Kagib Weteninhethart

Jezus zeide: De hemel zal voorbijgaan en die welke boven hem is, zal voorbij gaan. En de doden leven niet en de levenden zullen niet sterven. Ten dage dat gij het dode at, maakte ge het levend; wanneer ge komt tot het licht, wat zult ge doen? Ten dage dat ge een waart, werd ge twee. Maar wanneer ge twee wordt, wat zult gij doen? Eens zal de hemel voorbijgaan. En de hemel boven de hemel. Er zijn zovele hemelen. Als een mens sterft gaat een wereld onder. Zoals de kust verdwijnt aan de einder wanneer het grote schip de oceaan opstoomt. De buitenste wereld gaat onder. De onzichtbaar-buitenste wereld die wel eens de binnenste genoemd wordt, gaat ook onder. Niet ineens, maar geleidelijk. En de kringen die de mens doordalen en doorstijgen moet. Ze gaan alle voorbij. In welke kring zal hij blijven hangen? Waar zal zijn geestelijk soortgelijk gewicht in overeenstemming met de sfeer, hem binden? Welke wereld zal hem opnemen? Wat is de kwaliteit van zijn impulsen? In welk licht kan hij verwijlen?

Wat is nu werkelijk belangrijk? We zijn natuurlijk heel veel belangrijk gaan vinden, waar we belang aan hechten, wat belangwekkend is. Maar is dit allemaal zo belangrijk. Als je diep in jezelf kijkt? Worden we niet vaak door wat we zo belangrijk zijn gaan vinden geleefd? Leven we daardoor eigenlijk nog wel? Ons werk, al onze hobby's, alles waarmee we ons leven volplannen, waar we ons leven op bouwen. Alles waarmee we ons leven overeind houden, de spullen die we kopen, waar we aan gehecht zijn. Zoveel om naar toe te leven, maar weer ja, echt leven? Is er dan nog wel echt leven? En toch kunnen we elke dag weer momenten maken, kiezen, ruimte scheppen, om echt bij jezelf te zijn. Om echt te proeven van het leven. Het door je heen te laten gaan, hoe het tot je spreekt, wat het raakt. Zoveel mogelijkheden om te genieten. Zelfs als we een volle baan hebben of andere verplichtingen kun je toch zo leven dat je niet de Verbinding verliest met Jezelf, met je Essentie. Dat is een keuze. Om bij

Het geloof dat niet door twijfel aangeraakt kan worden. Goh, betekent dit helemaal gesloten zijn, een gesloten hermetisch afgesloten bolwerk? Dat er niets meer binnen kan komen eigenlijk. Dit is mijn geloof en jullie moeten dat maar respecteren en ik wil jullie wel heel graag tot mijn geloof bekeren. de Jehova's getuigen of de EO. Soms of vaker is er sprake van dwang, volgen van de regels van de geboden, zo niet dan........ Och ja dit is denk ik wel duidelijk. Denk toch dat hier iets anders bedoelt wordt. Juist helemaal open en stromend zijn. En toch dat het zozeer levend geworden is, een innerlijke Waarheid geworteld in je wezen, in wie je bent. Keer op keer beproefd en getest door de dagelijkse realiteit, dat het toch onaantastbaar is geworden. Dat alle twijfel hierin is opgelost. Geen verkramping, geen weerstand. Verzet om t maar vol te houden, met aanval en verdediging, maar heel natuurlijk. Dat het gewoon zo is en dat verder ieder in zijn/haar waarde gelaten wordt. Je bent Dat

Dit verborgen vuur zal de wereld nooit verlaten. Het kan wel zijn dat de aarde ondergaat aan uitdroging of bevriezing of dat de mensen niet zullen ophouden elkander te belagen, waardoor de strijd van Kain en Abel nooit verzoend zou zijn. Maar het reddend vuur, de verterende, de reinigende en de verlossende liefde zal bij de mensen blijven tot aan de jongste dag. Ook wil het niet zeggen, dat indien we die innerlijke omzetting leren kennen, die zich heel geleidelijk voltrekt, wij niet in alle opzichten het mensenlot te dragen zouden hebben of dat wij niet aan aardse nood en zorgen zouden uitgeleverd zijn. Niettemin voltrekt zich het innerlijk aangrijpende leven, alsof het zich ogenschijnlijk niet om onze noden bekommert. Maar de dwang der noden zal eindelijk verbroken worden door het licht dat door gaat breken zoals het ook de voorstellingen teniet doet, die we aanvankelijk als hulpmateriaal ons eigen maakten. Want in het licht van het geestelijk leven is niets dwingends en daardoor komt