Kagib Weteninhethart

Jezus zeide: Heb uw broeder lief als uw ziel, behoed hem als de appel van uw oog. Het is een hartbrekend woord. Wat is ons nader dan de appel van ons oog? wat is kwetsbaarder en gevoeliger? we zullen ons oog niet blootstellen aan beschadiging en verminking. Moeten we zo onze liefde behoeden voor onze naaste? Nee, we zouden onze naaste behoeden als onze oogappel. Waarvoor kunnen wij hem behoeden? Dat wij hem niet misleiden, niet schaden, niet bedriegen, niet zijn ondergang en verduistering helpen bevorderen. Voor anderen kunnen we hem niet behoeden. Kan ik u behoeden voor dwaling? Ik kan het niet. Kunt u er mij voor behoeden? u kunt het niet. Indien ik het probeer, fluistert mijn lieve broeder mij dan niet toe: 'Kun je me niet een beetje met vree laten? Ik houd er nl zo van met vree gelaten te worden'. Zegt u mij toch, wie is mijn broeder? U? U die dit leest? Of de heer Karchamatsji uit India? Of de Chinees Li Pong? Is de heer Kamenef mijn broeder? En hoe is het met mijn zusters...

Is het leven niet heel vluchtig? Vervliegt alles niet in de tijd? Zoveel waar we ons op korte termijn zo ontzettend druk over maken. Wat blijft er over op langere termijn? Als je dit tot je diepste Essentie kunt laten doordringen, jij bent de Hemel, en jij slaat het spel van de wolken gade. Het spel van verdichting, regen, donderwolken, schapenwolken, noem maar op. Maar jij bent die wolken niet. Die wolken lossen weer op nadat hun spel uitgespeeld is, en jij blijft over. Als je zo weer de wereld, het leven benadert,vanuit het ankerpunt van het de Hemel zijn? Dan doe je nog dat wat het moment vraagt, met volle aandacht, met volle overgave, maar je verliest jezelf niet in de wolken. Je geeft niet teveel aandacht aan die wolken. Bouwt van daaruit niet teveel uit in verbinding met wat je zou zijn in je handelen, in verbinding met die wolken die je maakt. Je doet jouw ding. Je doet wat het moment vraagt. Wat binnen jouw aandachtsgebied ligt, je werk, je gezin, wat dan ook. Maar daar ligt ni...

Zoekt en je zult vinden? Het is een beetje tweeledig. Als je niet gaat zoeken, zul je ook niks vinden. Als het allemaal wel goed is, je wel tevreden bent met het leven, met alle ups en downs. Je vecht jezelf er wel doorheen, en straks is het weer vakantie, weer lekker uitrusten. Ja, dan zal je ook nooit de ultieme Bevrijding vinden, of versmelten met het Licht, maar dan heb je daar ook geen behoefte aan. Dus het gaan zoeken is toch wel belangrijk. Maar uiteindelijk komen pas echt de mogelijkheden, als je moe van dit zoeken bent. Als het allemaal uitzichtloos geworden is, alle wegen doodgelopen zijn. Als je het echt niet meer weet. Alles geprobeerd, en God nog niet gevonden, het ultieme geluk, de vervulling. Als het niet meer vrijblijvend is, een leuke hobby, gezellig een keer per week met elkaar, maar dat het echt pijn doet. Echt intens pijn doet, het bijna een kwestie van overleven geworden is, het antwoord op je zoektocht. Dat je dan rijp bent, dat de tijd dan rijp is voor het antwoo...

Is humor in het leven niet heel belangrijk? Alles een beetje relativeren. Het leven met een lichte glimlach accepteren. Een licht spelen. Een spelen met licht. Pure onbevangenheid. Alles doorstraald met een zachte tederheid. Spontaniteit. Een uitbundige lach die bevrijd. Het leven ondergaan met een open hart. Een spontaan op elkaar reageren. Het leven als een spons absorberen,en dan weer naar buiten uit laten vibreren. Het zijn als een onbevangen kind,dat het wonder in elk moment terug vindt. Door het leven gaan met vederlichte passen. Af en toe misschien zelfs een dansen. Een gewoon ervoor gaan,met alles erop en eraan. De Geest opwekken. Waarlijk opgewekt zijn. Een met de stroom van het leven meegaan. De betovering van het moment ondergaan. Steeds weer een nieuwe creatie laten ontstaan. Een tijdloze belevenis. Een spel dat nooit af is. Het leven als een avontuur beleven. Met lichtheid tegemoet treden. Openstaan voor wat elk moment ons heeft te geven. Ja, dan is lachen gezond. Dan klin...