Kagib Weteninhethart

lieve jij, Stille zaterdag. Een mooie dag om stil bij jezelf te zijn. Om te bezinnen over wat toch de betekenis was, van wat gister gebeurde, de kruisiging. Ook in het kader van wat morgen gevierd wordt, de Opstanding. Ik heb jaren geleden me bezonnen op die kruisiging, wat toen gebeurd zou kunnen zijn. Misschien mag t je raken, een soort meditatie voor je zijn, heb t ook uitgesproken. Wens je een bezinnende verhelderende inspirerende stille zaterdag. lieve warme groet Kagib DE KRUISIGING Het kruis dragen. Het kruis dragen wat leven heet. En ieder heeft weer een ander kruis te dragen. Lang geleden was er een Mens die het kruis vrijwillig droeg. Hij wist de betekenis en droeg het gelijkmoedig, speelde de rol die Hij moest spelen. Hij kwam, en raakte aan. Zoveel dat Hij aanraakte in mensen. Gaf mogelijkheden. Niets was toevallig. Alles paste in elkaar, had een betekenis. De gebeurtenissen volgden elkaar op. Deze Mens droeg Zijn kruis Zijn leven voor anderen ...

De getuige. Het is een totaal onpersoonlijk aspect in jezelf, dat naar alle fratsen kijkt die jouw ikje uitvoert. Bv ook de gedachtekronkels die je hebt, de dans die je gedachten uitvoeren. Eigenlijk een buitenstaander die buiten alles staat, over niks een mening heeft, gewoon kijkt, ziet wat is. Als de getuige er is dan Weet je dat je veel meer dan je gedachten bent want dan zie je je gedachten. Dan Weet je dat t draait om bewustzijn, bewust Zijn. Aandacht, alert zijn, in het nu zijn. Jezelf niet verliezen in dat wat we het leven noemen, maar Zien wat dat leven met je doet, wat het aanraakt, in beweging brengt. Gedachten die wakker worden, emoties. Dit kan de getuige zien. Hoe intenser de getuige, wat het Bewustzijn is, in jou kan werken hoemeer je jezelf kan doorzien, dwars door alles heen kijken. Door alle spelletjes van je denken heenkijken, de wortel zien van je emoties. Meer en meer de wortels van waaruit het denken ontstaat eruit kunnen trekken, waardoor ze geen ...

De mensen zeggen vaak: 'ik wilde dat ik mij concentreren kon en vrede met God had, maar ik kom nooit in de juiste stemming, behalve op wijdingsvolle plaatsen of wanneer ik dit of dat doe'. Welnu, hier zijt ge zelf schuldig: het is uw eigenwilligheid en anders niets, al wilt ge dat niet waar hebben. Nooit ontstaat er onvrede in u, behalve uit eigenwilligheid. Wat wij onszelf wijsmaken in dit opzicht: Wij moeten deze dingen ontwijken en die zoeken, deze mensen, deze plaats, deze manier, deze richting, deze bezigheid - nee, niet de omstandigheden of dingen verhinderen u tot het juist niet-zijn te komen, maar gijzelf in de dingen, dát verhindert u: uw houding tov de dingen is verkeerd. Pak dus uzelf aan en leer uzelf te verliezen! Want waarlijk, verliest gij niet eerst uzelf, dan vindt ge overal en altijd alleen maar belemmering en onvrede. Vrede zoeken in uiterlijke dingen - op bepaalde plaatsen, op een of andere manier, bij mensen of werken, in kluizenaarschap, armoe...

