Kagib Weteninhethart

Alleen maar wéten dat dit de waarheid is, heeft niet veel nut; pas het levende bezit ervan bezielt ons. Werkelijk en werkzaam is voor ons alleen dát, wat wij zélf ervaren. En juist dáárheen, wijst Eckehart ons de weg dat wij onszelf bewust worden, en God, de geest des levens, in ons ervaren en bewust één met Hem worden. Niemand ook Eckehart niet, kan zijn innerlijke zekerheid op anderen overdragen en hen doen schouwen wat hij gewaar werd. Hij kan alleen maar de weg naar eenzelfde schouwen tonen en in beeldende taal duiden van welke aard de resultaten van dit schouwen der waarheid zijn. Maar de resultaten zelf kan hij niet overbrengen; die moet iedereen zelf veroveren. Men kan ook niemand dwingen deze weg te gaan; haar bewandelen doen alleen zij, die zich reeds drager van het Eeuwige voelen en in wie de drang aanwezig is, het Eeuwige in zich te openbaren. De weg wordt dus voor ons alleen waardevol, voor zover wij haar bewandelen. Eckehart erkent de mens als burger van twe...

Wat je ziet, wat je zegt, ben je zelf zegt een kind, en dit zegt zoveel. Het werkt twee kanten op. De ene kant, je her-kent iets aan wijsheid in een boek, in wat iemand zegt. Of de natuur, het leven, maakt plotseling iets in je wakker. Een blad dat valt, de eeuwige stroming van de zee, donder en bliksem, een stralende glimlach van een kind. Het raakt iets, het brengt iets teweeg. Als dit zo is, dan is het hoe dan ook in je, al hoeft het echt nog niet in je bewustzijn in je wezen verwezenlijkt te zijn. Maar in potentie is het mogelijk. Want het kan raken, er licht iets op, het licht in. Er wordt verbinding gemaakt met het Eeuwige Licht. Het leven zou zoveel eenvoudiger zijn als iemand bij wie deze her-kenning niet plaatsvindt, geen raakpunt vindt, het hierbij zou laten en de ander zou respecteren waar dit wel plaats vindt. In zichzelf zou accepteren, ok ik zie het niet, maar een ander ziet het wel. Wie ben ik om daar over te oordelen, om mijn mening van dat wat ik wel ...

Drie wegen, zo leert ons Meester Eckehart, staan er open voor hem, die zichzelf wil herkennen en boven zichzelf uit God wil bereiken. E: De eerste is: Langs zeer vele omwegen en met een verterend verlangen in al het geschapene God zoeken. De tweede is een weg zonder keus en zonder aanwijzingen, vrij en toch gebonden: namelijk verheven en hemelhoog in vervoering te zijn boven ons ik en alle dingen, zonder inzet van de wil en zonder 'gesneden beelden'. Maar zij voert pas tot de buitenste cirkel der Eeuwigheid, nog niet in de eenheid zelve. De derde weg heet 'weg' en is toch een in-zichzelve-blijven, namelijk zonder bemiddeling God zien in de eigen wezenheid. Dat is het doel van de Geest, volkomen stil en zichzelf bewust geworden, opgenomen wordt in de zo vurig verbeide eeuwigheid. De derde weg gaat boven de eerste twee uit, en het is juist deze weg, die Eckehart ons leert te gaan. Is het, zal menigeen vragen, eigenlijk wel mogelijk, om op eigen kracht de ...

Er zal wel nauwelijks een denkende mens te vinden zijn, die dat, wat onvergankelijk, van kosmische afkomst en Goddelijk in hem is, niet zou willen leren kennen, zodra hij verneemt dat er een mogelijkheid bestaat die kennis te verkrijgen, en dat deze speurtocht naar het zelf en het Al duizendmaal spannender is dan het zoeken naar een schat. Bij het laatste vindt men in de regel niets, en slechts zelden iets dat een tijdlang gelukkig maakt, tot de vergankelijkheid van het gevondene merkbaar wordt. Bij de speurtocht naar het zelf daarentegen, vinden wij in ieder geval alles: ons in-eigen zelf dat ons midden in de eindigheid van ons bestaan opheft tot de onvergankelijke regionen van het eeuwig Zijnde. Eckehart heeft dit hoge doel bereikt! En hij heeft aangetoond dat de weg tot het eeuwige niet, zoals bij het schatgraven in een avonturenroman, een reis naar het onbekende is, doch een thuiskomen in het middelpunt van ons eigen wezen, in het zekerste dat maar bestaat: In het rijk ...

