Kagib Weteninhethart

Opstand kan natuurlijk goed zijn. Een fase. Toch ook een soort van wakker worden, van jeetje wat n wereld. Maar ja, als t daarbij blijft zal er nooit echt verandering komen. Alleen veranderingen binnen de gevangenis. De gevangenis van de dualiteit, van de afhankelijkheid van de eeuwige strijd. Geen rust vinden, steeds in gevecht met de buitenwereld. Vaak ook vol oordeel, weerstand. Geen ontvankelijkheid, geen werkelijk begrip. Dus de weg mag verder gaan. Dat nog n keer de ogen open gaan, en nu werkelijk. Dat de verandering begint binnenin en dan meer en meer uit zal mogen stralen naar buiten. Werkelijk inzicht en begrip krijgen voor het spel dat we hier met elkaar spelen, van waaruit het spel ontstaat. Intens onderzoek van jezelf, vol aandacht, zonder oordeel of invulling. Gewoon zien wat er allemaal getriggerd wordt door het leven buiten jou. Wat daar wakker wordt en wat dit jou wil zeggen. Werkelijk een ont-dekkingstocht gaan, een bevrijdingsweg. Jezelf vrij maken van i...

Hij keek uit het raam over de groene, golvende heuvels en donkere bossen in de ochtendzon. Het was een aangename, mooie ochtend, er waren schitterende wolken achter de bossen, wit met golvende vormen. Geen wonder dat de ouden beweerden dat de goden hun verblijfplaats tussen de wolken en de bergen hadden. Overal om hem (Krishnamurti) waren deze enorme wolken tegen een verblindend blauwe hemel. Hij had geen enkele gedachte en keek alleen maar naar de schoonheid van de wereld. Hij moest een tijdje voor het raam hebben gestaan en er gebeurde iets, onverwacht, onuitgenodigd. Je kunt zulke dingen niet bewust of onbewust uitnodigen. Alles leek te verdwijnen en plaats te maken voor alleen dit, het onnoembare. Je zult het in geen enkele tempel, moskee, kerk, op een gedrukte bladzijde aantreffen. Je zult het nergens vinden en alles wat je vindt, is niet dat. Als je ooit alleen wandelt, hoog in de bergen tussen de dennen en de rotsen, alles in de vallei ver beneden je achterlatend, als er ge...

In het begin was er stilte, en het is er in de tussentijd, en het zal er aan het eind zijn, want in het diepste centrum van deze hele scheppingsdrang, van deze enorme scheppende kracht van het bestaan, in het diepste centrum is er stilte. Osho Zo, dat was voorlopig de laatste van Osho. Ja, het begon met Stilte en het eindigt in Stilte. En de Stilte draagt het Al. Draagt alles. De Stilte is verbroken, gebroken. Het heeft zich uitgesproken. En zo ontstond de dualiteit. De Eeuwige strijd. Maar onder dit alles blijft de Stilte. De Stilte die alles draagt. Die alles uiteindelijk weer zal kunnen verStillen. In een open zijn voor die Stilte die spreekt zonder woorden. De Stilte die Weet. lieve warme groet Kagib

Een nieuwe wereld, een nieuw leven, het is echt zo. Maar t verstand kan t niet bevatten. Slechts t bewustzijn kan meer en meer omvatten, bevatten, ruimer en ruimer meer en meer omvattender worden. Als wij die ruimte eraan geven. Dood/leven, het wordt alles een in dit beleven. Het vervult alles, is de vervulling van je grootste, diepste mooiste dromen. Vult je totaal, waardoor eigenlijk alle verdere verlangens wegvallen. Het heeft hierin zijn vervulling gevonden. Het Licht schijnt in de duisternis. Dit Licht kan geven inzicht in alle vragen. Het zal ware verlichting brengen, alles licht, tot licht maken. Een lichtvoetig leven, gedragen door dit Licht. In ontvankelijkheid, in het willen ontvangen, in het ontvankelijk zijn, kan t meer en meer Licht brengen in jouw bestaan. In ieders bestaan, wie maar wil. Alle duisternis verdwijnt, zal verdwijnen. Dit is t enige verlangen dat blijft, om hiermee Verbinding te houden, hier ontvankelijk voor te blijven. De Stille Stem te blijven horen/...

Uit één zaadje kunnen miljoenen zaadjes voortkomen. Zie je de overvloedigheid en rijkdom van het bestaan? Eén zaadje kan de hele aarde in bloei zetten, het hele universum verjongen - wat heet de hele aarde! Maar één zaadje... Hoeveel vermogen een enkel zaadje in zich draagt! Maar je kunt het opbergen in je kluis, op je bankrekening en een leven leiden dat helemaal geen leven is. Osho Wat wil hij hiermee nou zeggen, vraag je je misschien af. Hihihi vroeg ik me ook af hoor. Maar wat ik eruithaal is, dat hij hier zichtbaar wil maken, wat in potentie in ons verborgen is. Een potentie die zich eindeloos kan ontvouwen als we hier ruimte aan geven, in eindeloze stadia van ont-wikkeling. Meer en meer hierin Godgelijk worden in alle aspecten daarvan. Dit proces houdt nooit op. Alleen we hebben nog amper t zaad vrijgemaakt, of helemaal niet. De mens op aarde is nog minimaal aan die bloei begonnen. We zijn scheefgegroeid. We ontkennen dit ware Zaad en bouwen daar ons leven op. ...

Als kind zat hij vaak onder een grote boom bij een vijver waarin lotusbloemen groeiden; ze waren paars en geurden sterk. Vanuit de schaduw van die omvangrijke boom keek hij gewoonlijk naar die kleine dunne slangetjes en de kameleons, de kikkers en de waterslangen. Het was een aangename plek onder de boom, bij de rivier en de vijver. Alles leek zo ruimtelijk en de boom schiep hierin zijn eigen ruimte. Alles heeft ruimte nodig. Al die vogels op telegraafpalen, die op een stille avond zo keurig op een rij zitten, geven de ruimte van de hemel vorm. De ruimte die het denken schept, is meetbaar en daardoor begrensd; culturen en religies zijn haar scheppingen. De geest is boordevol gedachten en wordt door het denken gevormd; haar bewustzijn is de structuur van denken en hierin bestaat weinig ruimte. Deze ruimte is de beweging van de tijd, van hier naar daar, van het centrum naar de periferie van bewustzijn, bekrompen of ruim. De ruimte die het centrum zelf schept, is haar eigen gevange...