Kagib Weteninhethart

Bewustzijn is bewustzijn. Liefde is Liefde. Overal waar dit vrij mag/kan komen zal dit een zelfde gedaante hebben. Een zelfde uitdrukkingskracht, een zelfde sfeer. Uiteindelijk onpersoonlijk, maar overal waar t een wat meer persoonlijke sfeer nodig heeft zal ook dit zichtbaar worden. In dit Bewustzijn zijn we één, zullen we weer één zijn, daar komt het op neer. Een in Liefde. Een in het Weten. Alomvattend, alles bevattend, de ware verbondenheid, het ware verbonden Zijn. Geen afgescheidenheid, geen eilandjes. Een grote zee van bewustzijn, van Liefde, dat zullen we uiteindelijk Zijn. Bewustzijn kan zo'n kracht hebben, is niet van t denken, al kan t denken je soms naar dat punt toebrengen. Het is energie die alles weg kan branden, door het Licht van het inzicht. Als je het wil toelaten. Aandacht is voorwaarde, intense aandacht. Dat is de Vlam, in het moment totaal het leven toelaten, binnen laten. Zonder er iets tussenin te zetten, het helemaal door je heen laten gaan, totaal, ...

De wereldmacht laat zich als een vorst en een god aanbidden. Hij weet helemaal niet dat er een ware God is en kan daarom ook niet Gods vijand genoemd worden of zijn tegenspeler. Voor de geest der aarde is God, en geloof, en het weten door de Kracht van het geloof als een belevenis, een grote dwaasheid. De mensen van de wereld lachen er zeer om. Maar als de mens de weg zoekt om in zich aan zijn ketenen te ontkomen wordt deze vorst tot een niets ontziende vijand. Hij zal trachten het leven der wereld voor u te vernietigen, en u daartoe vervolgen omdat ge niet meer werkelijk naar hem luistert. Indien u zich deze gespletenheid bewust wordt en de weg gekozen hebt die naar de eenheid voert staat ge niet meer onvoorwaardelijk in zijn macht. In deze heldhaftige strijd is het nodig het vertrouwen in de macht van de geest te bevestigen en deze aandeel te laten nemen in de innerlijke strijd die aldus niet verloren kan zijn. Door de kracht van het geloof gaat ge weten dat de geest Gods waarin ge...

Omdat we het rijk willen waar de dood niet heerst, hebben we de wereld nodig. Want alleen daar leert de mens de krachten kennen die hem vernietigen en tot het diepste willen vernederen. Want de verlossing ligt in de diepste vernedering, d.i. de diepste ontbinding in letterlijke zin. Dat is de dood en daarin gevoelt de mens zich wereldverwant. Want wat daarna van hem is overgebleven is niet meer aan te tasten. Het is een groot dilemma. Indien we de wereld erkennen als de behuizing van de macht die het leven bedreigt - en geen mens kan zich aan die indruk onttrekken - dan moeten we in die wereld onze vijand en tegenspeler zien. Deze tegenspeler triomfeert ogenschijnlijk altijd door de dood. Er is een merkwaardige uitlating van Jung als hij spreekt over het geboortetrauma, dat hij een waarheid vindt als een koe en even weinig verklaart als de hypothese, dat het leven een ziekte is met een noodlottige prognose, omdat het leven altijd met de dood eindigt. Het is een kortzichtige levensop...

Jezus zeide: Wie de wereld heeft gekend, heeft een lijk gevonden; en wie een lijk heeft gevonden, hem is de wereld niet waardig. Jezus werpt een smaad en een hoon op de wereld. Het is van een bijna grondeloos pessimisme tov de verwachtingen, betreffende beschaving en vooruitgang. Eén ding is zeker: hij bedriegt de mensen niet met utopieën en leuzen aangaande de wording der wereld. Het is waar: de wereld is een smaad en een laster. Zij behoort tot het rijk van de dood, de ontbinding en de genadeloze omzetting en eeuwige verwording. Miljarden mensen sterven in een ononderbroken kringloop van geboorte en dood. Een mens die de wereld als zodanig heeft ervaren en achter de coulissen van het 'schouwtoneel' heeft gezien, kan niet tot het inzicht komen dat er een God is die de wereld regeert. God heerst niet in een lijk. Niettemin, om het te kunnen zien en te kunnen zeggen moeten we een inzicht hebben in een leven boven deze wereld, een rijk dat niet van deze wereld is. Door en in...