Het verstand zorgt voor de systeempjes. Systeempjes waar we ons veilig in voelen, en niet eenvoudig los laten. Dan moet er veel gebeuren, willen er barsten komen in dit systeem. Pas dan kan het werkelijke Leven binnenvloeien. Vanuit het verstand kunnen we ook geweldige spirituele systemen opbouwen, van waaruit we gaan leven. Maar dit is totaal iets anders dan de levende Ziele-ervaring. Dit kan wakker worden, tot realiteit worden in jezelf, een worden met jezelf, met je bewustzijn. Je hoeft hier dan eigenlijk niet zoveel meer mee. Het is vanzelfsprekend, je bent dat. Je hoeft het niet te verdedigen, hoeft niet aan te vallen. Dat is de leer van het hart. Deze leer kan ook slechts in het hart ontvangen en begrepen worden. Hier kan ook slechts de aanraking plaatsvinden. Het wordt ook wel eens het Weten in het hart genoemd. Maar de voorwaarde is, eer dat je zuiver die Stem in het hart kunt ervaren, dat het hart rein gemaakt is, leeg gemaakt is van zoveel. Zoveel emotie...

Onder de groten der mensheid, die, gedreven door de hunkering naar het oneindige, over de grenzen van het louter mens-zijn trokken, onder deze giganten van de Geest, die het tot een volledige bewustwording brachten, is Meester Eckehart (1260-1328) een der belangrijksten. De weg naar het kosmische Bewustzijn die hij wijst, is in hoge mate geschikt om de huidige mens tot verruiming van zijn bewustzijn te voeren, tot ware zelf-bewustwording en tot levende harmonie met het oneindige. De naam van dit religieuze genie - Eckehart von Hochheim - is tot het symbool van zijn verkondiging geworden: hij heeft ons de opgang tot ons 'hoger tehuis' mogelijk gemaakt - tot het vaderland van de Ziel, tot het hart van het Al. HIj kon dat, omdat hij inzag dat hij, net als u en ik, van daarboven gekomen was en omdat hij krachtens de goddelijke vonk in het diepst van de ziel, standvastig weer omhoogschreed, naar de vaderlandse hoogten der Eeuwigheid! Tijdens zijn leven en in de eeuw daar...

lieve jij, Ja, uiteindelijk is het vervuld, echt helemaal vervuld. Niets meer dat dringt of dwingt of iets dat moet. Een eindeloze ruimte aan mogelijkheden. Heb hier jaren voor nodig gehad hoe hiermee om te gaan. In dit korte gedichtje heb ik proberen zichtbaar te maken wat t betekent als alles tot vervulling gekomen is. Dan is t eigenlijk klaar, wat jezelf betreft, niets meer doen vanuit gemis vanuit niet begrijpen vanuit compensatie van iets. En toch gaat de verandering door. ZIJN Heel zijn. Helemaal zijn. Heel zijn. Helemaal Zijn. Voldaan zijn. Het is voldaan. In jezelf voldoende zijn. Voldoen. Het doen in het niet-doen. Vol-ledig zijn. Helemaal ledig zijn. Vervuld zijn. Vervuld zijn van het Zijn. En toch....... Het nooit af zijn. Het altijd in verandering zijn. Een afgestemd zijn op de Stem. Luisteren. Luisteren. Zonder woorden zijn. Gewoon gaan. Verstaan. Gedragen door het bestaan. Een glimlach zijn. Kagib De uitgesproken woorden: http://www.mijnbestand.nl/Bestan...