Kagib Weteninhethart

Een stille, vredige rust daalde op hem neer. Hij keek om zich heen: ook in de kamer hetzelfde vreugdevolle, geduldige wachten, als een ingehouden lenteroep - alle voorwerpen dichtbij het wonder van een onbegrijpelijke omkering. Zijn hart klopte hoorbaar. Het vertrek, de muren en de dingen die hem omgaven, waren slechts uiterlijke, misleidende vormen voor zijn aardse ogen, voelde hij. Zij rezen in de wereld der lichamen op als schimmen uit een onzichtbaar rijk. Iedere minuut kon de poort zich voor hem ontsluiten, waarachter het land der onsterfelijken lag. Hij probeerde zich voor te stellen hoe het zou zijn als zijn innerlijke zintuigen ontwaakt waren. Zal Eva bij mij zijn? Zal ik naar haar toegaan en haar zien en met haar spreken, zoals de schepselen van deze aarde elkaar ontmoeten? Of worden wij kleuren, klanken, zonder vorm, die in elkaar opgaan? En worden wij, evenals hier, omgeven door dingen? Zweven wij als lichtstralen door het oneindige wereldruim? Of verandert het r...

De Beweging wil altijd verder, de Stroom wil altijd verder, zou altijd verder kunnen gaan in steeds weer nieuwe dimensies van beleven en Zijn. Alles voortdurend in verandering Als je met die Stroom meegaat, dan beweeg je mee, dan wordt je gedragen door het Al, door alles. Maar t komt minimaal voor dat we meebewegen. We hebben ons ingekapseld in een heel eigen wereld van beleven en zijn. Bijna altijd een heel beperkte wereld, ingekleurd bepaald, vervormd door het verleden. Dat is het ego. Het ego beweegt altijd tegen. Het ego zal dan ook steeds vroeg of laat opengebroken worden. Dan ligt er weer n nieuwe kans om de Beweging te voelen vanuit het hart die tijdloos is, die van de Eeuwigheid, de Verandering die in een spiraal naar boven gaat. Die Beweging, die Stroom valt te proeven in het nu, dit nu, en elk volgend nu weer. Dat is meestromen in het Eeuwige moment. Wil die Stroom ervaren kunnen worden zul je ook aanwezig moeten zijn, in aandacht in dat nu. Als je meebeweegt...

Nooit heb ik een zogenaamde 'bovenaardse' verschijning gezien. Nooit heb ik ernaar verlangd 'God te schouwen'. Nooit is een engel tot mij gekomen, nooit heb ik de profeet Elia ontmoet. Maar duizendvoudig is mij dit alles vergoed door het levende bijbelwoord: 'Zalig zijn zij die niet zien en toch geloven!' In mij werd het bewaarheid. Ik heb geloofd waar niets te geloven viel. En ik heb geleerd dingen voor mogelijk te houden, die onmogelijk zijn. Soms voel ik: één staat naast mij, gigantisch groot en almachtig. Of ik weet: Hij houdt zijn hand boven deze of gene. Ik zie of hoor Hem niet, maar ik Weet: Hij is er. Mijn hoop is er niet op gevestigd Hem ooit te zien - maar ik hoop op Hemzelf. Gustav Meyrink

U bent er dus vast van overtuigd dat er een leven na de dood is? vroeg Pfeill. Jazeker, daar ben ik van overtuigd. Natuurlijk is het paradijs geen plaats maar een toestand. Het leven op aarde is immers ook niets anders dan een toestand. Het vraagstuk van het paradijs is een tweesnijdend zwaard. Men kan er velen onherstelbaar mee kwetsen als je zegt dat er daarboven alleen maar beelden zijn. Beelden? Hoe bedoelt u dat? Ik zal het u met een voorbeeld verduidelijken. Mijn vrouw - u weet dat ze jaren geleden gestorven is - hield ontzaglijk veel van mij - en ik van haar. Nu is zij aan 'gene zijde' en droomt dat ik bij haar ben. Dat ik niet werkelijk bij haar ben, maar alleen mijn 'beeld', weet zij niet. Als ze het wist, zou het paradijs een hel voor haar zijn. Iedere stervende die overgaat vindt aan gene zijde de beelden van hen naar wie hij verlangt heeft en hij gelooft in hun realiteit. Ook de beelden van de dingen waaraan hij zijn hart verpand heeft. Gustav ...

Ik heb de film van wilders gekeken. En ja daar zit dan zo'n stukje in waarin een klein kindje paar jaar oud, kan net praten word geinterviewd. Geinterviewd over mensen die niet Moslim zijn. Als een automaat zegt ze, dat zijn beesten of zoiets, weet t niet precies meer. Maar dat is helemaal niet dat kindje dat is een programma dat in het kindje gestopt is en wat het kindje napraat. Wat dat betreft alweer boel jaar geleden was r een documentaire beetje met hetzelfde thema. Daarin werden kinderen die 7 jaar waren geinterviewd. ook daar werd zozeer zichtbaar dat t kindje eigenlijk helemaal verdwenen was. Daarin werden de ouders zichtbaar in hoe ze vertelden over bepaalde onderwerpen, de religie, of bepaald politiek geloof, enz. Heel erg triest eigenlijk hoezeer dat oorspronkelijke verloren raakt. En ja uiteindelijk is alles wat dan verder in Wilders documentairevoor afschuwelijks uitgesproken word, ook n programma, alleen een wel heel diep ingrijpend programma wat vake...

toch blijft het voor mij een onoplosbaar raadsel, mengde Sephardi zich weer in het gesprek, wat u de kracht geeft door louter inzicht uw smart meester te worden. Ik kan namelijk eveneens proberen met filosofisch denken te vechten tegen het verdriet om Eva's dood. Toch is het mij te moede of ik nooit meer blij kan zijn. Swammerdam knikte nadenkend. Ja, natuurlijk. Dat komt omdat uw inzichten uit het denken voortkomen en niet uit het 'innerlijke woord'. Zonder het te weten wantrouwen wij heimelijk onze eigen inzichten; daarom zijn ze duister en dood. De inspiratie door het innerlijke woord daarentegen, is een levend geschenk van de waarheid, dat ons onuitsprekelijk blij maakt - steeds weer, telkens als we er maar naar willen luisteren. Gustav Meyrink

Denk je dat 'aan gene zijde' de werkelijkheid is? Het is slechts het land van vergankelijk genot voor blinde spookgestalten, zoals de aarde het land is van vergankelijke smart voor blinde dromers. Wie op aarde niet leert 'zien', leert het aan gene zijde zeker niet. Hij greep de beide kandelaars en verwisselde ze: de linker naar rechts en de rechter naar links, en Hauberisser voelde zijn hart niet meer kloppen, alsof het plotseling uit zijn borst verdwenen was. Zo werkelijk als jij nu jouw hand in mijn zijde kunt leggen, zo werkelijk zul je verenigd zijn met Eva, wanneer je eenmaal het nieuwe geestelijke leven verworven hebt. Dat de mensen zullen geloven dat ze gestorven is, waarom zou jij je dat aantrekken? Je kunt van de slapenden niet verlangen dat zij de ontwaakten kunnen zien. Gustav Meyrink