Kagib Weteninhethart

Laatst, terugkomend van een flinke wandeling langs velden en bossen, liepen we door het bos in de buurt van het grote witte huis. Het bos binnengaand, via de overstap, kreeg ik dadelijk een sterk gevoel van vrede en stilte. Er was niets dat bewoog. Het leek heiligschennis er te lopen, de grond te betreden; het was profaan te praten, zelfs om adem te halen. De grote roodhoutbomen waren volkomen stil; de Amerikaanse Indianen noemen ze de stillen en ze waren ook werkelijk stil. Zelfs de hond joeg niet achter de hazen aan. Je stond stil, had nauwelijks de moed om adem te halen; je voelde je een indringer, want je had gebabbeld en gelachen en het betreden van dit bos zonder te weten wat je zou aantreffen, was een verrassing en een schok, een schok van een onverwachte zegening. Het hart sloeg minder snel, sprakeloos van het wonderbaarlijke ervan. Het was middelpunt van deze hele plek. Steeds als je het nu binnengaat is er die schoonheid die stilte, die vreemde stilte. Kom wanneer

Uiteindelijk ben je leeg. Je wordt leger en leger door begrip door inzicht, door innerlijke bevrijding. Uiteindelijk ben jij helemaal leeg. Maar juist daardoor wordt je een vat van zoveel. Juist daardoor kun je meer en meer bevatten. Zoveel mogelijkheden tot uitdrukking komend in de meest subtiele lagen. Wat maar nodig is. Als je het werkelijk bevrijdt hebt van emoties, belangen, verlangen, beelden etc. Hiervan leeg geworden bent. Als het geen beladenheid meer heeft, geen enkele verbinding meer heeft met het ego, met het ikje. Dan kan het gebruikt worden. Dan wordt het opgeroepen als het moment het vraagt zonder dat je hierover nadenkt. Eigenlijk zonder enige gedachte. Geheel natuurlijk. Even wordt er iets meer ervaarbaar, Liefde, compassie, ontroering, betrokkenheid op wat voor vlak dan ook. Anders is er eigenlijk leegte, maar heel licht, een heel heldere leegte. Gewoon Zijn, in alle eenvoud. Je bent niet voortdurend in extase. Er is hier ook geen enkele behoefte toe, of ge

Je kunt geen weg bewandelen die door anderen aan jou is aangegeven. Je moet zelf lopen, en je weg vinden terwijl je loopt. Het is niet zo dat je kant en klare wegen worden gewezen, nee... je moet gewoon lopen. Je moet al lopend de weg vinden; juist terwijl je loopt vind je de weg. En onthoud dat het alleen maar voor jou is en voor niemand anders. Het is net als vogels die in de lucht vliegen, die voor geen enkele andere vogel een te volgen spoor achterlaten. De lucht blijft weer leeg. Elke vogel kan vliegen, maar hij moet zijn eigen weg vinden. Osho Ja, in alles wat ik hier deel, ik wil niet dat je mij navolgt. Ik had mijn eigen pakketje, en zo heb  jij jouw pakketje. Ieder heeft een heel eigen pakketje wat uitgepakt wil worden. Wat geZien bevrijd wil worden. Wat geheeld wil worden. Jij Weet wat is. Als je enige voeling gekregen hebt met jouw innerlijke Verbinding. Je hart open staat voor het Bewustzijn in jou. Zodat het Bewustzijn in jou, je van binnenuit kan leiden. Ka

Er is maar één zonde: Dat is onbewustheid. en je wordt er elk moment voor gestraft. Er is geen andere straf. Elk moment van onbewustheid draagt zijn eigen straf in zich., en elk moment van bewustheid draagt zijn eigen beloning in zich. Het zijn wezenlijke delen van elkaar, je kunt ze niet scheiden. Osho Dat is zo belangrijk om jezelf te realiseren. Niets of niemand kun je de schuld geven van jouw nu, hoe jouw nu, nu is. Dat heb je zelf veroorzaakt vanuit het onbewust zijn van wie je bent, van waaruit je leeft. Daardoor gespletenheid, daardoor strijd vechten tegen. Daardoor lijkt het lot je vaak zo vaak om de oren te slaan met van alles en nog wat. Dat gaat zolang door totdat je bewust wordt. Totdat je niet meer zomaar alles als vanzelfsprekend beschouwt. Totdat je gaat zien dat alles wat om je heen wat in je is, je iets wil zeggen. Dat je bewust wil worden van wie je werkelijk Bent. En wat  jou draagt, wat jou omvat kijkt dwars door jou heen, Weet precies wie jij bent.

Het gaat om ontvouwing. Maar hoever willen we ontvouwen, hoeveel lagen, hoeveel dimensies, hoeveel poorten willen we openhouden? Willen we vasthouden aan wat we zijn, het daarbij laten, of...... Het leven zou zo'n geweldige reis en ont-dekkingstocht kunnen zijn als het onze diepste intentie zou zijn om dat ontvouwings, dat uitvouwingsproces plaats te laten vinden. Steeds weer nieuwe werelden van beleven en zijn die zich dan kunnen openbaren, en nu al verborgen aanwezig zijn. We hoeven ze alleen maar te her-ontdekken, te bevrijden, door de uitdaging aan te gaan van het tot begrip komen. Het vrijmaken van alles waarmee het bedekt is geraakt. Daar ligt het verschil tussen het onbevangen kind dat niet beter weet, en bewustzijn, het Bewust Zijn. Een kind kan zeker vrij zijn, spelen met leven, met alles, alles een, maar heeft daarin nog geen voeling met gevolgen. Het speelt, het is, maar het weet eigenlijk niet dat het speelt, dat het is, het weet niet beter. Wij kunnen weer t