Kagib Weteninhethart

  lieve jij,   Dit is het einde, dat doet de deur dicht. Kent iemand dat nog Was uit mijn jeugd, Stuif s in, de afsluiting. Dat keek ik wel vaker. Maar ja nu dan bijna het einde van het jaar, nog een aantal uurtjes.   Wat kan ik erover zeggen. Belangrijkste, sjeetje is het jaar al voorbij. Dat de tijd niet bestaat, nog zo kort geleden lijkt de vorige jaarwisseling. Ook midden in corona. Het is al bijna normaal. Nouja ik mis ook niet zoveel hoor, alleen de bios, dat vind ik wel jammer dat ik daar al zolang niet naartoe kan. Maar voor de rest..... Het valt me wel op dat corona zo'n splijtzwam is mensen vaker uit elkaar drijft maar ook weer tot elkaar brengt. Dat er echt kampen zijn ontstaan dwars door families en vriendenkringen heen. Ik heb me dus niet laten vaccineren gewoon omdat het niet goed voelt wat ik al eerder gezegd heb het niet goed voor mijn lichaam is.   Maar ja, dat was natuurlijk wel weer het hoofdthema, corona, daar draaide eigenlijk alle

Vader, Zoon en Heilige Geest omvat zoveel. De Vader is dus de aanraking met het Andere, met het Eeuwige. Het is de Stem. Het is de Verbinding die je naar huis zal brengen. Iets wat je in je binnenste kunt ervaren, misschien tussen een heleboel andere stemmen. Als er een heel diep verlangen hiervoor is, roep je deze Verbinding op. Als je jezelf helemaal overgeeft, niet mijn wil geschiede maar Uw Wil. Geef me antwoord op mijn vragen, breng me naar huis, ik wil naar Huis, ik wil Zien. Ik wil weer met de Bron versmelten, ik heb t wel gezien. Als die aanraking dus plaatsgevonden heeft, echt die overgave, het niets meer weten, met lege handen staan, dan wordt je aan de hand genomen. Dit is de fase van de Christus, van de Zoon. Dan mag je meer en meer inzicht, levend inzicht en begrip krijgen over het leven, over jezelf. Daarnaast vind er een omzettingsproces plaats zelfs in je lichaam waar je uiteindelijk niets aan toe kunt voegen of doen, slechts open blijven. Dat wat Johannes in de bijbel

Hoe vrijer dat je binnenin wordt hoe onvoorspelbaarder Je weet dan echt niet wat elk moment weer oproept, wat wakker wordt van binnenuit, waar de stroom heen gaat. Elk moment is weer fris en nieuw. Tuurlijk t komt voort uit een bepaald bewustzijn, een bepaald beleven en Zijn. Van daaruit ontvouwt zich het leven. Maar hoe meer de kaders verdwenen zijn, hoe je zou moeten leven, wat je zou moeten doen, waar het om zou gaan, wat de wereld wil wat de ander wil, wat je behoort te doen, des te meer het waarlijk een vrije dans wordt. Heeeeeel levendig en blij. Maar er wordt hierin niemand geschaad al kan t prikkelen, raken, eventueel confronteren. De acties die je onderneemt, wat door jou heen tot uitdrukking komt. Dan is het deel van het spel. Je hoeft niets in dit spel. Er zijn geen belangen, geen fixatie, geen beladenheid, geen verwachtingen. Gewoon het spel spelen dat leven heet. Een waarlijk Vrij Spel. Juist omdat je er niet meer tussenin staat. Juist omdat er ruimte gekomen is voor de St

Konden we maar eenvoudig zijn he. Echt eenvoudig zijn, en daarin dan ook echt gelukkig zijn, in wat we zijn, in wat we dan ook maar doen. Dan zouden we het elkaar niet zo moeilijk maken, zou het allemaal niet zo moeilijk zijn. Maar ja, de realiteit is anders. Het komt er eigenlijk op neer, we hebben het eenvoudige zijn, Zijn, verloren. Daarom proberen we bv buitengewoon te zijn, om er zo te mogen zijn? Uitblinken, presteren, kijk s hoe goed ik ben, nu vind je me wel aardig he, nu hou je wel van me.... En daardoor een verkrampt zijn, nooit ontspannen zijn, nooit gewoon zijn, jezelf zijn. Want wie ben je dan? Een niemand, en een niemand zijn is heeeeeeeel confronterend. We hebben onszelf verloren en proberen het terug te vinden buiten onszelf Maar we zullen het daar nooit vinden. Nooit het geluk, nooit vervulling, nooit ware blijvende vreugde, vrede, Liefde. En de maatschappij blijft ons bevestigen dat we het daar moeten vinden, buiten. In een carriere, in een fantastische vakantie, in h

