak het denken. En juist het denken is dan de grootste blokkade in de communicatie. Waardoor verwijdering, verwarring ontstaat, vooroordelen. Mensen vastzetten in wat je denkt te horen, vanuit jouw denkbeelden. Juist in het luisteren is denken helemaal niet nodig. Je hoeft alleen maar te luisteren en te horen wat gezegd wordt en je weet wat gezegd wordt. Afgezien dan van technische praktische informatie waar je geen weet van hebt. Het antwoord zal van binnenuit komen daar hoef je niet over na te denken. Dat komt spontaan, wordt opgewekt door de ander. De enige juiste reactie voor dat moment. Maar dit is in het totale leven, in alles wat op je afkomt, wat je doet. Als je gewoon kunt zien en ervaren wat is, werkelijk aanwezig bent met aandacht dan kun je genieten van alles.Als je werkelijk aanwezig bent. Bv zoiets als een kopje koffie drinken. Ben je aanwezig in dit drinken, of ben je alw

Uit de praktijk kan ik wel zeggen, we hebben het denken, minimaal, minimaal nodig. Je wordt bepaald door, gevangen in dit denken. Maar probeer jezelf te realiseren, te ervaren, ik ben meer, veel meer dan wat ik denk. Ik ben veel meer dan wat nu in mij denkt, me misschien omlaag haalt of ophemelt. Mij alle kanten op laat gaan, me verscheurd en versnipperd.Probeer jezelf te realiseren dat dit allemaal oud is, en je uiteindelijk niet werkelijk kan helpen. Omdat je zo vol zit van denken, de beelden die in verleden ontstaan zijn en het denken nu, kan het bewustzijn niet spreken. Het Bewustzijn. Dat wat voor het denken zit, dat wat nu Weet, elk moment Weet. Dat wat is, zonder dat een gedachte gevormd is. In een flits, steeds weer een ervaren, in intense aandacht. Maar als je, je denkbeelden, dat wat je denkt vanzelfsprekend blijft vinden, je hierdoor laat blijven leiden, en waardoor juist zoveel lijden, verdeeldheid, muren ontstaan, maskers op blijven gaan, zal di

Ja, het denken. Het heeft een centrale plek in je leven. Alles draait uiteindelijk om dit denken. Het is niet te stoppen, het gaat voortdurend door. Steeds maar denken, denken, denken. Helemaal vol met gedachten. Denken over het leven, over jezelf, over de ander, over de situatie. Denken over wat je moet doen, wil doen, hoe je denkt dat het is. Je denkt dat dit het is, dat het niet anders kan, dat er geen andere mogelijkheid is. Maar ik zou uit eigen ervaring en praktijk willen zeggen, we hebben dit denken minimaal nodig. Als we gewoon in het moment kunnen zijn dan kunnen we vanuit dat moment doen wat gedaan wil worden, wat nodig is, zonder gedachten. Gewoon doen. Maar omdat je zo vol zit met gedachten kun je niet gewoon doen. Wordt je gedaan, doe je vanuit het denken, wordt je geleefd door het denken. Het denken dat altijd oud is, aangeleerd, opgelegd is, waar je ouders door spreken, de opvoeding, dat je inlicht over angst, waarden en normen systemen, wat

Vervuld zijn, een zijn. Een werkelijk overstromen van Liefde voor die ander. Totaal geen fysieke behoefte, vanuit gemis, vanuit bv ik heb zin in je. Nee het is een algeheel andere laag. Als die Liefde wakker geworden is, dan doet t lichaam er bijna niet meer toe. Dan is er nog slechts Liefde, en in elke aanraking, in elke streling in elke blik is dan Liefde. Als de ander die Liefde kan ontvangen dan kun je elkaar meenemen in die Liefdesstroom, van dimensie tot dimensie, in een spiraal. Het is niet in eerste instantie een lichamelijke behoefte. Het is meer het verbinden van het lichamelijke met de Liefde die er al is. Het gevoelen van een zijn. Die Liefde die alleen Liefde is willen delen. Niet uit compensatie, maar juist vanuit het vervuld zijn. Iemand anders daarmee iets willen geven. De Liefde doorgeven, de Liefde delen die toch een eenheid is. De Liefde die alleen Liefde is in de ander opwekken, daar de verbinding mee maken. Hierin is de meest pure uitdrukking va

