Kagib Weteninhethart

Een meisje van zo'n vier of vijf jaar oud zat aan de kant van de vuile straat met naast zich een ander meisje, twee jaar oud of jonger, waarschijnlijk haar zusje. Ze waren allebei klein, ze droegen vuile kleren en hadden ongekamde haren, maar ze waren één en al glimlach en tederheid. Het oudste meisje probeerde de kleine op haar schoot te laten zitten, maar die zat liever met gekruiste beentjes op de harde vuile weg, waar auto's, bussen en vrachtwagens voorbij suisden. De mensen vonden het iets gewoons, iets dat dagelijks gebeurde. Het waren aardig uitziende kinderen, nog niet te veel verbrand door de zon. Ze waren niet al te mager, hun haar was niet gekamd, maar ze waren gelukkig en ze glimlachten, vooral de oudste. Ze hadden heldere ogen en straalden een onbedorven, prille schoonheid uit. Het oudste meisje hield het andere bij de hand en vertelde haar iets. Ze waren zich totaal niet bewust van het verkeer, van de mensen en van de ellende van het leven. Het oudste meisje stre...

Afscheiding of vereniging....... Is t niet zo dat we op alle mogelijke manieren ons van elkaar afgescheiden hebben, eilandjes zijn geworden? Omdat we de onbevangenheid en het vertrouwen van het kind verloren zijn? Ontstaan door vele omstandigheden in het leven. Maar de meeste mensen weten t niet meer wat de ware betekenis van verbinding is. Het weerloos jezelf geven zonder terughouding. Je totaal open stellen voor de ander voor het leven. De meeste mensen weten niet dat we zozeer verbonden met elkaar zouden kunnen zijn, dat we uiteindelijk een Wezen zijn. Overal waar deze ware verbondenheid zonder voorbehoud vrijkomt daar komt de Liefde vrij. Waar geen angst is, is de Liefde. Maar hoeveel jasjes heeft de angst wel niet............. En daarom leven we eigenlijk niet omdat we niet durven open te zijn, niet durven kwetsbaar te zijn, niet durven geraakt te worden, echt geraakt te worden door het leven, door de ander. Waardoor er ook nooit echt verandering zal zijn. Overal wa...

Het was een arme jongen in een vuil, gescheurd hemd, dat te lang voor hem was. Hij stak rennend de weg over en lette goed op het verkeer. Hij was heel mager, heel donker van huid en had regelmatige, gave gelaatstrekken. Aan de andere kant van de weg gekomen bleef hij even staan en liep toen doelloos voor ons uit. Hij was zo'n zeven of acht jaar oud, zijn ogen glansden en er was niet veel nodig om hem te laten lachen. Hij liep op blote voeten had een groot hoofd en straalde een intense droefheid uit. Zelf zou hij niet weten wat droefheid was. Alles wat hij wilde was een goede maaltijd, een lange ongestoorde slaap en schone kleren. Er was niemand die tegen hem praatte, de andere jongens op straat moesten ruzie met hem hebben of ze lieten hem aan zijn lot over. Hij was eenzaam, maar wat dat betekende zou hij ook niet weten. Zijn vader en moeder moesten ergens hard aan het werk zijn, waarschijnlijk hielpen ze bij de bouw van die eindeloze flatwoningen, waar ze zelf nooit in zouden won...

Dit diep in jezelf realiseren, de meeste mensen, en waarschijnlijk jij ook nog in bepaalde stukken, reageren niet vanuit dat wat ze in Essentie zijn, maar vanuit dat wat opgelegd is, aangeleerd is, erbovenop gekomen is. Eindeloze programma's hoe t moet hoe t behoort te gebeuren, wat belangrijk is, waar t om gaat, bovenop de Essentie gekomen die we werkelijk Zijn. En uiteindelijk weer levend vanuit die Essentie die Liefde is, zal alles weer zo eenvoudig zijn. In dit nu is die Liefde aanwezig, straalt uiteindelijk door alles heen, omvat ons met Liefde. Maar bijna niemand kan het ervaren omdat we veel te vol met al die programmas zitten. Het leven gaat er dus om weer vrij te komen van al die programma's alles wat bovenop de Kern gekomen is. Dit diep tot je laten spreken, het ware Ik, jouw Essentie, heeft jou lief, altijd lief. Ongeacht wat je doet, wat je denkt te zijn of te moeten doen. En in Essentie ben jij t die jezelf die jouw ikje jouw ego lief heeft en alle ikjes en...

De zon stond nu achter de bomen en op de stoffige, vuile weg was het druk. Overal zag je arme, slecht geklede, hongerig kijkende, afgematte mensen, die eindeloos met elkaar praatten. En dan was daar de zee, rusteloos, het water schitterde in het licht van de ondergaande zon. Overal was beweging, iedere kleur danste en de rotsen waren heel diep zwart. Actief bezig zijn is niet uit het leven los te maken. Het idee is iets anders dan het feit en leven op basis van een idee wil zeggen dat je niet tot daden komt, wat dan weer voort komt uit denken dat in conflict verkeert en in actie komen op basis van een idee kan enkel tot tegenstrijdigheid leiden en de spanning die dat oplevert betekent dat je niet tot daden komt, al kunnen er boeken en schilderijen, goden en visioenen uit voortkomen. Leven is actief bezig zijn. Je leeft niet vanuit de herinnering. De sintels van de herinnering zijn iets anders dan het vuur van het leven. Ideeën worden op basis van die sintels gevormd. Leven en ster...