Het draait steeds om bewustzijn, het bewust Zijn. En het gaat er eigenlijk om dat dit Bewustzijn krachtiger en krachtiger mag worden. Dat Het meer en meer intens op je in mag werken. Op wat je bent, of wat je denkt te zijn, denkt te moeten doen. Meer en meer dit Licht op alles mag schijnen. Het Bewustzijn dat niet van deze wereld is, dat niet van de dualiteit is. Dat dwars door alles heen kijkt, Ziet wat is. Zoals de zon. Als die meer en meer kracht krijgt zullen meer en meer de wolken oplossen. Zo kan t Bewustzijn als t sterker en sterker wordt meer en meer jouw innerlijke bewolking oplossen. Alles wat tussen de heldere hemel in zit, de klare heldere lucht, het heldere Zien. Eigenlijk niet alle facetjes onder de loep nemen, maar meer de eenheid van alles zien. Hoe alles met elkaar verbonden is, beter gezegd gebonden is, geketend is, verstrikt is geraakt door zoveel. Dat dit Licht helderder en helderder mag schijnen op alles wat jij bent en doet. Waardoor je er gewoon niet meer onderui

De kern ligt eigenlijk erin dat t geluk niet buiten ligt maar binnenin. Als je het daar gevonden hebt, heb je alles. Want dat geeft weer vervulling aan alles om je heen. Je Weet het, als dit zo is. Er is vrede, lichtheid, een vervuld zijn. Je bent dan in harmonie met je Essentie, met je Kern, met je Bewustzijn. En dan hoef je slechts mee te stromen, met dat Bewustzijn, met het Zijn, van binnenuit. Is het niet het denken wat je hier steeds uit haalt? Waar je dan ook aan denkt, waar het ook mee gevuld is. Dat je uit het Zijn haalt en verstrikt laat raken in de dualiteit van het leven? De Afstemming verliest? Nu is er eigenlijk alles, wat is t wat ons hier dan steeds uit haalt? Geluk heeft geen oorzaak, geluk is. Het is uiteindelijk de enige Waarheid. Het is niets, het is alles. Het is thuiskomen. Het is thuis Zijn. In jezelf, en zo je overal thuis voelen en Zijn. Niets dat je hier meer uit kan halen. En als we thuisgekomen zijn, voelen we ons waarlijk thuis bij elkaar. Das t mooie, in di

Eigenlijk is uiteindelijk alles schoonheid. Maar door de vele beelden van waaruit we de wereld inkijken, die vastgezet zijn, zo is t en niet anders, valt de sprankeling weg. Sijpelt het leven weg uit dat wat je ziet. Je ziet alles vanuit die beelden, reageert van daaruit. Vanuit dat wat al vaststaat, waar je al een beeld van gevormd hebt. Hoe doffer en ongevoeliger je in je binnenste bent hoe meer dit het geval is. Van daaruit komen de associaties. Het ene beeld is mooi, een ander beeld is lelijk. Het ene beeld stoot af een ander beeld trekt aan, etc. etc. Maar dat wat is, zie je dan niet. Je ziet beelden. Beelden gevormd uit het verleden, vaak met labels, woordjes eraan, om het helemaal vast te zetten. Van daaruit wordt je steeds heen en weer gegooid door al die beelden. Het ene maakt je blij, van een ander baal je, weer een ander beeld verveeld je, volgend beeld oh daar weet je alles van. Nooit gewoon Zijn. Nooit gewoon genieten van dat wat is. En er is, er is zoveel. Als je van die

