Kagib Weteninhethart

Eigenlijk is uiteindelijk alles schoonheid. Maar door de vele beelden van waaruit we de wereld inkijken, die vastgezet zijn, zo is t en niet anders, valt de sprankeling weg. Sijpelt het leven weg uit dat wat je ziet. Je ziet alles vanuit die beelden, reageert van daaruit. Vanuit dat wat al vaststaat, waar je al een beeld van gevormd hebt. Hoe doffer en ongevoeliger je in je binnenste bent hoe meer dit het geval is. Van daaruit komen de associaties. Het ene beeld is mooi, een ander beeld is lelijk. Het ene beeld stoot af een ander beeld trekt aan, etc. etc. Maar dat wat is, zie je dan niet. Je ziet beelden. Beelden gevormd uit het verleden, vaak met labels, woordjes eraan, om het helemaal vast te zetten. Van daaruit wordt je steeds heen en weer gegooid door al die beelden. Het ene maakt je blij, van een ander baal je, weer een ander beeld verveeld je, volgend beeld oh daar weet je alles van. Nooit gewoon Zijn. Nooit gewoon genieten van dat wat is. En er is, er is zoveel. Als je van die ...

Als je nou nergens bang voor was... Dan was je Vrij, Vrij om te doen, te zeggen, wat je wilde. Ook niet bang voor de reactie, je doet en je laat weer los. Als er geen angst meer is, is er Liefde, dus je zou altijd het juiste doen in het moment, het juiste zeggen. Je zou in harmonie zijn met Alles met het Al, in harmonie met de Kosmos. Want de Kosmos draait om Liefde, wordt door de Liefde gedragen. Als er geen angst meer was, zouden we weer terug zijn in het paradijs. De Liefde is er nu, het paradijs, op dit moment, in onszelf. Open de poort en we kunnen het paradijs binnen stappen. Maar ja onze emoties kunnen dit paradijs niet binnen, dus die zullen moeten/mogen verdwijnen. Alles is trilling/energie en het paradijs, de Liefde is een trilling die hoger is dan de emoties. Dus die Liefde kan niet ervaren worden als we midden in die emoties zitten totdat we ons hart openen voor deze Liefde en midden in de emotie in ontvankelijkheid de oplossing kan komen, de emoties kunnen oplossen. Hoe me...