Ik heb ernstig en zeer vlijtig onderzocht welke de edelste en hoogste deugd is waardoor de mens zich het innigst aan God gelijk kan maken en het oerbeeld weer zo dicht mogelijk kan naderen, zoals hij was in God, eer God alle creaturen schiep - en wanneer ik alles wat daarover is geschreven grondig naga, vind ik geen hogere deugd dan zuiver, van al het geschapene ontledigd 'niet zijn'. Maak u onafhankelijk van alles wat niet bij u past, wat voor uw wezen een vreemd bestanddeel betekent, u aan het aardse bindt en u zorgen zou kunnen bereiden; en richt uw gemoed te allen tijde op een heilzaam schouwen, waarbij gij God in uw hart bergt als het voorwerp waar uw ogen zich nimmer van afwenden. Richt al uw doen en streven op dit doel, dan bereikt ge de top der volmaaktheid. Meester Eckhart Het 'niet-zijn' betekent allesbehalve wereld-ontvluchting en wereld-ontkenning; het is de wereld-verinnerlijking en de beheersing van het lot van binnenuit. Het is ook geen ni...

Is dat niet de kern, dat alles vluchtig is? Maar het denken staat hier liever niet bij stil dus blijft het liefste vol van zoveel, beelden, ideeën. Wat schijnbaar belangrijk is om voor te leven, om voor te gaan, om te doen. Ja willen we niet het liefste doen, doen, doen, maar Zijn? Is daarom iets als yoga niet heel populair, want dan kun je doen, regels volgen, structuur, systeem. Of andere stromingen met plaatjes, etiketten, waar je aan kunt beantwoorden, aan kunt voldoen. Wat je kunt volgen, wat resultaten zal opleveren. Heerlijk voor t denken, houdt zich hier lekker mee bezig. Maar gewoon Zijn? In het niks? En toch ligt uiteindelijk de vervulling binnenin. Niet in wat je doet, in waar het denken vol van is, maar in wat je Bent. Je hoeft hier dan niets meer voor te doen, je bent Dat. Je bent vervult in Dat. Dan maakt het niet meer uit wat je doet. Al ben je aan het eten, loop je over straat, praat je met iemand, maakt contacten, verbindingen. Het is vervuld, je bent verv...

Er is een vonk in onze ziel die, omdat zij goddelijk is, er altijd was, onveranderlijk is en altijd zal zijn. Met deze Godsvonk in ons één te worden is het doel van alle verinnerlijking. Ik heb eertijds beweerd en beweer het nog dat ik nu al alles bezit wat mij in eeuwigheid beschoren is. Want God met al Zijn heerlijkheid en in de volheid van Zijn Godheid woont binnenin het oerbeeld van mijn ziel. Maar Hij is voor de ziel verborgen. Deze schat uit het Godsrijk is verborgen door de tijd en door de veelheid en de eigen werken van de ziel, kortom: door haar ingeschapen aard. Doch naarmate de ziel zich steeds meer scheidt van deze veelheid, onthult zich voor haar het Rijk Gods. En hier is de ziel God! Hier geniet zij van alle dingen. beschikt erover, gelijk God. Hier ontvangt de ziel niets meer - noch van God, noch van de schepselen. Want zij is zelf wat zij bevat, en neemt alles slechts uit wat haar eigen is. Hier is ziel en godheid één. Hier heeft zij eindelijk ontdekt wat het Rijk Gods ...

    Duister is de nacht. Zoveel dat verwart, benard. Het Licht schiet door je heen, maar het kan niet raken, want je wil niet ontwaken. Verblind door zoveel beelden, verbeeldingen. Zoekend en tastend grijp je jezelf vast, aan alles wat houvast kan bieden, al is het maar even, totdat het leven je weer verrast, en je schijnbare veiligheid weer uit handen moet geven. Je overgeven aan de onzekerheid, bevangen door een eindeloze innerlijke strijd. Geen rust, vechten, zuchten. Vluchten. Het Licht schijnt zo kalm. Is zo stil en warm. Maar het wordt niet gezien, tussendoor een glimp misschien, totdat weer eindeloze schijnlichten oplichten, je oplichten, je eindeloze daden laten verrichten. Helemaal vol, vol van lichten, waardoor het Licht nooit over de Waarheid kan inlichten, steeds weer voor nieuwe prikkels, verleidingen, afleidingen zwichten. Zo laat je jezelf door het leven leven, en zal het Leven je nooit de ware voeding kunnen geven. Je hongert naar meer, ben...