Als je nou nergens bang voor was... Dan was je Vrij, Vrij om te doen, te zeggen, wat je wilde. Ook niet bang voor de reactie, je doet en je laat weer los. Als er geen angst meer is, is er Liefde, dus je zou altijd het juiste doen in het moment, het juiste zeggen. Je zou in harmonie zijn met Alles met het Al, in harmonie met de Kosmos. Want de Kosmos draait om Liefde, wordt door de Liefde gedragen. Als er geen angst meer was, zouden we weer terug zijn in het paradijs. De Liefde is er nu, het paradijs, op dit moment, in onszelf. Open de poort en we kunnen het paradijs binnen stappen. Maar ja onze emoties kunnen dit paradijs niet binnen, dus die zullen moeten/mogen verdwijnen. Alles is trilling/energie en het paradijs, de Liefde is een trilling die hoger is dan de emoties. Dus die Liefde kan niet ervaren worden als we midden in die emoties zitten totdat we ons hart openen voor deze Liefde en midden in de emotie in ontvankelijkheid de oplossing kan komen, de emoties kunnen oplossen. Hoe me

Alles is energie en van daaruit zetten we door ons handelen, door onze gedachten, onze emoties weer dingen in beweging die op ons afkomen. Uiteindelijk plukken we dan de vruchten hiervan. De vruchten die heel rechtvaardig zijn geen toeval in aanwezig is, altijd een teken is, betekenis heeft. Onze keuze, echte vrije keuze is bij de meeste minimaal. De meeste denken zelf te kiezen maar kiezen meer vanuit dat wat hun ouders, de maatschappij etc. voor hen koos. Daarin is geen werkelijk vrije keuze en zal er ook niet werkelijk iets toevalligs gebeuren. Van deze levensbepaling kunnen we meer en meer loskomen naarmate we ons bevrijden van t verleden. Dan kan meer en meer zich openbaren wat buiten de tijd staat, dus ook buiten die bepaling, buiten dat bepaalde plan met jouw leven. Meer en meer kan er zoiets zijn als volledige overgave, dat er niets meer tussenzit wat we zelf willen. Dan kan het beste de stem van God van de Bron gevolgd worden. Je zou kunnen zeggen, dat je dan verbinding maakt

Het denken als dienaar? Het is hier eigenlijk omgekeerd, hier in Nederland, en andere westerse landen. Het denken als meester. Het intellect op de troon. En wij zijn de slaaf van dit denken, van het intellect. Het denken omhangen met medailles, diploma's, geldelijke waardering, aanzien, status. Hier krijgt ie voorlopig nog geen minderwaardigheidscomplex, eerder hoogmoedswaanzin. Eigenlijk is t toch waanzin waar we ons leven op bouwen. Waar het leven om draait? Zo'n smalle marge aan zingeving. Vervulling zoeken in zoveel, en nooit definitief die vervulling kunnen vinden. Nooit rust, vrede vinden maar altijd maar voortjagen, voortgejaagd worden. Geleefd worden, en niet zelf leven. Als t bewustzijn zou kunnen spreken, als we hiernaar massaal zouden luisteren, durven luisteren............. Maar t bewustzijn ligt in t vrouwelijke van de mens. In het hart. En het vrouwelijke, de vrouwelijke waarden zitten niet op de troon. Worden niet omhangen met medailles en blijken van waardering.

Is er een Waarheid? Één Waarheid? Wat mij betreft, ja. Maar die is heel leeg. Als de Waarheid zich heeft mogen vervullen, valt er zoveel weg aan drijfkracht, aan moeten, aan vechten aan wat dan ook. De Waarheid is gewoon Zijn. Vervuld zijn in het Zijn. Vervuld zijn in de Liefde. Vervuld zijn in deze Waarheid. Vanaf dan gaat t slechts erom, om mee te stromen. Mee te stromen waar de Waarheid, waar het Leven je wil brengen. In de Waarheid is er geen angst meer, dus je kunt dan die Stroom in alle eenvoud volgen. In de Waarheid is de eigenwilligheid verdwenen, dus je kunt de Wil, de Waarheid, de Weg, en het Leven volgen. Heeft dat ooit niet iemand gezegd? Uiteindelijk kan jij dat ook zeggen, als je in deze Stroom gekomen bent. En je zult in het Leven, in Leven blijven. Elk moment weer vernieuwen, elk moment weer als nieuw. De dood zal geen vat meer op je kunnen krijgen, geen verkrampt vasthouden. Je laat los, als dit nodig is. Je hebt alles over gegeven. En uiteindelijk zul je jezelf zonder

