Kagib Weteninhethart

Het gaat niet om denk-kennis. Denk-kennis, de mind, intellectualiteit, daar voelt het ego zich sterk in. Achter die kennis kun je je verschuilen, ermee pochen, jezelf beter voelen. Je denkt het te weten, en je weet niet dat er meer is dan dat weten. Op dit weten zijn veruit de meeste mensen gegrondvest, daar leven ze uit. Dat is het ego. Daar gaat het ego mee aan de haal. Maar het ware Weten, dat is iets levends. Dat is je ademen. Ok laat ik het persoonlijk maken, dat is mijn ademen. Ik weet echt niet wat ik vantevoren zeg of hier intik. Dat roept het moment op, wat in de lucht hangt, de resonantie. Dat bepaal ik niet. Ik adem als het ware mijn Bewustzijn uit. Zichtbaar wordt wat mijn Bewustzijn is. En dat is niet mijn Bewustzijn, dat is Het Bewustzijn. Alleen gaat het door mijn persoonlijkheid heen waardoor het een bepaalde uitdrukking krijgt. Het is een bepaalde afstemming met Leven, bepaalde resonantie van beleven. Omvat heel veel, wat maar opgeroepen kan worden. ...

Lief eikeltje, wat lig je daar onder de grond begraven. Gevangen in de duisternis. Gevangen in je harde karkas. Laat vallen je levengevende vocht, zuster wolk. Moeder aarde, ontvang dit zilte nat met dankbaarheid. Laat jezelf hiermee doordrenken, zodat je vrucht kan dragen. Ja eikeltje, dat doet goed. Kom op, breek uit je harde omhulsel. Bevrijd jezelf, ga de strijd aan. Laat je worteltjes zoeken naar het ware voedsel. Ja, het is nog duister om je heen eikeltje, maar heb vertrouwen. Er staat je nog heel wat te wachten. Groei, groei, heb geduld. Het is allemaal niet voor niets. Probeer boven deze duisternis uit te groeien. Laat jezelf er niet door verblinden. Jaaaaaa je hebt het bereikt. Is het niet overweldigend; de overspoeling van licht en leven, de tedere zonnestralen die je eerste blaadjes strelen, de vreugdevolle begroeting van al dat leven om je heen. Nieuwe geluiden, nieuwe geuren. Kleuren die je nog nooit gezien hebt. Een niet te bevatten schoonheid. ...

Stop met de leef/zienswijze waarin u zichzelf verstrikt heeft, en welke u als u niet oppast verstikt. Geef de mensen de mogelijkheid Mij te vinden. De Bron van Liefde, levende wijsheid, het Weten. De Bron van ware Inspiratie, Scheppingskracht. De Bron van Eenheid met alle leven, waar de angst is opgelost. Het Goddelijke Kind in uzelf. Stimuleer dit door alle mediaorganen. Ik zal u hiervoor aanwijzingen geven. Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld. Het is nooit de bedoeling geweest om hier een koninkrijk te bouwen. Deze aarde is slechts een leerschool. Het leven gaat om op te wekken dat wat niet van deze wereld is. Dit leeft in het hart en is in eenheid met Mij. Het geluk zal nooit buiten jezelf gevonden kunnen worden. Dat wat buiten is kan weggenomen worden, en daardoor zal er altijd afhankelijkheid zijn. Dat wat in het binnenste is, is van niets afhankelijk en omvat, bevat, uiteindelijk alles. Er zijn mensen die van hieruit leven. Ik zal jullie tonen wie zij zijn. ...

Vanuit de duisternis weerklinkt de stem van de Mens weer. Dit is de duisternis die jullie gemaakt hebben. Het Licht had geen mogelijkheid om te schijnen, of het werd zo snel mogelijk gedoofd, of het was er, maar werd niet gezien, of men wilde het niet zien. Dit was jullie realiteit. Maar het had ook anders gekund. Het kan nog steeds anders. Ik geef jullie nog een laatste kans. Maak je keuze. Kies voor de hel die jullie nu veroorzaken, of maak wakker het Koninkrijk dat in jullie binnenste is. Dit Koninkrijk is niet van deze aarde. Dit Koninkrijk is in het hart. In dit Koninkrijk leef Ik. Er valt een stilte. Dan beginnen er vogeltjes te fluiten. Het zachte ruisen van de wind is hoorbaar. Het projectiescherm flitst weer aan. Beelden van de zonsopgang. Knoppen van bloemen, zich openend voor het prille licht. In deze oase van rust weerklinkt de Stem weer, nu vriendelijk en warm, maar zeer indringend: Laat een ommekeer in uzelf plaatsvinden. Het leven is een puz...

PROLOOG Toekomst. Dat wat op je toekomt. Droombeelden, waanbeelden, denkbeelden. Waan wordt werkelijkheid, werkelijkheid blijkt fantasie. Een realiteit heeft ons bijna tot de afgrond geleid. Deze realiteit is een illusie. De realiteit is niet in de wereld. De realiteit hebben we opgesloten. Ja, wat komt er op ons toe. Moeder Aarde die een beetje genoeg begint te krijgen van die wezentjes op haar huid die denken dat ze het zijn, maar totaal niet weten wat het Zijn is. Nu zijn we door Haar wakkergeschud uit onze sluimering. Om te ont-dekken wie we zijn, waarom we hier zijn, de zin van het leven. De angst heeft ons gegrepen. Daarom zijn we allemaal hard bezig om Haar weer te proberen genezen. Maar helaas gaan we daarbij voorbij aan de wortels die in onszelf liggen. De radicale keuzes worden niet gemaakt. Er wordt wat in de marge gerommeld, maar als het straks heel hard gaat rommelen, dan zal men niet kunnen begrijpen waar we dit aan te danken hebben. Of toch wel?...