Kagib Weteninhethart

Alles is energie. We kunnen wel van alles doen om iets te veranderen, bv positief denken of allerlei manieren bedenken om ons af te sluiten, en toch zal zo nooit ware bevrijding komen. De enige mogelijkheid ligt in werkelijk ons energiepeil te verhogen. Dit kan pas door onszelf open te stellen voor de Ziel, hier naar te luisteren. Kwetsbaar durven zijn, onze schaduw onder ogen durven zien. Durven geconfronteerd te worden met dat wat nog geen Liefde is, maar wel bevrucht wil worden, eventueel op wil lossen in die Liefde. Werkelijk verantwoordelijkheid nemen. Als dit proces meer en meer plaatsvindt dan hoeven we niet meer positief te denken of ons af te sluiten voor zogenaamde negatieve energieën. Zolang er 'negatieve' energieën zijn, is er iets in ons wat ze binnen laat komen, waardoor we erdoor beïnvloed kunnen blijven worden. Dan kunnen we die energie, die persoon, of die situatie wel de schuld geven, maar dan is het beter om in onszelf te kijken, waarom we geraakt worden,...

De natuurgeboren mens is veel te persoonlijk om volstrekt onpersoonlijk te kunnen zijn. Klinkt wel heel koud he, het ideaal van onpersoonlijk worden. En toch is dit verre van koud. Want het ware onpersoonlijke heeft verbinding met de Liefde met ware wijsheid, de verbinding met het Goddelijke. Juist dan kun je waarlijk liefhebben omdat er geen egobelangen of verlangen meer is, geen angst. Je hoeft niemand meer te zijn, je Bent. In dat Zijn is het dan vervuld. En juist daardoor kun je onwankelbaar worden, kan niemand je daar meer uit halen. Je hebt het ware midden gevonden. Je bent dan gegrond in de Liefde. Een Liefde die alleen maar Liefde is, dus hoe kun je dan anders dan liefhebben? Je hebt de ware Liefde gevonden en die geeft vervulling aan het totale leven. In die Liefde ben je met alles en iedereen verbonden, zonder gebonden te zijn, zonder gehecht te zijn. Uiteindelijk is het vrij logisch dat je zo harmonie om je heen creeert. Het is zo binnen zo buiten, alles energie. Elke ...