Het voelt alsof de muur binnen in mij sterker en sterker wordt naarmate ik me er meer bewust van ben..... Allereerst moet je begrijpen dat de muur niet sterker wordt; het is enkel dat je bewustzijn helderder wordt. Er is helemaal geen reden waarom de muur sterker zou worden als je bewuster wordt. Het is gewoon net als wanneer je het licht in een donker huis brengt, dat je het spinrag en de spinnen gaat zien - niet dat zij plotseling zijn ontstaan doordat je licht binnengebracht hebt. Ze hebben er altijd gezeten; het komt juist doordat je ze gewaar wordt, doordat je opmerkzaam wordt. Jouw groeiende gewaarwording onthult de aanwezigheid van je gevangenismuren. Maar het zijn geen echte muren, ze zijn alleen maar van gedachten. Daarom kunnen ze je niet tegenhouden. Als je daarmee gaat vechten, is er geen oplossing; vroeg of laat raak je vermoeid, aan banden gelegd, ontdek je dat je gezonde verstand je in de steek laat. Maar als je een goede methode gebruikt, krijg je in plaats van een inst

Waarom klampt men zich vast aan het oude? Waarom is men bang voor het nieuwe? Daar is een natuurlijke reden voor. Met het oude ben je efficiënt, met het nieuwe onhandig. Met het oude weet je wat je moet doen, met het nieuwe moet je van voren af aan beginnen. Met het nieuwe begin je het gevoel te krijgen dat je onwetend bent. Met het oude weet je wat je moet doen: je hebt iets steeds weer gedaan, je kunt het automatisch doen, je hebt er geen bewustzijn voor nodig. Met het nieuwe moet je wel alert zijn, anders kan er misschien iets mis gaan. Is het je niet opgevallen? Als je leert autorijden, ben je heel alert. Zogauw je het geleerd hebt, ben je er niet meer mee bezig. Je zingt een liedje, je luistert naar de radio, je praat met je vriend of je denkt aan van alles en nog wat, terwijl je gewoon als een robot automatisch door blijft rijden. Jij bent niet nodig. Je doet het oude automatisch, uit gewoonte. Daarom brengt het nieuwe angst met zich mee. Daarom hebben kinderen de capaciteit om t

Uiteindelijk zijn we allemaal onderweg in de stroom van verandering. En in dat wat daarin op ons pad komt worden we rijp gemaakt, gelouterd door alle ervaringen om zo tot het punt van geen terugkeer te komen. Daar gaat meestal heel veel aan vooraf wat ook gewoon helemaal goed is, deel van het rijpingsproces. Je kunt niks forceren. Maar als echt alle illusies doorzien zijn, echt doorzien, ten diepste, dat het geluk nooit buiten te vinden is maar alleen diep binnenin. Dat daar iets wil opgroeien, opbloeien, ruimte krijgen, dan is t punt van terugkeer gekomen. Dan is nog slechts je enige verlangen om naar Huis te gaan. om het Andere ruimte te geven, en wordt eigenlijk de rest bijzaak. Het is er altijd, Dat is er altijd. Het heeft een heel stille Stem, die beter en beter gehoord kan worden naarmate we zelf stil geworden zijn. Alle fixatie, dwang tot prestatie, en daardoor steeds weer vroeg of laat gebroken worden, verdwenen is. Alle afhankelijkheid van buiten verdwenen

Als je werkelijk wilt beseffen wat liefde is, vergeet liefde dan maar en denk aan meditatie. Als je rozen in je tuin wilt hebben, vergeet de rozen dan, maar zorg voor de rozenstruik. Geef die voedsel, begiet haar, zorg ervoor dat ze de juiste hoeveelheid zon krijgt en water. Als je overal voor gezorgd hebt, dan komen de rozen gegarandeerd op de juiste tijd. Je kunt ze niet vroeger tevoorschijn halen, je kunt ze niet dwingen eerder open te gaan, en je kunt een roos niet vragen volmaakter te zijn. Heb je ooit een roos gezien die niet perfect is? Wat wil je nog meer? Iedere roos is perfect als enige in zijn soort. Dansend in de wind, in de regen, in de zon... kun je de enorme pracht niet zien, de absolute vreugde? Een kleine doodgewone roos heeft de uitstraling van de verborgen pracht van het bestaan. Liefde is een roos in je wezen. Bereid je wezen toch voor; verdrijf de duisternis en de onbewustheid. Word meer en meer alert en bewust, dan komt de liefde op eigen gelegenheid, op haar eige

En zo zijn er zoveel energieketens met dingen, met mensen, waardoor we verloren hebben de onschuld, de onbevangenheid. Waardoor we onszelf geisoleerd hebben, en niet meer gewoon de ander met een glimlach van Liefde kunnen zien, de ander die we ont-moeten op onze weg. Er is een voor en afkeur. Het ene beeld past, en het andere beeld valt buiten dat wat door ons denken gevormd is. Het denken isoleert ons van elkaar. De verbinding is verbroken en gebondenheid komt ervoor in de plaats. Geen verbondenheid maar gebondenheid, aan dingen, aan mensen. Mensen die ons heel dierbaar geworden zijn, een vriend/in, je ouders, je echtgenoot, maar uiteindelijk zijn dit ook allemaal ketens geworden, waardoor we onze vrijheid kwijtgeraakt zijn. Waardoor we niet meer natuurlijk kunnen zijn, kunnen liefhebben het leven, de ander, in verbondenheid, in eenheid. Omdat we keuzes gemaakt hebben in dat wat we energie geven, zijn we gespleten geraakt. Is de eenheid verloren geraakt. Het

