Kagib Weteninhethart

Iedere morgen kwamen er twee goudgroene vogels met lange staarten de tuin in vliegen; ze streken neer op een bepaalde tak, waar ze zich kostelijk vermaakten en tegen elkaar zaten te roepen. Ze waren erg rusteloos, ze waren met hun trillende lijfjes voortdurend in beweging, maar ze waren verrukkelijk om te zien; het leek wel of ze het vliegen en het spel nooit moe zouden worden. Het was een beschutte tuin met een voortdurend komen en gaan van allerlei vogels. Twee jonge, gladharig en vlug, met een geelachtig vachtje dat glansde in de zon, zaten elkaar regelmatig over de lage tuinmuur achterna en glipten dan door een opening de tuin in. Maar wat waren ze zelfs in hun spel behoedzaam en oplettend: ze bleven vlak bij de muur en hun rode oogjes keken aandachtig en waakzaam. Af en toe kwam er een oude, gezellig dikke door datzelfde gat de tuin in schommelen. Het moet hun vader of hun moeder zijn geweest, want op een keer waren ze met zijn drieën. De een na de ander kwamen ze door het gat

Uiteindelijk leef je van binnenuit. Je volgt de Stroom van binnenuit in het Eeuwige moment. Je weet dan niet wat het volgende moment brengt, want elk moment is weer nieuw. Je beweegt mee met de innerlijke Beweging, waar die beweging je ook maar heen brengt. Geen angst voor de gevolgen want je bent alleen maar trouw aan jezelf, aan jeZelf. Als je voelt dat het daarmee in harmonie is dan is t leven licht vol kracht vreugde, in vrede. Voor de mens om je heen kan die Beweging heel vreemd lijken, kunnen er wonderlijke keuzes gemaakt worden, rare bokkesprongen, vreemde wendingen. Je in onzekerheden storten, schepen achter je verbranden, zekerheden loslaten. Maar je Weet dat t goed is en dat dit dan het enig juiste is om te doen. Tuurlijk wordt alles gedragen vanuit n bepaald Bewustzijn dus er zullen op een bepaald level ook geen onverwachtse dingen meer gebeuren tegenstrijdige dingen. Maar soms kan het tegenstrijdig lijken voor iemand die niet begrijpt, er zich niet voor opent, het nie

Het Licht. Het Licht verschijnt. Het Licht verdwijnt. Ogen gesloten. Het Licht is, wordt over iedereen heengegoten. Het Licht is in jou. Het Licht is in de vrouw die je aankijkt, in de man die voor de verleiding bezwijkt. In de kreet van vreugde, ook als niet uitkomt, waar je je zozeer op verheugde. Het Licht is. Overal waar jij gaat, waar jij staat, in elke daad. Het Licht is dat wat je nooit met rust laat. Kagib

Ga maar. Ik laat je gaan. Ik laat je los. Er wacht je een nieuw bestaan. Ik laat je gaan.   Mijn hart is vrij, mijn hart is blij, ik laat jou vrij.   Dankbaar voor onze momenten. Een gezamenlijke dans. Gegrepen elke kans, tot ontmoeting, verbinding. De durf tot uitspreken. Verwijdering en verzoening. Een omarming van jou als een warme deken.   De ontroering, in vervoering. Kijken naar jou. Jouw daden, jouw woorden. Jouw oprechtheid, jouw zachtheid. Maar ben niet bang, het doet geen pijn dit afscheid.   Ik koester je. Je verwarmt me. Ik draag je.   Ga nu maar. Het is klaar.   Kagib

Daar gaat het om, om heel te worden. Heilig zijn is heel zijn. Als je heel bent, dan doe je niets meer bewust of onbewust vanuit gemis. Dan draait het leven om geven, want binnenin heb je alles gevonden. Binnenin is het vervuld. Alle afhankelijkheid is verdwenen, alle hechting alle verlangens zijn verdwenen. Dus er kan ook niets meer van je afgenomen worden. Dus je bent vrij. Juist als je heel bent is er waarlijk Liefde. Juist als je heel bent is er waarlijk verbondenheid. Heel zijn is niet een geisoleerd leven. Dan stopt de beweging niet, dan ga je niet op je lauweren rusten. Uit liefde reik je dan uit naar de wereld, is er eindeloos ruimte en begrip voor die wereld. Je Ziet en Weet en doet wat nodig is. Je volgt in het Eeuwige moment de stroom van binnenuit. Dan komt de ware dienstbaarheid vrij vanuit het heel zijn. Dan ben je dienstbaar aan de innerlijke Bron aan je Essentie en doet wat het moment vraagt. In het heel zijn ben je een met alles en iedereen, waar je ook bent

Eeuwige verandering. Met open ogen, verwonderde ogen. Uitdaging. Meegaan met de onzichtbare Stroming. Steeds weer opnieuw beginnen. Omhoog reiken. Vanuit de grond, de bodem van het bestaan. De angst die om de hoek komt kijken. Kan ik dit wel aan. Al zoveel dromen in rook op gegaan. De eenvoud glimlacht. De eenvoud die niets verwacht. Elk moment een nieuwe start. In het moment de ware Kracht. Geen enkel beeld dat verwart. In overgave. Nu is er de mogelijkheid. Van binnenuit het Pad betreden. Lichtvoetig, met een onbevangen hart. Ontmaskert de schijn van het verleden. En morgen? Morgen ligt in het nu verborgen. Kagib

Het was een betoverende avond. De toppen van de heuvels lagen in de gloed van de ondergaande zon en op het pad dat het dal doorkruiste namen vier spechten een bad in het zand. Met hun spitse snavels schoven ze wat zand onder zich, drukten zich daar met fladderende vleugels dieper in en begonnen dan hetzelfde spel opnieuw; hun kleine kuifjes wipten voortdurend op en neer. Ze riepen naar elkaar en vermaakten zich kostelijk. Om hen niet te storen gingen wij naast het pad lopen in het korte, stevige gras dat was opgekomen na de regens van de laatste tijd; en daar, op een afstand van nog geen meter, lag een indrukwekkend grote geelachtige slang met een gladde, kleurig getekende kop, die er wreed uitzag. Hij had teveel aandacht voor de vogels om zich door ons te laten storen; zijn zwarte ogen tuurden onbeweeglijk en zijn donkere, gespleten tong schoot telkens vliegensvlug naar buiten. Haast onmerkbaar bewoog hij in de richting van de vogels, zijn geschubde buik schoof geluidloos over h