Kagib Weteninhethart

De geest slaapt niet. God in de mens slaapt nooit. Leert men Hem in zich kennen - al is het maar een sprankje - dan is dat een zeer wakkere verschijning van licht en glorie, al geldt dit wakker-zijn niet steeds voor aardse verhoudingen. En menigeen zal zeggen: wat heb ik aan een innerlijk licht en een wakkere gestalte in mijn binnenste, als ik in het dagelijks leven tegen de lamp loop of als mij dingen overkomen die ik helemaal niet had voorzien? Een mens die zich zijn innerlijk wakkere werkzame geestesstructuur in zijn zieleleven bewust geworden is, kan zonder twijfel naar zijn aardse verschijning gehinderd worden door de noden, driften en tirannieën van het animale leven. Maar erdoor overweldigd worden, kan hij niet. Als sterfelijke mens dankt hij het leven aan zijn ouders en de reeks zijner voorouders. Zodra echter het oereigene, het ongeërfde, de kracht van het lichtend Zelf in hem wakker wordt, vindt deze sterfelijke natuur geen rust meer. De rust en vrede ervan zal pas dan zijn i...

Jezus zeide: De vossen hebben hun holen en de vogelen des hemels hebben hun nest, maar de Zoon des Mensen heeft geen plaats om zijn hoofd neer te leggen en te rusten. Het is wel een zwaar op de handse uitdrukking, die het voor de leerlingen niet aanlokkelijk maakt. Zo in de trant van: er is wel een weg ter verlossing, maar jonge, jonge, je moet er zo voor bloeden. Het eigenaardige is, dat het vanuit een persoonlijk gezichtspunt nog waar is ook. En als men zich dan eens op de weg ter verlossing (en ter bruiloft) heeft begeven, dan wil men daarvan onder geen enkele omstandigheid terug. Dat is er een bepaald kenmerk van. Dus rust of geen rust, bloedend hart of niet, eens geproefd hebbend van het bitterzoet, waarvan de smaak als nectar overblijft, wil men niet meer die godendrank missen. Al het andere wordt flauw in vergelijking met het zout der aarde. Wat is hier de positieve kant? Laten we dit vooropstellen: er kan niets larmoyants, vervelends of afschrikwekkends mee bedoeld zijn. Want d...

Er liggen zo'n geweldige mogelijkheden in dit tijdskader. De voorwaarden zijn geschapen, in ieder. In ieder geval hier in het westen. Juist door t wegvallen van alle dogmatische systemen kunnen de Zonen en Dochters van God door ons heen op staan. Als we hier toegang voor geven, ruimte voor scheppen. Als we verdwijnen zoals in de bijbel Johannes zegt: Ik moet minder worden, zodat Jezus op kan staan. Dat is t proces waar t om gaat. En als dit je enige verlangen is om dit proces, deze Opstanding te laten plaatsvinden, dan is er mogelijkheid dat dit gebeurd, stapje voor stapje. Geen abstracte verafstaande beelden meer uit verstofte boeken die op eindeloze manieren geïnterpreteerd worden, maar concrete realiteit in het nu. De verwerkelijking van het Allerhoogste Zijn door jou heen. En dat Allerhoogste Ben jij uiteindelijk, is iedereen. Alleen alles wat er voor is gekomen, wat wij opgebouwd hebben moet verdwijnen. Maar het Allerhoogste Zijn, het ultieme Geluk blijft over. En dat is niet ...