We kijken deze wereld in en we zien beelden. Alles om ons heen is een beeld. Het ene beeld trekt aan, het andere beeld stoot af, en weer een ander beeld laat ons onverschillig. Uiteindelijk zijn al die beelden, alles wat we om ons heen zien uitdrukkingen, vormen van energie. gestolde, gematerialiseerde energie. We zien de energie niet, we zien de vorm die het aangenomen heeft. maar zo zien we ook niet de wind maar we kunnen die wel voelen. De energie die ons gezicht streelt, onze haren door elkaar brengt, een blad een dans laat uitvoeren. Vol beweging, en we kunnen het niet vangen, de wind gaat zijn eigen weg. Zo, is alles energie, alles wat we om ons heen zien. De mensen, de voorwerpen die we om ons heen hebben verzameld. De natuur, de bomen, de planten, de bloemen, alles is een verbeelding, een uitdrukking van energie. En ja, als we alles konden laten zijn wat was, wat is, dan was er geen probleem. Als we gewoon konden genieten van dat wat door onze oge

Alles heeft invloed. We stralen allemaal iets uit en dat krijgen we terug. En Liefde, in zijn meest pure vorm, is daarin de allergrootste Kracht. Heeft de grootste inwerking, uitstraling, bewust of onbewust bij degene die t ontvangt. We kunnen alleen zien/ervaren wat we zelf zijn, ons eigen bewustzijn. Van daaruit kijken we naar de ander. Maar dit bewustzijn dit Licht, kan meer en meer omvattend worden. De ander kan jou dan vaker niet omvatten wat weer gevolgen kan hebben in oordeel, invulling, bepaling, of nog extremere gevolgen. Toch kan dit weer n stukje opgeheven worden, niet helemaal. Want je kunt nu eenmaal alleen dat bevatten wat je bent. Slechts dat kan je raken, daar kan her-kenning plaatsvinden met heel je wezen. Maar t kan n beetje opgeheven worden als er openheid is, vertrouwen. Dat iemand echt zijn/haar hart opent voor die ander met n meer omvattend bewustzijn. Dan kan in ieder geval diep ervaren worden de intentie van waaruit de ander handelt en die inte

Liefde is een bijproduct van toenemend bewustzijn. Het is net als de geur van bloemen. Zoek er niet naar in de wortels; daar is hij niet. Je biologie betekent je wortels; je bewustzijn betekent je bloei. Naarmate je meer en meer een open lotus van bewustzijn wordt, zul je verrast worden - van je stuk gebracht worden - door een enorme ervaring die alleen liefde genoemd kan worden. Je bent zo vol vreugde, zo vol gelukzaligheid; elke vezel van je wezen danst uit extase. Je bent net een regenwolk die ernaar verlangt te regenen en zich te ontladen. Op het moment dat je van gelukzaligheid overstroomt, komt er een geweldig verlangen in je op tot delen. Dat delen is liefde. Liefde is niet iets dat je kunt krijgen van iemand die geen gelukzaligheid bereikt heeft. En dit is de narigheid van de gehele wereld: iedereen vraagt erom bemind te worden, en doet alsof hij bemint. Je kunt niet liefhebben omdat je niet weet wat bewustzijn is. Je kent geen waarheid, je kent de ervaring van het goddelijke n

Liefde is zichzelf genoeg. Verbetering is niet nodig. Ze is perfect zoals ze is; ze hoeft op geen enkele manier perfecter te zijn. Het verlangen op zich duidt op een verkeerd begrip over liefde en de aard daarvan. Kun je een perfecte cirkel hebben? Alle cirkels zijn perfect; als ze niet perfect zijn, zijn het geen cirkels. Perfectie is inherent aan een cirkel, en hetzelfde geldt voor liefde. Je kunt niet minder liefhebben en je kunt niet meer liefhebben - want het is geen kwantiteit. Het is een kwaliteit die niet te meten is. Liefde moet worden begrepen, niet als een biologische bevlieging - dat is lust, dat bestaat bij alle dieren; er is niets bijzonders aan. Het is de natuurlijke manier van voortplanten. Er is niets spiritueels aan, en niets speciaals menselijks. Daarom moet er eerst een scherpomlijnd onderscheid gemaakt worden tussen lust en liefde. Lust is blinde hartstocht. Liefde is de geur van een stil, vredig, meditatief hart. Liefde heeft niets te maken met biologie of chemie