Kagib Weteninhethart

    Wie is je vijand? Wie is je lief? Wat is je lief? Waar gaat je liefde naar uit? Wie of wat helpt je in het leven vooruit? En de vijand. Is er wel een vijand? Als je ziet de verbinding, het verband. Want de vijand staat aan dezelfde kant. Het is een andere kant van jou, en zolang je hem ziet, zal hij je blijven eeuwig trouw. Het is maar de kant, van waaruit je het bekijkt, maar uiteindelijk is het relativiteit. Veroorzaak je je eigen strijd, zet je zelf in beweging waar je weg naar toe leidt. Heb je vijanden lief. Maar als er werkelijk Liefde is, is er dan nog een vijand? De vijand en je lief lopen hand in hand. Alles heeft met jou een band. Jouw pad, toont jouw gezicht. Het is jouw innerlijk dat buiten jezelf oplicht. En dit licht in over jouw bestaan. En de vijand zal oplossen als jij leert verstaan. En uiteindelijk heb je lief het hele leven. Alles wat je hierin wordt gegeven. Alles wat het heeft te bieden. Het is slechts het onkruid wieden. Weghalen wat van

Niets meer willen, niets meer wensen, geen emotie meer. Blijft er dan nog iets over? Oja, zoveel. Zoveel diepte, zoveel ruimte, een gedragen worden. Juist door onze eigenwilligheid, onze eigen wensen, blokkeren we deze Stroom. We willen zoveel, wensen zoveel, maar Weten niets. En van daaruit maken we zoveel brokken, is er chaos. Zo zaaien we karma waarvan we uiteindelijk weer de vruchten zullen moeten plukken. De Stroom komt vrij als wij niets meer willen. Als we alles over gegeven hebben. Alles wat we dachten te zijn, dachten te kunnen, dachten te moeten doen. Als dit alles meer en meer heeft mogen verstillen. Dan zijn we weer in harmonie. Is de val ongedaan gemaakt. Worden we weer gedragen door de Kosmos, beschermd en geïnspireerd. dan hoeven we nog slechts te volgen. Volgen die Stroom, waar de Stroom ook heen wil. gewoon volgen, in alle eenvoud. In het Eeuwige moment, voor Eeuwig vervuld. De Stroom die Weet. Weet wat nodig is, wat Wil gebeuren. De Stroom die het

Gelijk de vrucht ontstaat uit de bloesem, ontstaat de verlichting uit de overgave. Maar evenals de vrucht is ook de verlichting niet het laatste, maar zelf weer een opgave. Wanneer iedere zelfheid teniet is gedaan en de grootste rust de plaats heeft ingenomen van de dadendrang die uit het ik voortkomt, spreidt zich in het diepst van de ziel een hemels licht - het licht Gods vlamt op. Zoals wij het licht van de sterren slechts zien als de lichten op aarde gedoofd zijn, worden wij het innerlijke licht pas gewaar nadat wij al de uiterlijke lichten van onze zintuigen hebben afgedekt. Dit gewaarworden van het innerlijke licht, deze verlichting, is het eerste teken van het aanbreken van de dag der eenwording: het is het morgenrood dat aan de innerlijke zon voorafgaat. Wanneer gij uit uw willen en weten gans en al uitgegaan zijt, vervult God u gans en al en licht helder in u. Waar zo Gods wijsheid indaalt, daar kan uw weten bestaan noch meehelpen. Meen niet dat uw verstand zo zou kunnen toen

De verlichting bestaat in de bewustwording van het feit dat ons bestaan te allen tijde tijdloos wordt doorstraald door het goddelijke Licht. Wij behoeven haar niet te zoeken, zij zoekt ons en wordt ons deel zodra wij er rijp voor zijn. Zij kan over ons komen op een ogenblik dat wij er misschien het minst aan denken. Zodra onze ziel voor haar bereid is, kan een onbeduidende gebeurtenis, een onopvallende aanraking haar veroorzaken - met de uitwerking dat ons bewustzijn zich uitbreidt in het kosmische, zodat wij plotseling in de diepste grond der dingen schouwen en in onszelf het universum en het Al-Zelf herkennen. Sommigen beleven deze verlichting als een genade, anderen als een verheffing tot het eeuwige, weer anderen als een inzicht in de waarheid, als een geestelijke vernieuwing, als een innerlijk lict of als een verheerlijking, weer anderen als het ontvlammen van de hoogste zekerheid omtrent God. Bezien wij de stadia der verlichting eens wat nauwkeuriger. Hun wezenlijkste kenmerk, d

Waarom krijgt de ene mens zoveel hindernissen en de ander zo weinig? Karma? Je bent heel stout geweest? Je hebt er zelf voor gekozen, dacht dat je t wel kon dragen toen je aan de andere kant was? Er zijn verschillende factoren. Zeker kan t zo zijn, dat je dingen recht te zetten hebt uit andere levens. Waardoor het weer op je pad komt maar nu nog n tikkeltje zwaarder. Oogsten dat wat je gezaaid hebt. Dit zonder oordeel, puur rechtvaardig en een kans tot heling, bevrijding, inzicht, loutering. Ook kan t zo zijn dat je zo'n groot hart had, dat je dacht och ik kan dat wel dragen. Geef me maar n lekker zwaar pakket, ik zal alles oplossen, alles bevrijden, alles helen in Liefde. Maar dan de praktijk als je er bent. Jeetje t is wel heel zwaar allemaal, en t houdt niet op. Uiteindelijk Weet je in je hart wat de betekenis is van wat op je pad komt. De betekenis ervan, de reden, de achtergrond, wat het je wil zeggen. Als je diep in jezelf luistert. Het is zoals het is,

Alleen al het natuurlijke licht van het verstand, dat God in de ziel heeft uitgestort, is zo edel en krachtig, dat alles wat God ooit aan lichamelijke dingen heeft geschapen, daarmee vergeleken beperkt en klein lijkt. Het is zelf toch edeler dan alle lichamelijke dingen; en het geringste ding dezer wereld dat ook maar één keer door dit licht werd beschenen en belicht, werd daardoor boven al het waarneembare veredeld. Want het ontdoet de dingen van alle lichamelijkheid en tijdelijkheid. Nu is er nog een tweede licht, het licht van de genade of goddelijke liefde; daarmee vergeleken is op zijn beurt het natuurlijke licht weer net zo onbeduidend als dat, wat een naaldpunt aan aarde kan bevatten, klein en nietig is in vergelijking met de gehele aardbol Dat God door middel van de genade in de ziel ingaat, bevat meer licht dan alle verstand zou kunnen opbrengen. Zo ervaart de ziel het dan ook die in dit licht staat: klein en beperkt is voor haar de wereld en alles, wat een bewustzijn op een o