Kagib Weteninhethart

Hoe vrijer dat je binnenin wordt hoe onvoorspelbaarder Je weet dan echt niet wat elk moment weer oproept, wat wakker wordt van binnenuit, waar de stroom heen gaat. Elk moment is weer fris en nieuw. Tuurlijk t komt voort uit een bepaald bewustzijn, een bepaald beleven en Zijn. Van daaruit ontvouwt zich het leven. Maar hoe meer de kaders verdwenen zijn, hoe je zou moeten leven, wat je zou moeten doen, waar het om zou gaan, wat de wereld wil wat de ander wil, wat je behoort te doen, des te meer het waarlijk een vrije dans wordt. Heeeeeel levendig en blij. Maar er wordt hierin niemand geschaad al kan t prikkelen, raken, eventueel confronteren. De acties die je onderneemt, wat door jou heen tot uitdrukking komt. Dan is het deel van het spel. Je hoeft niets in dit spel. Er zijn geen belangen, geen fixatie, geen beladenheid, geen verwachtingen. Gewoon het spel spelen dat leven heet. Een waarlijk Vrij Spel. Juist omdat je er niet meer tussenin staat. Juist omdat er ruimte...

Het hoogste kosmische doel van ons leven ligt noch aan gene zijde van de poort des doods, noch in de eindeloze verten of aan het einde der tijden, doch - indien wij maar willen - midden in ons tegenwoordige leven. De vereniging met het goddelijke kan en moet nu bereikt worden; de eeuwigheid moet hier in de tijdelijkheid en vergankelijkheid als bestaand worden ervaren en verheven tot fundament van ons leven. De eenwording, de "geboorte Gods in de ziel" moet hier en nu plaatsvinden!  Het Al-Wezen houdt de ganse wereld in zich besloten en is tegelijkertijd toch zo hoog daarboven verheven dat Het nog nimmer door iets geschapens werd beroerd. Vandaar dat er verlegenheid onder de Meesters heerst, hoe dat nu wel in zijn werk mag gaan, dat dit onveranderlijke, niet te vatten Wezen een kan worden met de ziel. Welnu, ik zeg: zijn Godheid bewijst zich daardoor, dat God zich moet verenigen met ieder wezen dat voor Zijn goedheid ontvankelijk is. . Verenigde hij zich niet, dan zou Hij nie...

Deze geboorte Gods in het innerlijkste van de ziel, in haar diepste grond, geschiedt "wanneer de tijden vol zijn". Dat wil zeggen: Waar geen tijd meer bestaat, daar 'zijn de tijden vol'. Zoveel is zeker: alle tijd moet verdwenen zijn, wil deze geboorte aanvangen. Want er is niets dat haar zozeer hindert, als tijdelijkheid en ingeschapenheid. Het lijdt geen twijfel: tijd heeft in wezen noch met de ziel, noch met God iets uitstaande; zou de ziel door de tijd kunnen worden aangeraakt, dan zou zij geen ziel zijn; en zou God door de tijd kunnen worden aangeraakt, dan zou Hij God niet zijn. Zou de tijd iets met de ziel uitstaande hebben,dan zou God niet in haar geboren kunnen worden; daartoe moet veeleer alle tijd met haar wensen en probeersels verdwenen zijn. Met andere woorden: Wanneer in de ziel God geboren moet worden, moet zij los zijn van de tijd en de tijd van haar; zij moet zich opheffen en geheel overgegeven zijn aan de rijkdom Gods, die daarin bestaat dat God de ...

Konden we maar eenvoudig zijn he. Echt eenvoudig zijn, en daarin dan ook echt gelukkig zijn, in wat we zijn, in wat we dan ook maar doen. Dan zouden we het elkaar niet zo moeilijk maken, zou het allemaal niet zo moeilijk zijn. Maar ja, de realiteit is anders. Het komt er eigenlijk op neer, we hebben het eenvoudige zijn, Zijn, verloren. Daarom proberen we bv buitengewoon te zijn, om er zo te mogen zijn? Uitblinken, presteren, kijk s hoe goed ik ben, nu vind je me wel aardig he, nu hou je wel van me.... En daardoor een verkrampt zijn, nooit ontspannen zijn, nooit gewoon zijn, jezelf zijn. Want wie ben je dan? Een niemand, en een niemand zijn is heeeeeeeel confronterend. We hebben onszelf verloren en proberen het terug te vinden buiten onszelf Maar we zullen het daar nooit vinden. Nooit het geluk, nooit vervulling, nooit ware blijvende vreugde, vrede, Liefde. En de maatschappij blijft ons bevestigen dat we het daar moeten vinden, buiten. In een carriere, in een ...

Nu leren sommigen dat de gelukzaligheid van het schouwen van het Al en van God, niet op het herkennen berust, maar op het willen. Zij hebben ongelijk. Want indien zij alleen op het willen zou berusten, dan zou er geen sprake zijn van: slechts dat ene. Maar werken en worden zijn wel één: wanneer de timmerman niet werkt, wordt ook het huis niet. God en ik - wij zijn één in zulk een proces van werken: Hij werkt en ik word. Het vuur verandert zich in dat waarmee het gevoed wordt; zo worden ook wij veranderd in God, opdat wij hem dan zullen kennen zoals Hij is. Ons geheel, heel en heiligzijn bestaat daarin, dat wij God en onszelf  kennen: dat wij weten wat wij waren vóór de tijd , wat wij nú zijn binnen de tijd, en wat wij straks zullen zijn, ná de tijd. Maar het begint hier! Meester Eckhart De sleutelzin hierin is natuurlijk dat niet wij werken, maar dat wij toegang geven aan het Goddelijke zodat het Goddelijke in ons kan werken. Dat is t proces. Dan kan het Goddelijke ons inspirere...

In potentie is alles aanwezig. Is alles mogelijk. Alleen, we kunnen er niet naar grijpen. We kunnen het niet leren. We kunnen er geen oefeningen voor doen. Technieken uitvoeren, methoden. Geen meditatie of yoga voor beoefenen. We kunnen het niet doen, want dan zetten we andere krachten in gang. Wat in potentie mogelijk is potentieel aanwezig is, kan slechts opengaan, zich openbaren, als wij loslaten, over geven. Als wij leeg worden van dat wat wij denken te kunnen, denken te moeten doen, denken te zijn. Als we onszelf waarlijk durven laten verstillen door een algeheel andere Kracht. In overgave aan deze Kracht kan zichtbaar worden wat in potentie aanwezig is. Meer en meer zal dan bevat kunnen worden, wat daarvoor niet te bevatten was. Als er van binnenuit meer en meer ruimte hiervoor geschapen wordt. Dan kan het levende Weten van binnenuit zich kenbaar maken, zich openbaren, Zijn werking tonen. Dan kan een potentieel aangeboord worden wat onuitputtelijk is. Het Leven g...