Kagib Weteninhethart

Jij bent altijd van waarde. In ieder die je ontmoet. In alles wat je doet, wat je zegt. Altijd ben jij van waarde. Altijd ben jij waardevol, want jij bent voor de ander een spiegel. Jij ontmoet de ander, en de ander jou. En de ander ziet zichzelf in jou en jij jezelf in de ander. Je speelt jouw rol. En in die rol ben je altijd van betekenis. Je bent altijd een teken in het leven. En al ben je getekend door dit leven, het teken blijft. Elke relatie met de ander is van betekenis. Elke verbinding, elk kontakt. Het is aan jou welke betekenis je eraan geeft, wat het je doet, wat je ermee doet. Of je jezelf er tegen verzet, of durft te zien het teken dat de ander jou geeft. Dus ja, je bent altijd waardevol, al vindt je jezelf waardeloos. Voel je jezelf minderwaardig, klein en onzeker. Kwetsbaar. Is je waarde onderuit gehaald, vermorzeld door het leven, door wat op je pad gekomen is. Door wat mensen je aangedaan hebben. De ouders, de maatschappij. Waardoor je versplinterd be...

Actie wekt reactie op. Al bedoel je t nog zo goed. Als er oordeel, verzet in zit word dit opgepikt, wordt van daaruit gereageerd. Eigenlijk geeft dat de duisternis kracht. Dan kan t reageren, zich verzetten, aanvallen. Dan wordt t n spel van macht, aanval en verdediging en zit je helemaal verstrikt in de dualiteit. Maar als er waarlijk begrip gegroeid is van binnenuit, werkelijk Liefde, dan omvat dit ook de duisternis met begrip, en ook dit wordt gevoeld. De ander voelt dat hij/zij zichzelf mag zijn. En als je dan deelt, deel je ook echt vanuit respect en gelijkwaardigheid voor die ander en de ander voelt zich niet aangevallen. Alles is energie. Het is het idee van de splinter en de balk. Als jij niet de balk uit je eigen oog gehaald hebt hoe kan je dan de splinter uit het oog van de ander halen? Dus uiteindelijk gaat t erom dat jij, in interactie, jezelf vrijmaakt van die balk. Je vrijmaakt van jouw innerlijke duisternis, jouw beelden, jouw angsten, jouw vooroorde...

Wie de eenwording met de inwonende God bereikt heeft, die ontwaart - temidden van de gelukzaligheid van deze vereniging - een nieuw, nog geweldiger doel: de terugkeer in de Al-onmiddelijkheid. De geboorte Gods in de ziel is nog niet het hoogste en laatste. De ziel kan nog gelukzaliger worden, wanneer zij de zuivere Godheid volgt, waarvan God slechts een openbaring is. Zij wordt eerst volkomen gelukzalig wanneer zij zich in de eenzaamheid en verlorenheid van de Godheid stort, waarin werk noch beeld bestaat, en in haar ijver bij het zich erin storten zich dermate verliest dat zij als ik teniet gaat en zich van alle dingen zo weinig aantrekt als toen zij niet bestond. Daarmee is zij nu dood, want wat dood is dat gaat in het graf teloor. Zo gaat ook de ziel teloor, die in de woestijn van de Godheid begraven is. Meester Eckhart Sja, wat kan ik daar nou van zeggen, gaat wel ver he hihihi En toch, zonder te zeggen dat ik een geworden ben met die Godheid die hij hier beschrijft, want dan...

