Kagib Weteninhethart

Uiteindelijk ben je leeg. Je wordt leger en leger door begrip door inzicht, door innerlijke bevrijding. Maar juist daardoor wordt je een vat van zoveel. Juist daardoor kun je meer en meer bevatten. Zoveel mogelijkheden tot uitdrukking komend in de meest subtiele lagen. Wat maar nodig is. Als je het werkelijk bevrijdt hebt van emoties, belangen, verlangen, beelden etc. Hiervan leeg geworden bent. Als het geen beladenheid meer heeft, geen enkele verbinding meer heeft met het ego, met het ikje. Dan kan het gebruikt worden. Dan wordt het opgeroepen als het moment het vraagt zonder dat je hierover nadenkt. Eigenlijk zonder enige gedachte. Geheel natuurlijk. Even wordt er iets meer ervaarbaar, Liefde, compassie, ontroering, betrokkenheid op wat voor vlak dan ook. Anders is er eigenlijk leegte, maar heel licht, een heel heldere leegte. Gewoon Zijn, in alle eenvoud. Je bent niet voortdurend in extase. Er is hier ook geen enkele behoefte toe, of gelukzaligheid. Dit heeft geen enkele toegevoegde

Het gaat om ontvouwing. Maar hoever willen we ontvouwen, hoeveel lagen, hoeveel dimensies, hoeveel poorten willen we openhouden? Willen we vasthouden aan wat we zijn, het daarbij laten, of...... Het leven zou zo'n geweldige reis en ont-dekkingstocht kunnen zijn als het onze diepste intentie zou zijn om dat ontvouwings, dat uitvouwingsproces plaats te laten vinden. Steeds weer nieuwe werelden van beleven en zijn die zich dan kunnen openbaren, en nu al verborgen aanwezig zijn. We hoeven ze alleen maar te her-ontdekken, te bevrijden, door de uitdaging aan te gaan van het tot begrip komen. Het vrijmaken van alles waarmee het bedekt is geraakt. Daar ligt het verschil tussen het onbevangen kind dat niet beter weet, en bewustzijn, het Bewust Zijn. Een kind kan zeker vrij zijn, spelen met leven, met alles, alles een, maar heeft daarin nog geen voeling met gevolgen. Het speelt, het is, maar het weet eigenlijk niet dat het speelt, dat het is, het weet niet beter. Wij kunnen weer tot die onbe