Het werkelijke rijpingsproces gaat pas echt in gang als er overgave gekomen is. Als het verzet, de weerstand, het gevecht gestaakt is. Als er binnenin Verbinding is gemaakt met iets wat niemand meer van je af kan pakken, en vervulling geeft aan het totale leven. Als je hierin thuis mag komen, en je van daaruit overal thuis mag/kan/zal voelen. Thuiskomen in je hart. En in dit thuisgekomen zijn begint het rijpingsproces. Zonder dat je hiervoor iets hoeft/kan doen. Gewoon leven, reageren op de innerlijke impulsen. Doen wat gedaan wil worden, maar zonder daardoor in bezit genomen te worden. Dan gaat er binnenin een veranderings, een omzettingsproces in gang, met steeds weer nieuwe facetten, dimensies, mogelijkheden. Je Bent. En juist als je dit geworden bent, hoef je niets meer te zijn. Dan is de afhankelijkheid verdwenen, heb je geen bevestiging meer nodig. Je Bent wat je bent en dat is goed. In alle eenvoud. Het is stil geworden binnenin, alles is tot stilte gekomen. Er is vrede. Het is

Stil zijn........ Waarom kan het niet gewoon stil worden binnenin? Eenvoudig stil zijn. Waarom is dit niet eenvoudig dit stil zijn? Gedachten. Gedachten hebben voeding nodig om te kunnen leven. Om aan vast te kunnen haken. Om van daaruit van alles uit te bouwen. Beelden, ideeën over het leven, de ander. Associaties vanuit het verleden. Dingen die heel belangrijk zijn voor jou, ehm voor je gedachten. Maar je bent toch veel meer dan je gedachten? Er is veel meer dan deze gedachten. Je gedachten hechten zich vast aan van alles en nog wat, mensen, dingen, ideeën. Ze wikkelen je helemaal in. Je raakt hier helemaal door verwikkelt in van alles en nog wat. We gaan elkaar te lijf met deze gedachten die we hebben over de ander. Onze ideeën over het leven. En zo zullen we nooit tot elkaar komen. Zal het altijd vechten blijven met elkaar, tegen jezelf, aanval en verdediging. Als er geen openheid is, ons hart niet open is. Als we eigenlijk alleen maar aan ons eigen standpunt willen vasthouden. Zo

Begeerte. Begeerte is energie. Is puur neutraal, en als t puur mag/kan blijven kan het gezien worden in/voor wat het is. Geen goed/slecht hierin. Geen oordeel en beschuldiging. Geen verzet. Het is zoals het is. En in het zien/ervaren wat is ligt de mogelijkheid, de kans. Het woord onderdrukking is ook zo mooi. Je drukt iets naar onder. JIJ drukt iets naar onder, en dit kost energie. Een boel energie om dat te blijven onder drukken, naar onderen te blijven drukken. En dat wat je naar onderen drukt zal gaan vechten om weer naar boven te komen. Dan ontstaat er een gevecht, en dat gevecht zul je nooit winnen. Het lost niks op, het verdwijnt niet. Je drukt het alleen maar naar onder. Betekent dit het zomaar alles uitleven, wat er maar leeft? Nee, dat betekent het zeker niet. Het gaat er wel om, om heel aandachtig hierin aanwezig te zijn. Om de energie van de begeerte te proeven zonder er iets op te leggen, zonder er iets anders van te maken. Gewoon puur ervaren en door je heen laten gaan wa

Het draait om de Liefde. De Liefde die niet van deze wereld is. De wereld van het denken is van de dualiteit. Van alle spelletjes waar we ons mee bezig houden, en waarmee we t elkaar vaak zo moeilijk maken. Waarin we verstrikt raken, in angst en afweer, en de jamaars, en als dit, en hij heeft dat, en waarom dit. Vragen zonder antwoorden. Het denken houdt ons zozeer bezig dat we vergeten te leven. Vergeten wat leven is. Wat genieten is. Wat Zijn is. Wat Zijn in Liefde is. Die Liefde die niet aan dat spel meedoet, maar wel het spel omvat met begrip, met compassie, met mededogen. De ander laat zijn die hij/zij is, en waar nodig heel duidelijk en helder is, zonder oordeel. Het hart is het zwijgen opgelegd, de kern van het hart, de stilte in het hart. Het Weten in het hart. Waar we waarlijk rust zouden kunnen vinden, waarlijk veiligheid en vervulling in het hart. Thuiskomen in het hart. Waar alle antwoorden liggen. Zo eenvoudig, in alle eenvoud. Als we willen luisteren. Maar we verliezen on

