Kagib Weteninhethart

Het is een heel proces wat in gang gaat, als echt dat Andere ingang gevonden heeft. Nee, dan ben je er nog niet, zeker niet. Dan begint t pas. Tijd van ontmaskering, muren omlaag, beelden opruimen. Steeds weer sterven en opstaan, sterven en opstaan. Hee de wereld is weer anders, alles is weer anders, en weer. Jeetje alsof je een nieuwe wereld ingestapt bent, alsof de mensen nieuw zijn. Keer op keer op keer. Zoveel dat er vrij komt aan emotie. De ware Liefde, kan meer en meer vrij komen naarmate het begrip groeit over de mens, de betekenis van het leven hier, het Plan. Maar je hebt hier het Bewustzijn voor nodig, het omvatten, begrijpen van het leven in dit Bewustzijn, dat meer en meer omvattend kan worden. Je zou kunnen zeggen, dat dit het reinigen van het hart is. Alles wat beladen is, geladen is, met beelden, verlangens, verwachtingen, angsten, boosheid, verdriet, noem maar op. Dit allemaal op laten lossen in de Liefde. Hoe leger je wordt, hoe meer je waarlijk zachtmoedig, gelijkmoed...

Oorspronkelijk was/is het de bedoeling dat het denken, het voelen en het doen, de wil onafhankelijk van elkaar kunnen werken. Waar is dit nog zo? Neemt bv het denken niet meteen het voelen mee, of de wil, zonder dat we er iets aan kunnen doen? Dat we hier meteen door meegevoerd worden? Of kunnen we niet pas iets willen als we eraan denken, of het voelen? En heeft het voelen/emoties toch niet bijna altijd verbinding met het denken? Is t niet heel herkenbaar mensen die vooral helemaal geleefd worden door hun wil. Dat alles daardoor bepaald wordt. Dat hun leven helemaal ingevuld wordt door dat willen, gevoed door t denken? Of mensen die het totale leven benaderen vanuit het denken, alles beredeneren en van daaruit hun wil zich ontplooid, ze tot daden komen? Of mensen die vol zitten met hun gevoel, maar dit zonder werkelijk begrip, begrijpen. Dus ja is t dan niet n geweldig perspectief dat dit ooit weer mogelijk zal zijn, vrij kunnen denken, voelen en willen. Meester zijn over je gedachten...