Kagib Weteninhethart

Is er een Waarheid? Één Waarheid? Wat mij betreft, ja. Maar die is heel leeg. Als de Waarheid zich heeft mogen vervullen, valt er zoveel weg aan drijfkracht, aan moeten, aan vechten aan wat dan ook. De Waarheid is gewoon Zijn. Vervuld zijn in het Zijn. Vervuld zijn in de Liefde. Vervuld zijn in deze Waarheid. Vanaf dan gaat t slechts erom, om mee te stromen. Mee te stromen waar de Waarheid, waar het Leven je wil brengen. In de Waarheid is er geen angst meer, dus je kunt dan die Stroom in alle eenvoud volgen. In de Waarheid is de eigenwilligheid verdwenen, dus je kunt de Wil, de Waarheid, de Weg, en het Leven volgen. Heeft dat ooit niet iemand gezegd? Uiteindelijk kan jij dat ook zeggen, als je in deze Stroom gekomen bent. En je zult in het Leven, in Leven blijven. Elk moment weer vernieuwen, elk moment weer als nieuw. De dood zal geen vat meer op je kunnen krijgen, geen verkrampt vasthouden. Je laat los, als dit nodig is. Je hebt alles over gegeven....

En nu spreekt de ziel: 'Ik ben hoger gestegen dan alle bergen, ja zelfs hoger dan mijn IK tot in de duistere kracht Gods. Daar hoorde ik zonder geluid; daar zag ik zonder licht; daar rook ik, terwijl er toch geen geur zich spreidde; daar proefde ik, hoewel er toch niets was; daar voelde ik, terwijl er toch geen voorwerp was. Daar werd mijn hart grondeloos, mijn ziel zinneloos, mijn geest vormloos, en onwerkelijk mijn natuur.' Luister wat de ziel daarmee bedoelt: 'Ik ben hoger gestegen dan alle bergen': daarmee bedoelt zij het uitstijgen boven alle verstandelijke kennis waartoe zij in staat is. 'Tot de duistere kracht Gods': tot daar kwam zij, waar elk verstandelijk onderscheiden een einde neemt. Wat zij daar hoort is 'zonder geluid': want het is een innerlijk vernemen en geschiedt in een eerstehands gewaarworden. 'Daar zag zij zonder licht': want dit aanschouwen is een zonder bepaald doel bewustworden in het niets. 'Daar rook zij, terwijl ge...

Heeft de ziel niets meer waaraan zij zich vastklemt, dan is zij bereid in te gaan in het evenbeeld-van-God-zijn. Dat betekent: 'als een niets tot het Niets gaan - tot het boven alles zijnde niet-zijn van de goddelijke natuur, waarin niemand kan ingaan, tenzij hij alles heeft afgelegd. Ach, hoezeer sluiten zij de geheime toegang voor de ziel tot God voor zichzelf af, die zo gemakkelijk blijven stilstaan bij de zintuiglijke dingen! Het lijkt moeilijk te begrijpen, dat er niets zo verborgens in Hem zou zijn, dat voor de ziel onbereikbaar zou zijn? Let nu goed op! De kracht van alle dingen berust op hun wezen. Nu bezit de ziel een vermogen, de dingen te herkennen - in haar hoogste zielenkracht: maar dan stort zij zich geheel en al in hun wezen. En terwijl zij daarmede van alle dingen bevrijdt wordt, wordt voor haar al het verbergende en verhullende van het wezen Gods weggenomen. Aldus wordt zij in staat gesteld het Al-vermogende van Zijn Mysterie in zich op te nemen. Meester Eckhart

Het werkelijke rijpingsproces gaat pas echt in gang als er overgave gekomen is. Als het verzet, de weerstand, het gevecht gestaakt is. Als er binnenin Verbinding is gemaakt met iets wat niemand meer van je af kan pakken, en vervulling geeft aan het totale leven. Als je hierin thuis mag komen, en je van daaruit overal thuis mag/kan/zal voelen. Thuiskomen in je hart. En in dit thuisgekomen zijn begint het rijpingsproces. Zonder dat je hiervoor iets hoeft/kan doen. Gewoon leven, reageren op de innerlijke impulsen. Doen wat gedaan wil worden, maar zonder daardoor in bezit genomen te worden. Dan gaat er binnenin een veranderings, een omzettingsproces in gang, met steeds weer nieuwe facetten, dimensies, mogelijkheden. Je Bent. En juist als je dit geworden bent, hoef je niets meer te zijn. Dan is de afhankelijkheid verdwenen, heb je geen bevestiging meer nodig. Je Bent wat je bent en dat is goed. In alle eenvoud. Het is stil geworden binnenin, alles is tot stilte...

De ziel heeft dan geen vernieuwing meer van node, terwijl zij voordien, als ziel, tot vernieuwing in staat is en haar deelachtig wordt. Alle schepselen ondergaan vernieuwing. Alleen God kent geen vernieuwing, doch alleen eeuwigheid. Die heeft als eigenschap dat bestaan en jeugd bij haar één zijn. Want eeuwigheid zou niet eeuwig zijn, indien zij eerst nieuw moest worden, als zij dus niet altijd nieuw was. De vernieuwing van de ziel, dit procesmatige ontwaken van het zelf, ervaren wij in zijn eerste stadium als een verlichting: als een schouwen en herkennen door middel van een hoger licht, dat in het diepst van de ziel begint te stralen. God voert deze geest in Zijn leegte en eenzaamheid, in Zijn eigen eenheid, waar Hij zonder meer het Enige is en slechts leeft en opwelt in Zichzelve. Daar kent de geest geen 'waarom' meer, daar staat zij in de eenheid - en in de vrijheid. Meester Eckhart

Voorbij. Voorbij is de tijd van voorbijgaan. Voorbijgaan aan wat diep verborgen ligt. Door omstandigheden gedwongen tot stilstaan. Waarheid toont zijn gezicht. Duisternis blootgestelt aan het licht. Maar dit alles betekent geen gericht. Een gericht met oordeel en schuld. Slechts dat wat verborgen was wordt onthult. Klaarheid. De mist is opgetrokken. Iedereen en alles is erbij betrokken. Glashelder, niet glashard, wordt wat verwart is ontwart. Geduldig, wat hard was wordt zacht. Met moed, maar alles kan/mag niets moet. Vele openbaringen, alles wat gebeurd is goed. Ontrafel de knoop. De vrijheid is niet te koop. Het leven is keuze, gevangenis of vrijheid. Je bepaalt zelf waar de weg naartoe leidt. Achtergrond treedt op voorgrond. Verleden, lang geleden, geleden, werkt door in heden. Een kind lijdt pijn, verdriet. De deur gesloten. Alleen, koud, verlaten. Weggedoken, alleen gelaten. Opgesloten. Vele onzichtbare tranen zijn vergoten. De sleutel is verborgen. Open de deu...