Kagib Weteninhethart

De zon scheen fel op de witte muur tegenover ons en tegen die schittering van licht leken de gezichten donker. Een klein meisje kwam, zonder dat de moeder haar daartoe had aangemoedigd, op ons af en ging dicht bij ons zitten, met wijdopen ogen, nieuwsgierig wat er allemaal gebeurde. Ze was pas gewassen en in schone kleren gestoken en ze droeg een paar bloemen in het haar. Ze zat alles nauwlettend te bekijken, zoals kinderen dat kunnen doen, zonder al te veel in zich op te nemen. Haar ogen glinsterden en ze wist niet goed wat ze zou doen: huilen, lachen, of opspringen; in plaats daarvan pakte ze mijn hand en bekeek die met onverdeelde aandacht. Na een tijdje vergat ze al die mensen in de kamer, werd ontspannen en viel in slaap, met haar hoofd in mijn schoot. Haar hoofd was mooi en harmonisch gevormd; ze was onberispelijk schoon. Ze had een even verwarrende en armzalige toekomst voor zich als de anderen in de kamer. Conflicten en leed zou ze evenmin kunnen vermijden als dat zonlich

Er is een Plan, een Goddelijk Plan met ons zijn, ons mens zijn hier op aarde. Alleen het is niet aan tijd gebonden. Vroeg of laat zal het vervuld zijn, alles vervuld zijn. Dan zal alles weer één zijn, de afgescheidenheid voorbij zijn. Een deel in onszelf is al een. Het gaat er nu om dat wij hiermee uiteindelijk weer versmelten. Dit Plan omvat eindeloze stadia van ont-wikkeling, de verandering gaat altijd door. Het is mogelijk dat stadium na stadium zich in volledige harmonie ontvouwt en zo niet............. dan plukken we de vruchten van dit afwijken, van het uit de Stroom gevallen zijn. Totdat we tot bezinning komen, en weer vrijwillig hiernaar terugkomen, weer meestromen. Elke frictie in onszelf, alle beladenheid, geladenheid is een teken dat we uit het Plan zijn gestapt of daar dreigen uit te stappen. Alle eigenwilligheid, alle het zelf beter denken te weten, denken te kunnen. We breken los en plukken de vruchten van het losgebroken zijn. Tuurlijk mag je delen, in wat je bel

Alleen met het hart ziet men op de juiste manier. Het essentiele is onzichtbaar voor het oog. Antoine de Saint Zeker waar, daar zit het ware oog in het hart. En op zich kan dat ware oog gebruik maken van de zintuigen. Maar de Verbinding ligt dan in/met het Hart. Het Hart in het hart. Het kijkt eigenlijk dwars door alles heen. Het Ziet wat is. Zonder oordeel of invulling. Zonder bevooroordeeldheid. Dat is het ware heldere Zien. Bijna altijd zit hier het denken voor. Allerlei programma's uit het verleden, die inkleuren wat we zien, hoe we het moeten zien. Wat we denken dat is, hoe iemand is. We botsen dan op de buitenkant van de realiteit. Bijvoorbeeld hoe iemand eruitziet. Meteen gaan allerlei programma's in werking. En we zien de persoon niet meer. We hebben die persoon vastgezet in wat we denken te zien, denken dat is. Ook in bepaalde situatie's wordt je geleid door die programma's. Wordt je geleefd door die programma's, eindeloze programma's. Daarom is h

Men spiegelt zich niet in stromend water; alleen de stilte kan alles stil maken. Tsjwang-Tseu Dat is een bekende he, maar ook een fundamentele. Het gaat om voeling te krijgen met wat al stil is in jou, wat waarlijk in Stilte is. Alleen in die Verbinding kan alles stil gemaakt worden. Die Stilte wordt niet beroerd door alles wat wij hier doen. Die Stilte wordt niet steeds heen en weer gegooid afhankelijk van hoe we ons voelen. Het is Eeuwig in Stilte. Het Ziet, het Weet. Zonder die Verbinding is geen wezenlijke verandering mogelijk. Alleen in die Verbinding kun je helder Zien wat is. In die Verbinding kijk je dwars door alles heen. Eerst in jezelf, want daar begint het en zo meer en meer, naarmate het proces vordert buiten jezelf. Dat is het ware heldere Zien. Waarlijk zien wat is. Meer en meer voel je je dan gedragen door de Stilte. Meer en meer voel je je dan vervuld in die Stilte. Daarin is dan alles tot vervulling gekomen. lieve warme groet Kagib

Wat in je bloed zit, daar wordt je door geleefd. We zeggen dat toch soms tegen elkaar, het zit in zijn bloed, het zit in mijn bloed. Dit is natuurlijk een heel neutraal gegeven, van alles kan in je bloed zitten. Dus dan gaat t erom wat zit er dan in je bloed, waar wordt je door geleefd? Wat echt in het bloed zit daar kom je niet zo makkelijk vanaf. Pas als er iets nieuws iets echt nieuws het bloed in kan komen dan komen er mogelijkheden. Als de Gnosis door t hart naar binnen mag stromen, jou mag gaan leiden van binnenuit, inlichten, belichten, doorlichten. Dat deze Kracht alles kan verwijderen wat in je bloed zit waar je door geketend bent, waar je door geleefd wordt. Geleefd door het verleden. Gnosis is niet van het verleden, Gnosis staat buiten de tijd, en zal zo jou meer en meer een bewoner/ster kunnen maken van de Eeuwigheid. Dat is het ware reinmaken van het hart. Het gaat dus niet over een uiterlijke wet, geboden en regels. Dit gaat om de innerlijke wet, het innerlijke G

Niets zeggen. Elk woord is hier te veel, verstoort, bederft. Alleen maar kijken, je verwonderen. Je laten vollopen met licht. Je ademloos laven aan het leven. Hans Bouma Zeker waar, tussendoor hier ruimte aan geven. Zo kun je komen tot een ander beleven. Waar je eventueel zo vol mee zat weggenomen opgelost in het ware Leven. de Stilte die 'spreekt' Oplossen in het Licht. Aanwezig zijn, mogen zien wat eerst verborgen was.  lieve warme groet Kagib

De late middagzon scheen door het raam naar binnen en je hoorde het  lawaai van het verkeer. Als felgroene lichtflitsen keerden de papegaaien van hun dagelijkse uitstapje terug om zich voor de nacht in veiligheid te brengen in de bomen van de stad, in die reusachtige bomen die langs de wegen en in de particuliere tuinen staan. Tijdens de vlucht lieten de papegaaien afgrijselijke kreten horen. Ze vlogen nooit in een rechte lijn, maar lieten zich vallen, stegen weer op of bewogen zich zijwaarts - aldoor kwetterend en roepend. Hun vlucht en hun gekrijs waren in tegenspraak met hun eigen schoonheid. Ver weg op zee was één enkel wit zeil te zien. De kamer was vol mensen, een klein groepje, heel verschillend van huidskleur en van opvatting. Er liep een klein hondje binnen; het keek even rond en ging weer naar buiten, nauwelijks opgemerkt; en er luidde een tempelklok. Waarom kiezen we een vast punt, een ideaal, als daarvan afwijken tot tegenstrijdigheid leidt? Als er geen vast punt was,