Erkennen heeft verbinding met Weten. Dat wat je werkelijk erkent als Waarheid, Weet je, en Ben je met je hele Wezen. Dat is een geworden met je Bewustzijn. Dat kan niemand meer van je afpakken. Dat is je ademen geworden. dat is je Leven. Dat is het Leven. Het erkennen is onverwoestbaar. Je hoeft het niet te verdedigen. Je voelt je in het anders beleven door andere mensen niet aangevallen. Het is gewoon zo. Het is vlees en bloed. Je zult daarom zelf ook nooit meer aanvallen. Je leeft wat je Bent. Daarom maakt erkennen alles mogelijk. Alles wat nodig is. Geen dualiteit. De Kracht is één. Het brengt de Hemel op aarde door jou heen. In jouw bewustzijn. Het heeft niet met denken te maken. Het heeft niet te maken met emoties, met voor en afkeur. Het is. Het is leeg het is vol. Het is vervuld, vol-ledig. Je luistert met dat wat je erkent hebt, met dat wat een geworden is met jouw bewustzijn. Geen kleuring, puur dat wat is. Je raakt niet verblindt door t beeldenspel van dat wat je ziet. Je Zie

Niets meer willen, niets meer wensen, geen emotie meer. Blijft er dan nog iets over? Oja, zoveel. Zoveel diepte, zoveel ruimte, een gedragen worden. Juist door onze eigenwilligheid, onze eigen wensen, blokkeren we deze Stroom. We willen zoveel, wensen zoveel, maar Weten niets. En van daaruit maken we zoveel brokken, is er chaos. Zo zaaien we karma waarvan we uiteindelijk weer de vruchten zullen moeten plukken. De Stroom komt vrij als wij niets meer willen. Als we alles over gegeven hebben. Alles wat we dachten te zijn, dachten te kunnen, dachten te moeten doen. Als dit alles meer en meer heeft mogen verstillen. Dan zijn we weer in harmonie. Is de val ongedaan gemaakt. Worden we weer gedragen door de Kosmos, beschermd en geïnspireerd. dan hoeven we nog slechts te volgen. Volgen die Stroom, waar de Stroom ook heen wil. gewoon volgen, in alle eenvoud. In het Eeuwige moment, voor Eeuwig vervuld. De Stroom die Weet. Weet wat nodig is, wat Wil gebeuren. De Stroom die het totale overzicht hee

Waarom krijgt de ene mens zoveel hindernissen en de ander zo weinig? Karma? Je bent heel stout geweest? Je hebt er zelf voor gekozen, dacht dat je t wel kon dragen toen je aan de andere kant was? Er zijn verschillende factoren. Zeker kan t zo zijn, dat je dingen recht te zetten hebt uit andere levens. Waardoor het weer op je pad komt maar nu nog n tikkeltje zwaarder. Oogsten dat wat je gezaaid hebt. Dit zonder oordeel, puur rechtvaardig en een kans tot heling, bevrijding, inzicht, loutering. Ook kan t zo zijn dat je zo'n groot hart had, dat je dacht och ik kan dat wel dragen. Geef me maar n lekker zwaar pakket, ik zal alles oplossen, alles bevrijden, alles helen in Liefde. Maar dan de praktijk als je er bent. Jeetje t is wel heel zwaar allemaal, en t houdt niet op. Uiteindelijk Weet je in je hart wat de betekenis is van wat op je pad komt. De betekenis ervan, de reden, de achtergrond, wat het je wil zeggen. Als je diep in jezelf luistert. Het is zoals het is, maar niks voor niks. H

Het mooie van de Waarheid is, dat als die vrijgekomen is, er nooit meer oorlog zal zijn. In ieder geval de persoon in wie die vrijgekomen is zal hier nooit een bijdrage aan leveren. De Waarheid omvat alles en iedereen met Liefde, mededogen, begrip. De Waarheid hoeft niet verdedigt te worden, dus het spel van aanval en verdediging valt weg. De Waarheid is gewoon de Waarheid. Je hoeft er niets meer mee. Je hoeft deze Waarheid niet te bewijzen. Belering, bevoogding, iets op leggen valt weg. De Waarheid is uiteindelijk leeg, is uiteindelijk niets. Dat is het wonderlijke. Sja. als je de wereld in kijkt, vol van eindeloze waarheden waarmee we elkaar bevechten, het leven zuur maken of bitter of zout. Terwijl de Waarheid, de vervulling van de Waarheid niets is. Eigenlijk, als het vervuld is hoef je er ook niets meer over te zeggen, niets meer mee te doen, want je bent Dat. De Waarheid is je leven, je ademen, je Zijn. Aan de ene kant speel je dan het spel van de wereld zo goed mogelijk mee. Aan

