Kagib Weteninhethart

Het Al ligt in ons besloten. Alles ligt in ons besloten. Hoe ruim willen we worden, wat willen we omvatten. Uiteindelijk zouden we het Al kunnen omvatten. Als we ruimte bieden, ruimte scheppen voor/aan dat Al. In eindeloze stadia kan dit proces plaatsvinden. Maar dan zullen wij moeten verdwijnen, dat is en blijft het kernpunt. Willen we dat mensje blijven dat het denkt te weten, zich daaraan vasthoudt, hiervoor vecht, voor zijn/haar kleine stukje, of willen we waarlijk Mens worden die alles omvat met het Weten met de Liefde? Er wil een Goddelijke Kracht in ons neerdalen, ons transformeren, ons omzetten, ons tot een ander mens maken, ons tot uitdrukking van de Eeuwige Liefde maken. Willen we dat? Of willen we toch iets anders, willen we liever blijven? We kunnen uiteindelijk weer waarlijk in harmonie komen met het Plan met het eeuwige Plan van ontvouwing. Dan zullen we een vrij instrument zijn, een vrije uitdrukking van dit Plan, onze bijdrage hierin kunnen leveren. Willen we dat

De Waarheid wint. Hoopvol toch. De Waarheid zal altijd winnen, omdat de Waarheid heel is, niet gespleten. De waan is altijd gespleten en zal daar vroeg of laat aan ten onder gaan. De waan is ook afhankelijk van zoveel buiten, in de wereld. De Waarheid is. Dus wat de Waarheid schijnbaar ook aangedaan wordt uiteindelijk is de Waarheid onaantastbaar. In de voortdurende verandering van/in het leven, het leven dat we leiden/lijden, waarin steeds weer alles anders is wordt, blijft de Waarheid spreken. En eens zal er ontvankelijkheid zijn, er geluisterd kunnen worden. Dan begint het pas, de weg terug naar Huis. Het is dus zeker een weg, een hele weg, van vallen en opstaan, om tot de Waarheid te komen. Het is een gaan van waarheid tot waarheid, van ontluistering en verbijstering, jeetje is t toch weer anders. Het gaat hierbij om je intentie. Wil je werkelijk, met je hele wezen, de Waarheid vrijmaken, dat die zich kan openbaren? Dan zal de Waarheid er ook alles aan doen dat alle sch