Wil je de Liefde ervaren dan zul je open moeten staan, en dit betekent kwetsbaar zijn. Als je gepantserd bent tegen zoveel in het leven, dan kan de mens je misschien niet meer raken maar ook de Liefde kan je niet meer bereiken, niet meer beroeren. Vele subtiliteiten van t leven gaan verloren. Diepe ontroering, zoveel gevoelsnuances. Je raakt dan helemaal geïsoleerd van de levensstroom, eigenlijk van het Leven, van de Liefde. Het Leven kan je niet meer inlichten. Sommige mensen, of misschien wel heel veel, leven, overleven zo, de rest van hun leven. Alles veilig gesteld, verscholen achter hun pantser van eigenwilligheid, eigen weten, eigen kunnen. Het hart gesloten, en het Leven is verdwenen. Maar daardoor zul je ook nooit jezelf waarlijk vervuld voelen, gewoon in Zijn. Altijd een stuk van onrust, altijd afhankelijk, altijd jezelf moeten beschermen, angst. Allerlei vijanden die je schijnbaar belagen, aanvallen, verdedigen, dingen moeten doen. Voorwaarde voor ontvankelijkheid voor d...

Maar hoe goed ook bedoeld, er blijft voor ieder individu de eigen strijd waarin hij moet trachten zich van zijn gebondenheden te bevrijden. En hoewel een ieder deze strijd op zijn naaste projecteert en hem de schuld ervan geeft als hij zich door die gebondenheden gehinderd en belemmerd gevoelt, is de eigenlijke weg toch die, die door het innerlijke leven loopt en waarin de geest, die naar bevrijding snakt, innerlijk de banden moet leren slaken die hem aan zijn omgeving en zijn aardse afkomst geboeid houden. Alleen op die wijze kunnen we begrijpen de woorden die Jezus bedoelt als hij spreekt dat we onze vaders en moeders moeten haten. Dat kan naar de werkelijke en bevrijde houding niet juist zijn. Haten betekent hier zich innerlijk van alle banden, die ons aan het leven van deze wereld binden, te ontdoen en dat is vaak een tragische strijd. Deze tragiek is in menige mythe weergegeven en in de werkelijkheid op vele slagvelden gestreden met het enkele resultaat der wederkerige vernietig...

Want in ieder mens is het licht der wereld. Hij is daarmede geboren en hij kan het ontdekken in dat wat hij zelf is. Dan wordt hij een stralend uit zich gevend mens die zich niet laat belemmeren door het aannemen moeten van alles wat hij gewend was. Dit goddelijk licht is wat de mens zelf is en het wordt omhuld en verduisterd door alle aardse machten ook wanneer het hem z.g. naar den vleze gaat. Er ligt een groot gevaar in dat het ons naar den vleze gaat en dat is het eerste wat de ouders in de regel willen. Dat heet: als hun spruit maar verzorgd is, de rest komt dan vanzelf in orde. Als de buik maar tevreden is en de maag functioneert goed. Natuurlijk kunnen we veel aan onze ouders te danken hebben en het eer uw vader en uw moeder is meer, oneindig veel meer dan ze te haten en te verachten. Want de vader en de moeder zijn de vertegenwoordigers van goddelijke aanzichten, van verzorgers en voorzienigheid. Het zijn de aardse vertegenwoordigers der voorzienigheid en geen ouder zal het ...

De gang der bewustzijnsontwikkeling in mens en mensheid is buitengewoon tragisch. Welk een strijd, welk een onmenselijke opstandigheden en revoluties zijn er ontketend geworden voor de vrijheid van het bewustzijn, voor de leuzen die met vrijheid en zelfstandigheid, met autarkie en nationalisme, met de machten der ideologieën te maken hadden. Het is niet alleen de strijd om de macht en het bezit, of de strijd der geslachten, maar ook vooral de rusteloze drang in de mensen naar zelfwording en bewustwording, naar meer licht en meer liefde, naar inzicht en kennis, waar die dan ook in culmineert en hoe vele dwalingen er ook begaan zijn. In de heldenmythen wordt ons de niets ontziende krijg geschilderd der overwinning van de machtige vreesaanjagende godinnen en moeders en de niet minder schrikbarende vader-goden. Welke gevaren en verstrikkende banden bedreigen de mens die hier op de wereld wordt geboren. De machten van de chaos nemen hem op, de aardemachten vormen voor hem een veilige scho...