Kagib Weteninhethart

De zee was heel kalm en op het witte strand was haast geen golfslag. Rondom de wijde baai lag in het noorden de stad en stonden in het zuiden palmen tot aan de rand van het water. Achter de zandbank waren de eerste haaien juist zichtbaar en verderop de vissersboten: wat boomstammen die met een stevig touw bij elkaar waren gebonden. Ze zetten koers naar een dorpje zuidelijk van de palmen. Er was een prachtige zonsondergang, niet waar je die zou verwachten, maar in het oosten; het was een contrazonsondergang en de mooie wolkengevaarten werden beschenen met alle kleuren van de regenboog. Het was werkelijk iets fantastisch, het deed bijna pijn om ernaar te blijven kijken. De waterspiegel ving de stralende kleuren en trok een prachtig lichtend pad tot aan de horizon. Deugdzaamheid ligt op het terrein van het hart en niet op dat van het brein. Als het brein een deugd aankweekt, is dat een kwestie van sluwe berekening, het is zelfverdediging, gewiekste aanpassing aan de omge...

Als het Licht kan gaan spreken, je Ziel, je Essentie, dan blijven we vrij in het antwoord tot op zekere hoogte. Je kunt Weten wat is en toch niet luisteren naar wat t Geweten zegt. Zo blijf je rondcirkelen en kom je nooit echt verder. Krachtiger en krachtiger kan t Geweten gaan spreken, het Licht gaan schijnen. Dan is er ook minder mogelijkheid tot ontkenning. Dan wordt je ook meer en meer verscheurd als je niet luistert, want je Weet maar luistert niet. Dit verscheurde gevoel kun je pas laten verdwijnen door wel te luisteren. Zo kun je weer terugkeren tot de harmonie, in de Stroom en hoeft t Geweten niet meer te spreken. Uiteindelijk heb je alleen nog maar dat Weten, dat Geweten, in de weg die je gaat. Maar als je dit Licht toelaat kan dit grote gevolgen hebben, fiks confronteren, in alles wat je doet, in alles wat je zegt. In de keuzes die je maakt. Niemand kan je zeggen wat te doen, want je Weet het uiteindelijk zelf. Al kan iemand wel dat Weten, dat Geweten triggere...

Vrijheid is weten wie je bent. Freek de Jonge Dat is een hele wijze uitspraak. Weten wie je bent, van waaruit je iets doet, een grotere vrijheid bestaat niet. Als jij het Weet, elk moment wat is, wat in je is, daar voeling mee hebt dan ben je vrij. Dan heb je je vrijgemaakt van de wereld om jou heen. Dit betekent helemaal niet dat je je afsluit. Juist niet. Om daar te komen betekent juist dat je meer en meer onder ogen moet zien wat je niet weet. Wat je dacht te weten, wat je dacht wat wilde. Ware zelfkennis betekent jezelf ontmaskeren in een open zijn voor jezelf. Open voor wat niet van jouzelf is, wat jou draagt en omvat in dat Weten. Zodat jij het ook zult Weten. Wat waarlijk Liefde is, jou onvoorwaardelijk Lief heeft. Zo kun je meer en meer samenvloeien met die Liefde. In die Liefde is de ware Vrijheid in verbondenheid met alles en iedereen. lieve warme groet Kagib

Een druppel tederheid is meer dan geld en macht Boeddha Een mooie zin. Als er tederheid is, dan betekent het dat je geraakt kunt worden door het leven. Het betekent ook dat je een open hart hebt, zonder open hart kan er geen tederheid zijn. Dus dat is al zo kostbaar. Geraakt kunnen worden. Niet alleen in je boosheid, je boos zijn, je frustratie. Maar juist ook een ontroerd kunnen raken, mededogen voelen. En ja, vertedering. Bij zovelen zijn deze aanrakingen niet meer mogelijk. Omdat het hart gesloten is, en daardoor afgesloten voor het ware Leven. Je moet groot en sterk zijn, geen gevoel tonen, niet kwetsbaar zijn. Dus het draait om geld en macht. En zo zal nooit het ware geluk gevonden kunnen worden. Zo hebben we ons afgesloten van elkaar, voor elkaar. Ieder op hun eigen eilandje, vechten om het meeste te krijgen, het beste te zijn. Geen enkele druppel tederheid dat stroomt, helemaal uitgedroogd. lieve warme groet Kagib

Eigenlijk gaat het er om, dat we steeds meer aspecten van God in ons wezen integreren, hiervoor ruimte maken, door zelf te verdwijnen. Dit is het innerlijke pad gaan. Het pad van zelfautoriteit. Niet het volgen van enige autoriteit buiten jezelf, maar slechts je eigen autoriteit volgen, wat voor jou goed is goed voelt. Dan kan er een instroming komen vanuit de Gnosis als t hart hiervoor ontvankelijk is. Dat is geen verstandskennis, dat is levend Weten, en jij zult het Weten als je t tot je laat spreken. Het kan een brandend verterend vuur zijn, een warme deken, een bron van Kracht, wat maar nodig is. In ontvankelijkheid in een open zijn wordt je zo van binnenuit geleid. Zo kan alles opgeruimd worden wat tussen het Eeuwige Licht in is komen te staan, aan denkbeelden, ideeën over het leven, verwrongen emoties. Alles kan hier in een proces opgelost worden in de Liefde zolang de ontvankelijkheid blijft. Zo zal meer en meer waarlijk het alleen-Goede zich door jou heen ku...

Stilte, jij bent het mooiste wat ik ooit heb gehoord. Boris Pasternak Leuk he, hoe kan dat nou, de stilte horen. Maar juist dan kun je zo genieten van alles, zozeer alles puur binnen laten. Als het stil binnenin geworden is is de grootste potentie hiervoor. Niets ertussenin, dan de verbinding met de stilte buiten. Wauw. Zo subtiel elk geluid, waarin dan zo'n diepe aanraking kan zijn. Als je je totaal opent voor de stilte buiten. Geritsel van de blaadjes in de wind, vogeltjes die fluiten. Het is natuurlijk bijna nooit echt stil. Maar vanuit innerlijke stilte wordt alles gedragen in die stilte. Wat ook is. Zelfs als er grote turbulentie buiten is, het wordt dan omvat door die stilte. Dat is dan het kernpunt van alles, waar alles door geabsobeerd wordt. Dan zul je je ook niet snel verliezen in die turbulentie in eventueel een kakafonie van geluid, stemmen, gepraat, autogetoeter. Het kan je dan niet meer uit die stilte halen als waarlijk de innerlijke Stilte in je is ...

Het dal lag in de schaduw en de ondergaande zon raakte de verre bergtoppen; hun avondgloed leek wel van binnenuit te komen. Aan de noordkant van de lange weg lagen de bergen kaal en dor in de glans van het vurige licht; naar het zuiden waren de heuvels groen en welig begroeid met struiken en bomen. De rechte weg deelde het lange, liefelijke dal in tweeën. De bergen leken deze avond heel dichtbij en onwerkelijk, heel licht en teer. Grote vogels cirkelden moeiteloos hoog door de lucht. Grondeekhoorns staken op hun gemak de weg over en in de verte snorde een vliegtuig. Kwartels lieten hun roep horen en een renkoekoek verdween tussen het struikgewas. Een lange slanghagedis, in zijn rust gestoord door de hond, kronkelde weg, het lange onkruid in. De avondstilte spreidde zich over het land. Ervaring is iets heel anders dan ervaren. Ervaring vormt een belemmering voor de toestand van ervaren. Hoe aangenaam of onaangenaam de ervaring ook mag zijn, ze houdt de opbloei van het...