Kagib Weteninhethart

Is t niet zo dat we meteen de dualiteit instappen als we van dat wat we zien gewoon dat wat om ons heen is alleen maar dat zien wat we geleerd hebben? Dat is geen blad, dat is een eikenblad. Het verschil tussen zien en dat wat we denken te zien. Het wordt ons afgeleerd om gewoon te zien. We moeten t op n bepaalde manier zien. Alles heeft etiketjes, bepalingen, naampjes, alles duidelijk ingedeeld en geordend. Een geordende wereld. Zo is de stroom verloren, de stroom van leven. Alles gefragmenteerd geraakt en gekristalliseerd. Vandaag ook, op de terugweg, in de stilte op een bankje. En dan kom ik in n diepere laag en dan krijgt alles, maar dan ook alles zo'n diepe betekenis en beleven. Geen onderscheid tussen al die vormpjes, alles zinderend van leven. De bewegingen of dat wat niet beweegt, alles schoonheid. De wind die door de bladeren ritselt, die je niet ziet maar slecht weet dat ie er is door dat geritsel of omdat ie jou aanraakt met zijn zachte adem. Geluiden, vormpjes, alles, a

Is het wijs om niet in te grijpen als je vantevoren weet wat iemand voor misdaden gaat plegen? Als je weet dat iemand een massamoordenaar is? Is dit wijs, is dit compassie hebben? Is niet alles leven? Ik hou t gewoon open, gewoon kijken wat er bij jou wakker wordt. Je zou bv Hitler tegen gekomen zijn voordat hij alles zou gaan doen wat hij daarna gedaan heeft. Dat hij in een huis zat wat in brand stond, en je wist wat hij allemaal zou gaan doen. Zou je hem dan redden als de verantwoordelijkheid over zijn leven in jouw handen lag? Ik vind t niet niks. Ja, binnen wat ik gelezen heb, en hoe ik t ook wel voel kun je uiteindelijk als mens weer een worden met God, maar dan ook in alles. Dus het ook alles Weten en kunnen. Dit betekent natuurlijk een ongelooflijk grote verantwoordelijkheid waardoor het ook zo belangrijk is in deze ontvouwing in het vrijmaken van die Kracht dat Weten, dat Kunnen, dat alle persoonlijke belangen, alle ikverlangen, alle beladenheid, alle persoonlijke voor en afkeu