Zo volstrekt wordt het gezicht naar deze geboorte toegekeerd, dat wat gij ook hoort of ziet, het wordt u alles louter tot God. In alle dingen hebt ge nu alleen Hem voor ogen. Zoals wanneer een mens te lang in de zon kijkt: richt hij zijn blik daarna op iets anders, dan ziet hij toch alleen nog maar het zonlicht. Wanneer het u daar nog aan ontbreekt dat gij niet bij alles God voor ogen hebt, dan staat gij nog voor de geboorte. Alles wat de mens nu doet, wordt de zichtbare uitdrukking van zijn kosmische bewustheid en eenheid met het Al. Al zijn werken wordt door zijn één-zijn met God geadeld en tot zegen,zelfs tot in het kleinste detail. God zoekt niet Zijn eigen voordeel: in al Zijn werken is hij ledig en vrij en Hij verricht ze met een Liefde zonder enig voorbehoud. Aldus doet ook de mens die een met God geworden is. Ook hij staat ledig en vrij in al zijn werken en hij werkt uit liefde, zonder een 'waarom', zonder daarbij zijn eigen voordeel te zoeken, alleen ter wille van God....

Dat is het unieke van deze tijd, vooral de tijd sinds de jaren 50 De nieuwe fase die in de jaren 50/60 ingegaan is. Echt gaan leven, met alles erop en eraan. Niet volgens uiterlijke gebruiken/rituelen/groepsnormen/religieuze waarden en normen. Maar zelf die grootse ont-dekkingstocht van t leven aangaan met alles erop en eraan. Alles beleven door je heen laten gaan. Wat er ook is, en het zo vrij kunnen maken. Niets is slecht, alles is mogelijkheid en kans als je verantwoordelijkheid neemt voor dat leven. Als je ziet dat t leven je een spiegel aanbiedt waar je in kunt kijken. Kunt kijken naar alles wat die spiegel in je wakker maakt, en hierdoor inzicht en begrip kunt krijgen. De enig zekere Binding, Verbinding is de Christus in jezelf, Tao, de Bron, de Essentie en alles wat hier verbinding mee heeft. Die kan je leiden/inspireren van binnenuit. Heeft geen oordeel over jou, over niemand. Ziet helder wat is, wie jij bent wat je nodig hebt. Het brengt je wat nodig is om ...

Het zoonschap openbaart zich als een bron van onmetelijke wijsheid. Immers, de 'Zoon', Christus in ons, is toch zelf het Weten, waarin de 'Vader' zichzelf herkent met al zijn goddelijke heerlijkheid. En Woord, evenals Wijsheid met alles wat daarin besloten ligt, het is alles hetzelfde eenvoudigweg Ene. Wanneer deze wijsheid zich met de ziel verenigt, zijn twijfel en dwaling en alle duisternis van het niet-kennen in één klap teniet gedaan. Zij is veranderd in een loutere waarheid, die God zelve is. Dan wordt God dor God herkend in de ziel. Zo herkent zij met wijsheid zichzelf en alle dingen. En evenzo de wijsheid zelve, in haar eigen licht. En krachtens diezelfde wijsheid de 'Vader' in Zijn heerlijkheid. Dan spreekt de stem van de 'Vader' uit de hemel tot de 'Zoon': "Gij zijt mijn geliefde Zoon, in Wien ik Mij beschermd en thuis weet - in U heb ik Mij herkend. Meester Eckhart Dat is natuurlijk weer ideaal, hop in een klap alle twijfel en ...

Verwarrende beelden. Nieuwe werelden die zich openen en sluiten. Opgeslokt door je medemens. In de huid kruipen van, maar er niet meer uit kunnen stappen. Totaal inleven maar daardoor je eigen leven niet meer kunnen leven. Ingekapseld door verlangens, verwachtingen, angsten, verdriet. Overal licht willen brengen, maar zelf verduisterd worden door de duisternis van anderen. Van binnen speelt zich een heel ander leven af, dan aan de buitenkant zichtbaar is.. Gedachten die om en om tollen, verstrikken. Ze zuigen je mee van licht naar duisternis, van duisternis naar licht. Van leven naar dood, van dood naar leven. Ze nemen je gevangen in een wurgende houdgreep, in een draaikolk die je naar beneden sleurt. Een stralende lach, een bemoedigend woord.... voor de ander. Een luisterend oor, een wijze raad...... voor de ander. Een stroom van liefde vloeiend........ naar de ander. Niets voor je zelf, alles......... voor de ander. Maar wat als de ander er niet meer is? Wat als er g...