Je komt uiteindelijk tot paradoxen in het leven, in de ontvouwing. Je kunt het beeld van de diamant gebruiken. De kern van een diamant zijn ligt in het onkwetsbaar zijn. Als jij er nog bent kun je gekwetst worden. Als je nog aan iets moet vasthouden, iets hoog te houden hebt, iets te verdedigen hebt. Dan ben je verkrampt, angstig, meestal onbewust, je moet groot zijn, sterk. Daarin schijnbaar onkwetsbaar zijn. Maar om een diamant te kunnen worden is juist de voorwaarde, kwetsbaar zijn, open zijn, eerlijk, het leven toelaten, de ander toelaten. Alles toelaten wat maar is. Wat maar door je heen gaat, welke emoties dan ook. Alles door je heen laten stromen, er niks tussenin zetten, geen verweer. Zo kan Het tot je spreken. De onkwetsbaarheid komt door kwetsbaar te kunnen zijn. Door totaal open te zijn totdat alles doorzien is. Totdat een alomvattend begrip ontstaan is, alles opgenomen is in het Bewustzijn. Wat kan je nog raken als je jezelf kent? Als je Weet de diepste intentie van je hand

We weten zoveel. Maar wat Weten we werkelijk? Als we een product zijn van deze maatschappij. Van daaruit lijkt dit leven vanzelfsprekend te zijn. Dit is toch waar t om draait, dit is toch waar het om gaat? Hoe we nu leven. Hoe nu het leven wordt vormgegeven. Met zijn allen weerspiegelen we een visie van leven. Wat ons met de paplepel is ingegoten. Vanaf de geboorte, een visie, een cultuur, een geloof. Hier is de opvoeding op gebaseerd. De school neemt het over en de opvoeding is weer een product van de cultuur, onze maatschappij. Als er verder geen te grote kinken in de kabel komen, blijven we braaf doen wat de maatschappij wil. Soms een beetje tegenstribbelen, beetje mopperen maar voor de rest braaf meedoen. We zijn geprogrammeerd. Er is een soort geweten in ons geïnstalleerd. En door dit geweten is juist het tijdloze Geweten gesmoord. Gesmoord door het weten van de tijd. De samenleving sust ons in slaap, en de meeste blijven rustig slapen, door alle tijden heen. Ze blijven een braaf

Toch jammer, dat we niet allemaal als stromend water kunnen zijn. Het leven zou zo harmonieus zijn. Geen spraakverwarring, of minimaal. Open en onbevangen in het samen zijn, in het delen. Maar de realiteit is dat de meeste verstarren tot ijs. Waarom? Wat is het dat ons doet verstarren? Een vast willen houden wat we hebben ten koste van zoveel? Het leven is verdwenen, want niets of niemand kan meer werkelijk voeding geven. Angst. Angst waarvoor? Wat we kwijt zullen raken als we ons openen? Maar wat hebben we dan gevonden? Hebben we hierin waarlijk geluk gevonden, vervulling? Vrede, harmonie? Liefde die door niets of niemand af gepakt kan worden? Of zijn t slechts denkbeelden die we moeten verdedigen, waarachter we ons kunnen verschuilen. Waarin we naar bevestiging zoeken om ons heen. Dit ben ik, dit is mijn identiteit, mijn baan, mijn uiterlijk. De spullen die ik heb, de waarden en normen waarmee ik opgegroeid ben, of eventueel nieuwe jasjes die aangetrokken zijn. En dat is het dan. Dat

Goh, niets, dat is niet veel hé. Betekent dat nou dat je niets waard bent? Dat je niets voorstelt? Hmmm nee toch niet. Iedereen is hartstikke veel waard. Maar t gaat er om, wat verbindt je hieraan, verbindt je hier iets aan? Er is een groot verschil tussen belangrijk zijn, en jezelf belangrijk voelen. Of onbelangrijk, dat is eigenlijk de andere kant. Verbindt je iets aan het belang dat je hebt in het geheel? Het is een soort paradox. Je kunt hartstikke belangrijk zijn, hartstikke waardevol, maar dit eigenlijk helemaal niet meer in de gaten hebben. Hier niet meer mee bezig zijn. Het heeft voor jou helemaal geen belang meer. Wat andere er voor belang aan hechten is hun zaak, wat ze van jou vinden. Je doet gewoon. Je doet gewoon wat gedaan wil worden, in het moment. Je bent niets. Je bent alles. Het maakt eigenlijk niet meer uit. Het heeft geen trilling meer. Er is hier geen voeling meer mee emotioneel, groot/klein, goed/slecht. Je hebt kwaliteiten, daarmee heb je iets te geven, maar je v

Alles energie? Zekers. En uiteindelijk is Bewustzijn veel krachtiger als t denken. Pure aandacht, echt jezelf totaal tot dit nu, tot het nu brengen. Jouw nu, wat nu is, wat je nu voelt, met je hele wezen. Alles door je heen laten gaan, zonder er iets tussen te zetten. Dat is veel sterker dan welke gedachte ook. Dat is uiteindelijk het Licht in de duisternis. Niet het licht van de dualiteit. Een gespleten licht, jouw gekleurde blik. Maar het pure witte Licht, dat alle duisternis kan oplossen, kan doorzien, kan doorzien in dat wat het is. Een totale bundeling van energie in het nu. En alles kan verbranden in het Zien. Als je durft te zien. Als je durft te voelen. Als je durft toe te laten wat is. Er is alleen maar nu. En elk volgend nu kan weer helemaal nieuw zijn. Stralend, vibrerend, sprankelend, dansend, vrij. De Eeuwige dans in het Eeuwige nu, als jij verdwenen bent. Alle spelletjes, afleidingen door het denken. Alles wat zo'n beladenheid kan krijgen, hierdoor geladen wordt. Gela

We leven hier zo allemaal bij/op elkaar, op een kluitje. Dat noemen we een samenleving, een maatschappij. Die maatschappij is gegrond op een bepaalde visie. Iets wat alles samenbindt, verbindt. Maar is die visie niet heel relatief? Had het ook anders kunnen zijn? Een andere cultuur een ander jasje? En dan waren er weer andere vruchten, ontwikkelden mensen zich weer anders. Is hoe wij met elkaar leven ook niet gebaseerd op een bepaald geloof. Een bepaald stelsel van waarden en normen, regels. Hier draait het om, en niet anders, hier zul je jezelf naar moeten voegen. Maar is dit dus niet slechts een jasje. Het jasje van een cultuur, of een religie of wat dan ook? En vinden we onszelf zo? Als we allemaal dit jasje moeten dragen. En we bevestigen elkaar in dit jasje. Ja dit is het juiste jasje, past je goed, je past goed, doet mooi mee met de cultuur, met het spel. Maar waar draait dit spel bij ons dan om, werkelijk om? Om geld? Carrière? Jezelf bezig houden? Is het dat? Of is er nog wel w

Veel woorden, zinnen, worden zo vanzelfsprekend geuit zonder diep te ervaren de betekenis. Bv de betekenis van de Geest, van het Weten in het hart, van de Essentie... Wat voor naam je er ook maar aan wil geven. Het staat buiten de tijd. En daarom is het paradoxaal genoeg nooit uit de tijd. Het is duizenden en duizenden jaren geleden wakker geworden en kan over 100.000 jaar weer wakker worden. Omdat het uiteindelijk hoe raar het ook klinkt niks is. Het is onafhankelijk van de zintuigen. Onafhankelijk van wat buiten is. Als het er is, als het vervuld is, dan is het er. Je hoeft er niks voor te doen om het te laten blijven. Geen technieken, geen methoden, geen oefeningen, geen visie. Want het is uiteindelijk niks. Gek hé. Het is gewoon. Er hoeft hierin niks meer, want Het is er. Dus als je 100.000 jaar geleden aan de wandel was, en je ont-moette iemand, dan zou je vanuit deze Geest meteen Verbinding gemaakt hebben. Misschien zelfs zonder iets te zeggen, je voelt het, je Weet. Een glimlach